تقرب به خداوند در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[قرب]] به معنای نزدیکی است و در [[امور مادی]] و [[معنوی]] هر دو به کار می‌رود. برای مثال، در [[قرآن]]، قرب مکانی در [[آیه]]، {{متن قرآن|لَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ}}<ref>«اما به این درخت نزدیک نشوید» سوره بقره، آیه ۳۵.</ref>؛ قرب زمانی در آیه، {{متن قرآن|اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ}}<ref>«(هنگام) حساب مردم نزدیک شده است» سوره انبیاء، آیه ۱.</ref>؛ قرب نَسَبی در آیه: {{متن قرآن|وَذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى}}<ref>«و با پدر و مادر و خویشاوند و یتیمان و بیچارگان نیکی کنید» سوره بقره، آیه ۸۳.</ref> و قرب رُتبی و معنوی در آیه: {{متن قرآن|وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ }}<ref>«و (سوم) پیشتازان پیشتاز * آنانند که نزدیکان (به خداوند) اند» سوره واقعه، آیه ۱۰-۱۱.</ref>. می‌دانیم که [[خدای متعال]] به [[انسان‌ها]] از خود آنها نزدیک‌تر است: ما انسان‌ها را آفریدیم و وسوسه‌های نفس او را می‌دانیم و ما به او از رگ قلبش نزدیک‌تریم! <ref>{{متن قرآن| {{متن قرآن|وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ}} «و همانا ما انسان را آفریده‌ایم و آنچه درونش به او وسوسه می‌کند می‌دانیم و ما از رگ گردن به او نزدیک‌تریم» سوره ق، آیه ۱۶.</ref>. و نیز می‌دانیم که [[هدف خلقت]] آن است که [[انسان]] با [[ایمان]] با ایمان و [[عمل صالح]] به [[خداوند]] نزدیک شود و با [[قرب روحی]] و معنوی به خدای متعال، از [[عذاب]] [[رهایی]] یابد و به [[بهشت]] و [[رضوان الهی]] بار یابد.