مسیب بن نجبه فزاری در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

آن [[حضرت]] فرمود: نه؛ [[سیده زنان]] عالم، [[فاطمه]] دختر [[رسول]] خداست"؛ سپس فرمود: "نام تو شهربانو و نام خواهرت، مروارید است؟"؛

پس مسیب گفت: "ای [[امیر مؤمنان]]! [[خوشبختی]] من این است که از افرادی باشم که شما به آنها [[اعتماد]] دارید. آن‌گاه با دو هزار سپاهی از قبیله‌های [[همدان]] و طئ و... حرکت کرد و در رفتن شتاب کرد. پس [[عبدالله بن مسعده]] را دیدند و با او به [[نبرد]] پرداختند و مسیب خود نیز به آنان پیوست و با ایشان جنگید. شرایط برای [[دستگیری]] پسر مسعده وجود داشت لکن او [[پرهیز]] می‌کرد تا پسر مسعده گریخت و در تیماء سنگر گرفت و مسیب قلعه را محاصره کرد و پسر مسعده و یارانش سه [[روز]] در محاصره بودند؛ آن گاه او فریاد زد: "ای مسیب، ما [[قوم]] توایم؛ [[خویشاوندی]] را رعایت کن!" پس مسیب [[راه]] ابن مسعده و یارانش را باز گذاشت و آنها از قلعه [[نجات]] یافتند و چون [[شب]] از راه رسید، در همان شب از آنجا بیرون رفتند تا به [[شام]] رسیدند و بامداد فردا مسیب بر سر قلعه آمد و کسی را نیافت؛ پس [[عبدالرحمن]] بن شبیب به او گفت: "ای مسیب! به [[خدا]] [[سوگند]] که در کار ایشان، [[خدعه]] و به [[امیرمؤمنان]] [[خیانت]] کردی"؛ وقتی مسیب نزد [[علی]] {{ع}} آمد؛ [[امام]] به او فرمود: "ای مسیب! تو از خیر خواهان من بودی، چرا چنین کاری کردی!" پس او را چند روزی [[حبس]] و سپس او را رها کرد و او را برای [[گرفتن زکات]] در [[کوفه]] مامور کرد<ref>تاریخ الیعقوبی، یعقوبی، ج۲، ص۱۹۶-۹۷.</ref>.<ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[مسیب بن نجبه فزاری کوفی (مقاله)|مقاله «مسیب بن نجبه فزاری کوفی»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص۵۳۳-۵۳۶.</ref>

پس [[نامه]] را با [[عبدالله]] بن سبع [[همدانی]] و [[عبدالله بن وال]] فرستادیم و گفتیم که شتاب کنید و هر دو نفر با شتاب رفتند تا اینکه [[روز]] دهم [[ماه رمضان]] در [[مکه]] پیش [[حسین]] {{ع}} رسیدند. دو روز بعد، [[قیس]] بن مسهر صیداوی، [[عبدالرحمان بن عبدالله]] کدان ارحبی و [[عمارة بن عبید سلولی]] را سوی [[امام حسین]] {{ع}} فرستادیم که حدود ۵۳ نامه به همراه داشتند و هر نامه از یک یا دو یا سه نفر بوده"<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۱۵۷- ۱۵۸؛ الامامه و السیاسة، ابن قتیبه دینوری ج۲، ص۷-۸؛ تاریخ الطبری، طبری، ج۵، ص۳۵۲؛ الارشاد، شیخ مفید، ج۲، ص۳۷- ۳۸؛ موسوعة التاریخ الاسلامی، ج۶، ص۶۶ -۶۷.</ref>.<ref>[[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[مسیب بن نجبه فزاری کوفی (مقاله)|مقاله «مسیب بن نجبه فزاری کوفی»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص۵۳۹-۵۴۱.</ref>

سپس [[مسیب بن نجبه]] به طرف او جست و سخنش را [[برید]] و گفت: "ای پسر [[پیمان شکن]]! ما را از [[خشونت]] و شمشیرت می‌ترسانی؟ به [[خدا]] تو زبونتر از آنچه گفتی هستم؛ تو را ملامت نمی‌کنم که ما را [[دشمن]] می‌داری؛ زیرا [[پدر]] و جدت را کشته‌ایم؛ به خدا! امیدوارم خدا تو را از میان [[مردم]] این [[شهر]] [[نبرد]] تا اینکه تو را چون جد و پدرت بکشند. اما تو ای [[امیر]]، [[سخن]] درست گفتی؛ به خدا چنین می‌دانم، کسانی که قصد این کار را دارند، اندرزت را می‌شنوند و گفتار تو را می‌پذیرند"؛