خداشناسی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

| پرسش مرتبط  =  

}}

== پیشینه ==

اهمیت و جایگاه خداشناسی و آثار عمیق آن بر [[حیات انسان]]، همواره یکی از دغدغه‌های اصلی [[بشر]] بوده، بخش عمده‌ای از منابع گوناگون [[دینی]] به وصف مبدأ عالم (خداوند) پرداخته‌است.<ref>سعیدی‌مهر، آموزش کلام اسلامی، ۲۵.</ref> [[آموزه‌های دینی]] همواره بشر را به [[کوشش]] در [[شناخت خداوند]] با [[براهین عقلی]] و [[تفکر]] [[دعوت]] کرده‌است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۸/۱۵۳.</ref>[[تاریخ]] [[ادیان]] و کتاب‌های غیر [[الهی]]، صورت‌های متفاوتی را که در [[طول حیات]] [[بشر]] از [[خدا]] [[تصور]] شده‌است، گزارش کرده‌اند. [[مکتب‌های مادی]] هر گونه موجودی ورای [[طبیعت]] را منکر هستند و آن را زاییده [[وهم]] بشری می‌دانند.<ref> صدر، سخنان سران کمونیسم دربارهٔ خدا، ۲۳.</ref> [[ادیان الهی]] به‌ویژه [[ادیان ابراهیمی]]، به نحو خاص متکفل پرداختن به بحث دربارهٔ خدا بوده‌اند؛ چنان‌که در [[کتاب مقدس]] نیز از [[خداوند]] به آفریننده [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] یاد شده‌است.<ref>سفر پیدایش، ۱/۱–۳؛ انجیل یوحنا، ۱/۱–۴.</ref> بی‌شک والاترین و ارزشمندترین مباحث و [[معارف]]، بحث دربارهٔ [[شناخت]] [[آفریدگار جهان]] است.<ref>ربانی گلپایگانی، ایضاح الحکمه، ۳/۳۶۹.</ref>