نکوهش ظهار در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
{{متن قرآن|الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ}}<ref>«کسانی از شما که زنان خود را ظهار میکنند، آن زنان، مادران آنان نیستند، مادرانشان جز کسانی که آنان را زادهاند نمیباشند و اینان بیگمان سخنی ناپسند و نادرست میگویند و باری، خداوند به یقین در گذرندهای آمرزنده است» سوره مجادله، آیه ۲.</ref>. | {{متن قرآن|الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ}}<ref>«کسانی از شما که زنان خود را ظهار میکنند، آن زنان، مادران آنان نیستند، مادرانشان جز کسانی که آنان را زادهاند نمیباشند و اینان بیگمان سخنی ناپسند و نادرست میگویند و باری، خداوند به یقین در گذرندهای آمرزنده است» سوره مجادله، آیه ۲.</ref>. | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
در [[تفسیر المیزان]] در مورد شش [[آیه]] اول [[سوره مجادله]] آمده است: ظهار یکی از اقسام [[طلاق]] در [[جاهلیت]] بود، که وقتی کسی میخواسته زنش را بر خود [[حرام]] کند میگفت: {{عربی|انت مني کظهر امي}} و زنش تا ابد بر او حرام میشد. | در [[تفسیر المیزان]] در مورد شش [[آیه]] اول [[سوره مجادله]] آمده است: ظهار یکی از اقسام [[طلاق]] در [[جاهلیت]] بود، که وقتی کسی میخواسته زنش را بر خود [[حرام]] کند میگفت: {{عربی|انت مني کظهر امي}} و زنش تا ابد بر او حرام میشد. | ||
در مورد علت نامگذاری این [[سوره]] گفتهاند، [[بعد از ظهور]] [[اسلام]] یکی از [[مسلمانان]] [[مدینه]] و [[انصار]]، [[همسر]] خود را ظهار کرد و بعداً پشیمان شد، همسرش نزد [[پیامبر]]{{صل}} رفت و جریان را عرضه داشت، راه چارهای خواست تا دوباره شوهرش به او برگردد و با پیامبر [[مجادله]] میکرد و به درگاه [[خدا]] [[شکوه]] مینمود. در اینجا بود که [[آیات شریفه]] مورد بحث نازل گردید. | در مورد علت نامگذاری این [[سوره]] گفتهاند، [[بعد از ظهور]] [[اسلام]] یکی از [[مسلمانان]] [[مدینه]] و [[انصار]]، [[همسر]] خود را ظهار کرد و بعداً پشیمان شد، همسرش نزد [[پیامبر]] {{صل}} رفت و جریان را عرضه داشت، راه چارهای خواست تا دوباره شوهرش به او برگردد و با پیامبر [[مجادله]] میکرد و به درگاه [[خدا]] [[شکوه]] مینمود. در اینجا بود که [[آیات شریفه]] مورد بحث نازل گردید. | ||
منظور از آیه دوم سوره مجادله: {{متن قرآن|الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ...}} این است که کسانی که [[همسران]] خود را ظهار میکنند با این عمل، همسرشان مانند مادرشان نمیشود و مادرشان تنها آن کسی است که ایشان را زاییده است. | منظور از آیه دوم سوره مجادله: {{متن قرآن|الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ...}} این است که کسانی که [[همسران]] خود را ظهار میکنند با این عمل، همسرشان مانند مادرشان نمیشود و مادرشان تنها آن کسی است که ایشان را زاییده است. | ||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
از آنجا که این سخن [[زشت]] و زننده چیزی نبود که از نظر [[اسلام]] نادیده گرفته شود، کفاره نسبتاً سنگینی برای آن قرار داده تا از تکرار آن جلوگیری کند<ref>المیزان، ج۱۹، ص۳۱۲- ۳۱۴.</ref>. | از آنجا که این سخن [[زشت]] و زننده چیزی نبود که از نظر [[اسلام]] نادیده گرفته شود، کفاره نسبتاً سنگینی برای آن قرار داده تا از تکرار آن جلوگیری کند<ref>المیزان، ج۱۹، ص۳۱۲- ۳۱۴.</ref>. | ||
از مطالب مورد نظر به دست میآید که برخورد [[قاطع]] اسلام و [[نزول]] این [[آیات]] از سوی [[خداوند]] و بیان و اجرای آن توسط [[پیامبر]]{{صل}} در بین مردم در مسئله ظهار، بیانگر این [[واقعیت]] است که اسلام هرگز اجازه نمیدهد [[حقوق زن]] به وسیله مردان [[خودکامه]] با استفاده از [[رسوم]] و عادات [[ظالمانه]] و جاهلانه مورد [[تجاوز]] قرار گیرد. اسلام با [[لغو]] [[حکم]] ظهار و آثار آن، که در جاهلیت بین [[مردم عرب]] معروف بود و تعیین کفاره سنگین برای شخص ظهار کننده چنان زمینهسازی کرد تا دیگر [[اعراب]] به سنتهای [[دوران جاهلیت]] برگشت نکنند و به این طریق با این [[سنت]] [[جاهلی]] [[مبارزه]] و [[حکم جاهلیت]] را [[نسخ]] کرد.<ref>[[سید صفیه میرحسینی|میرحسینی]] و [[ابراهیم فلاح|فلاح]]، [[شیوههای مبارزه پیامبر با فرهنگ جاهلی (کتاب)|شیوههای مبارزه پیامبر با فرهنگ جاهلی]]، ص ۱۲۴.</ref> | از مطالب مورد نظر به دست میآید که برخورد [[قاطع]] اسلام و [[نزول]] این [[آیات]] از سوی [[خداوند]] و بیان و اجرای آن توسط [[پیامبر]] {{صل}} در بین مردم در مسئله ظهار، بیانگر این [[واقعیت]] است که اسلام هرگز اجازه نمیدهد [[حقوق زن]] به وسیله مردان [[خودکامه]] با استفاده از [[رسوم]] و عادات [[ظالمانه]] و جاهلانه مورد [[تجاوز]] قرار گیرد. اسلام با [[لغو]] [[حکم]] ظهار و آثار آن، که در جاهلیت بین [[مردم عرب]] معروف بود و تعیین کفاره سنگین برای شخص ظهار کننده چنان زمینهسازی کرد تا دیگر [[اعراب]] به سنتهای [[دوران جاهلیت]] برگشت نکنند و به این طریق با این [[سنت]] [[جاهلی]] [[مبارزه]] و [[حکم جاهلیت]] را [[نسخ]] کرد.<ref>[[سید صفیه میرحسینی|میرحسینی]] و [[ابراهیم فلاح|فلاح]]، [[شیوههای مبارزه پیامبر با فرهنگ جاهلی (کتاب)|شیوههای مبارزه پیامبر با فرهنگ جاهلی]]، ص ۱۲۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |