حقوق فرهنگی اقلیت‌های مذهبی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'کلیه' به 'کلیه'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'کلیه' به 'کلیه') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
یکی دیگر از [[حقوقی]] که [[اهل کتاب]] در [[کشور اسلامی]] دارا هستند [[حق]] به رسمیت‌شناسی [[دین]] آنان است. بر این اساس آنان حق دارند به طور علنی و رسمی بر دین خود باقی بوده، [[اعمال عبادی]] خویش را انجام دهند، معبدی داشته باشند و احوال شخصیه‌شان طبق دین متعلق به خودشان رتق و فتق شود. این حق را [[پیامبر اکرم]] {{صل}} برای [[اقلیت‌های دینی]] که در [[مدینه]] یا اطراف آن [[زندگی]] می‌کردند قائل بودند و به حق آنان [[احترام]] می‌گذاشتند. [[پیامبر]] از همان آغازی که به مدینه [[هجرت]] کردند [[یهود]] مدینه را در [[پیمان]] هم‌زیستی شرکت دادند و آنان و [[مسلمانان]] و | یکی دیگر از [[حقوقی]] که [[اهل کتاب]] در [[کشور اسلامی]] دارا هستند [[حق]] به رسمیت‌شناسی [[دین]] آنان است. بر این اساس آنان حق دارند به طور علنی و رسمی بر دین خود باقی بوده، [[اعمال عبادی]] خویش را انجام دهند، معبدی داشته باشند و احوال شخصیه‌شان طبق دین متعلق به خودشان رتق و فتق شود. این حق را [[پیامبر اکرم]] {{صل}} برای [[اقلیت‌های دینی]] که در [[مدینه]] یا اطراف آن [[زندگی]] می‌کردند قائل بودند و به حق آنان [[احترام]] می‌گذاشتند. [[پیامبر]] از همان آغازی که به مدینه [[هجرت]] کردند [[یهود]] مدینه را در [[پیمان]] هم‌زیستی شرکت دادند و آنان و [[مسلمانان]] و کلیه [[هم‌پیمانان]] را یک [[امت]] خواندند<ref>ر. ک: ابن هشام، السیرة النبویة، ج۲، ص۱۴۹.</ref> و محدودیت خاصی برای دین [[یهودیان]] در مدینه قائل نشدند، همچنان که مسلمانان در [[مسجد]] مدینه [[نماز]] می‌خواندند یهودیان نیز آزادانه در [[معابد]] خویش به [[عبادت]] می‌پرداختند و هیچ [[مسلمانی]] حق تعرض به معابد آنان و [[اعتراض]] به حضور علنی آنان به عنوان غیرمسلمان نداشت. تا زمانی که این [[اقلیت‌ها]] بر پیمان خود با پیامبر [[استوار]] بودند و آن را نقض نکردند پیامبر نیز هیچ‌گونه تعرضی به آنان نداشتند. بعدها [[مسیحیان نجران]] و برخی از مناطق دیگر نیز به هم‌پیمانان [[مسلمان]] افزوده شدند. حتی زمانی که گروهی از مسیحیان نجران برای بررسی و تحقیق درباره [[اسلام]] به مدینه آمدند پیامبر آنان را در مسجد به حضور پذیرفت و به آنان اجازه داد تا در همان‌جا عبادت کنند و [[مسیحیان]] به سوی [[مشرق]] ایستادند و عبادت خویش را به جا آوردند<ref>ر. ک: جعفر سبحانی، فروغ ابدیت، ج۲، ص۴۳۳، به نقل از: سیره حلبی، ج۳، ص۲۳۹.</ref>. این به معنای پذیرش [[حقوق]] اقلیت‌ها در عرصه مذهبی و [[دینی]] است. | ||
به دنبال به رسمیت‌شناسی دین اقلیت‌ها، پیامبر از طرف [[خداوند]] [[مأمور]] شد که اهل کتاب را که در برخی از [[معتقدات]] با مسلمانان اشتراکاتی داشتند به [[اتحاد]] با مسلمانان فراخواند. این امر نتیجه‌ای جز [[اتحاد]] [[خداپرستان]] علیه [[مشرکان]] در پی نداشت، چنانچه در [[قرآن مجید]] آمده است: {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ}}<ref>«بگو: ای اهل کتاب! بیایید بر کلمه‌ای که میان ما و شما برابر است هم‌داستان شویم که: جز خداوند را نپرستیم و چیزی را شریک او ندانیم و یکی از ما، دیگری را به جای خداوند، به خدایی نگیرد پس اگر روی گرداندند بگویید: گواه باشید که ما مسلمانیم» سوره آل عمران، آیه ۶۴.</ref>. | به دنبال به رسمیت‌شناسی دین اقلیت‌ها، پیامبر از طرف [[خداوند]] [[مأمور]] شد که اهل کتاب را که در برخی از [[معتقدات]] با مسلمانان اشتراکاتی داشتند به [[اتحاد]] با مسلمانان فراخواند. این امر نتیجه‌ای جز [[اتحاد]] [[خداپرستان]] علیه [[مشرکان]] در پی نداشت، چنانچه در [[قرآن مجید]] آمده است: {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ}}<ref>«بگو: ای اهل کتاب! بیایید بر کلمه‌ای که میان ما و شما برابر است هم‌داستان شویم که: جز خداوند را نپرستیم و چیزی را شریک او ندانیم و یکی از ما، دیگری را به جای خداوند، به خدایی نگیرد پس اگر روی گرداندند بگویید: گواه باشید که ما مسلمانیم» سوره آل عمران، آیه ۶۴.</ref>. | ||