تعیین امام در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها

و نیز از [[سلمان]] نقل شده است: پس از [[رحلت رسول خدا]]{{صل}} و جریان [[غصب خلافت]]، هنگامی که شب فرا می‌رسید، امیرالمؤمنین حضرت فاطمه{{س}} را بر مرکبی سوار می‌نمود و همراه حسن و حسین{{عم}} به خانه‌های [[اهل بدر]] از مهاجر و انصار می‌رفت و ضمن یادآوری [[حقّ]] خود در [[خلافت]]، ایشان را به یاری خود فرامی‌خواند؛ ولی تنها چهل‌وچهار نفر جواب مثبت دادند. [[حضرت علی]]{{ع}} به آنان دستور داد که صبح زود در حالی که [[سلاح]] بر کمر بسته و سرهاشان را تراشیده‌اند تا دم [[مرگ]] با او [[بیعت]] کنند؛ ولی جز چهار نفر بر سر قرار نیآمدند. به [[سلمان]] گفته شد آن چهار نفر که بودند؟ گفت: من و [[ابوذر]] و [[مقداد]] و [[زبیر بن عوام]]. [[حضرت امیر]] نا [[امید]] نشد و شب دوم نیز آنان را به [[خدا]] قسم داد، و باز آن [[قوم]] صبح فردا قرار گذاشتند ولی هیچ‌کدام جز ما [[وفا]] نکرد، و به همین ترتیب در شب سوم و صبح سوم!! چون آن حضرت [[بی‌وفایی]] آن قوم را دید، در [[خانه]] نشست<ref>{{عربی|فَقَالَ سَلْمَانُ فَلَمَّا كَانَ اللَّيْلُ حَمَلَ عَلِيٌّ فَاطِمَةَ عَلَى حِمَارٍ وَ أَخَذَ بِيَدِ ابْنَيْهِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ فَلَمْ يَدَعْ أَحَداً مِنْ أَهْلِ بَدْرٍ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَ لَا مِنَ الْأَنْصَارِ إِلَّا أَتَى مَنْزِلَهُ...}}؛ احتجاج، ج۱، ص۸۳؛ بحار الانوار، ج۲۸، ص٢۶۴؛ منهاج البراعه، ج۳، ص۲۲.</ref>.