عمره در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
'''عمره''' به معنای آباد ساختن است و موجب [[عمران]] و آبادی [[خانه خدا]] و [[مکه معظمه]] میشود و در عین حال موجب عمران و ترقی معنوی میشود. عمره عبادتی مستحبّی است و دارای اعمال خاص. انجام عمره در همه ایام سال ممکن است، هرچند [[فضیلت]] آن در [[رجب]] و [[رمضان]] بیشتر است. | '''عمره''' به معنای آباد ساختن است و موجب [[عمران]] و آبادی [[خانه خدا]] و [[مکه معظمه]] میشود و در عین حال موجب عمران و ترقی معنوی میشود. عمره عبادتی مستحبّی است و دارای اعمال خاص. انجام عمره در همه ایام سال ممکن است، هرچند [[فضیلت]] آن در [[رجب]] و [[رمضان]] بیشتر است. | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[عمره]] عبادتی مستحبّی است و روش خاص خود را دارد. بدین صورت که شخص از [[میقات]] [[احرام]] میبندد و وارد [[مکه]] میشود و نخست هفت بار [[کعبه]] را [[طواف]] میکند و در [[مقام ابراهیم]] [[نماز]] طواف میگذارد، سپس میان [[صفا و مروه]] هفت بار [[سعی]] (رفت و آمد میکند و سرانجام با کوتاه کردن قسمتی از [[موی سر]] و ناخن ([[تقصیر]]) عمل را به پایان میرساند. [[زمان]] [[حج]] در ماه ذیالحجه است ولی عمره در همه ایام سال ممکن است، البته [[فضیلت]] بیشتر آن در [[رجب]] و [[رمضان]] است. | [[عمره]] عبادتی مستحبّی است و روش خاص خود را دارد. بدین صورت که شخص از [[میقات]] [[احرام]] میبندد و وارد [[مکه]] میشود و نخست هفت بار [[کعبه]] را [[طواف]] میکند و در [[مقام ابراهیم]] [[نماز]] طواف میگذارد، سپس میان [[صفا و مروه]] هفت بار [[سعی]] (رفت و آمد میکند و سرانجام با کوتاه کردن قسمتی از [[موی سر]] و ناخن ([[تقصیر]]) عمل را به پایان میرساند. [[زمان]] [[حج]] در ماه ذیالحجه است ولی عمره در همه ایام سال ممکن است، البته [[فضیلت]] بیشتر آن در [[رجب]] و [[رمضان]] است. | ||
واژه عمره از "اعتمار" و "عمارت" به معنای آباد ساختن است. پس عمره را بدین جهت عمره گفتهاند که باعث [[عمران]] و آبادی [[خانه خدا]] و [[مکه معظمه]] میشود و در عین حال موجب عمران و [[ترقی]] [[معنوی]] میشود. [[قرآن]] میفرماید: {{متن قرآن|وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ}}<ref>«و حجّ و عمره را برای خداوند تمام (و کامل) بجا آورید» سوره بقره، آیه ۱۹۶.</ref>. | واژه عمره از "اعتمار" و "عمارت" به معنای آباد ساختن است. پس عمره را بدین جهت عمره گفتهاند که باعث [[عمران]] و آبادی [[خانه خدا]] و [[مکه معظمه]] میشود و در عین حال موجب عمران و [[ترقی]] [[معنوی]] میشود. [[قرآن]] میفرماید: {{متن قرآن|وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ}}<ref>«و حجّ و عمره را برای خداوند تمام (و کامل) بجا آورید» سوره بقره، آیه ۱۹۶.</ref>. | ||
فضیلت و [[ثواب]] حج و عمره بسیار است. [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: [[پاداش]] حج [[بهشت]] است و عمره [[کفاره]] هر [[گناه]] است. | فضیلت و [[ثواب]] حج و عمره بسیار است. [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: [[پاداش]] حج [[بهشت]] است و عمره [[کفاره]] هر [[گناه]] است. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در [[صحیفه]] میفرماید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِالْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ، وَ زِيَارَةِ قَبْرِ رَسُولِكَ... وَ آلِ رَسُولِكَ{{صل}}}} <ref>دعای ۲۳.</ref>؛ «ای [[خداوند]] بر من [[احسان]] نمای به اعطای [[نعمت]] حج و عمره و [[زیارت]] [[قبر]] پیامبرت... و زیارت [[خاندان]] پیامبرت. نیز میفرماید: برای [[خشنودی]] خود باقی [[عمر]] مرا در حج و عمره سپری ساز»<ref>نیایش چهلوهفتم.</ref>. این [[دعا]] نشانگر اهمیت و [[ارزش]] فوقالعاده این [[عمل]] [[الهی]] است<ref>ریاض السالکین فی شرح صحیفة سیدالساجدین{{ع}}، سیدعلی خان حسینی حسنی مدنی شیرازی، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۰۹، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «عمره»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۳۶.</ref> | [[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه]] میفرماید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِالْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ، وَ زِيَارَةِ قَبْرِ رَسُولِكَ... وَ آلِ رَسُولِكَ {{صل}}}} <ref>دعای ۲۳.</ref>؛ «ای [[خداوند]] بر من [[احسان]] نمای به اعطای [[نعمت]] حج و عمره و [[زیارت]] [[قبر]] پیامبرت... و زیارت [[خاندان]] پیامبرت. نیز میفرماید: برای [[خشنودی]] خود باقی [[عمر]] مرا در حج و عمره سپری ساز»<ref>نیایش چهلوهفتم.</ref>. این [[دعا]] نشانگر اهمیت و [[ارزش]] فوقالعاده این [[عمل]] [[الهی]] است<ref>ریاض السالکین فی شرح صحیفة سیدالساجدین {{ع}}، سیدعلی خان حسینی حسنی مدنی شیرازی، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۰۹، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «عمره»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۳۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |