مارکسیسم در فرهنگ و انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

آغاز اصلاحات میخائیل گورباچف در شوروی و به دنبال آن [[فروپاشی]] [[سوسیالیسم]] در اروپای شرقی، آخرین ضربه را به مارکسیسمِ سازمان‌یافته در [[ایران]] وارد ساخت؛ اگرچه مدت‌ها پیش از مطرح‌شدن پروستریکا ([[اصلاحات اقتصادی]] گورباچف)، روند [[نزول]] [[قدرت]] مارکسیسم و کمونیسم آغاز شده بود.<ref>رنجبران، بررسی جریان مارکسیسم دانشجویی در ایران، ۵۹.</ref> از سوی دیگر، مارکسیست‌های ایران با [[اعتقاد]] به [[جهان‌بینی]] و [[ایدئولوژی]] مارکسیسم، دچار بیگانگی از مردم و میهن خود شدند و این یکی از [[دلایل]] منفرد و منزوی‌بودن آنان شد. دلیل دیگر که به طرد آنان در [[جامعه ایران]] انجامید، [[بی‌اعتقادی]] مارکسیسم به [[مذهب]] و ازجمله اسلام و [[بی‌اعتنایی]] آنان به [[معارف]] اصیل [[اسلامی]] است<ref>طبری، کژراهه، ۱۴.</ref> و شاید بتوان مؤثرترین عامل [[شکست]] [[مارکسیسم]] را ناکامی در ایجاد یک پایگاه نیرومند در میان طبقه [[کارگر]] [[ایران]] دانست که کمونیست‌ها در برنامه‌های خود آن را حیاتی می‌دانستند.<ref>بهروز، شورشیان آرمانخواه، ۲۴۶.</ref>.<ref>[[اشرف سادات قوامی|قوامی، اشرف سادات]]، [[مارکسیسم (مقاله)| مقاله «مارکسیسم»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۵ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۵، ص ۶۱۴ – ۶۲۴.</ref>