محبت اهل بیت در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها
←محبت اهل بیت {{عم}}
(←منابع) |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
در روایتی [[عبدالحمید]] گوید: به [[امام باقر]] {{ع}} عرض کردم: "ما همسایه‌ای داریم که همۀ حرام‌ها را انجام میدهد به گونه‌ای که حتی [[نماز]] نمی‌خواند"، [[حضرت]] سبحان [[الله]] بر زبان جاری کرد و مسأله را [[حضرت]] بزرگ شمرد، سپس فرمود: "آیا به تو بگویم دربارۀ کسی که بدتر از اوست؟" عرض کردم: آری، فرمود: "کسی که [[دشمنی]] ما [[اهل بیت]] را علنی کرده از او بدتر است"<ref>ثواب الأعمال، ص۲۱۱.</ref>. [[حضرت رضا]] {{ع}} از [[پدران]] خویش [[روایت]] کرده که [[رسول الله]] {{صل}} فرمود: "[[بهشت]] [[حرام]] شده است بر کسی که به [[اهل بیت]] من [[ستم]] کند و بر کسی که با آنها بجنگد و یا کسی را بر علیه آنها کمک کند و بر کسی که [[اهل بیت]] مرا بدگوئی کند، اینها در [[آخرت]]، بهره‌ای ندارند و [[خداوند]] با آنها سخن نمی‌گوید و به آنها در [[روز قیامت]] نظر نمی‌کند و آنها را [[تزکیه]] نمی‌کند و برای آنها عذابی دردناک است"<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۳۴؛ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۲۲۲.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[اهل بیت - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «اهل بیت»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]]، ص ۶۷۷.</ref> | در روایتی [[عبدالحمید]] گوید: به [[امام باقر]] {{ع}} عرض کردم: "ما همسایه‌ای داریم که همۀ حرام‌ها را انجام میدهد به گونه‌ای که حتی [[نماز]] نمی‌خواند"، [[حضرت]] سبحان [[الله]] بر زبان جاری کرد و مسأله را [[حضرت]] بزرگ شمرد، سپس فرمود: "آیا به تو بگویم دربارۀ کسی که بدتر از اوست؟" عرض کردم: آری، فرمود: "کسی که [[دشمنی]] ما [[اهل بیت]] را علنی کرده از او بدتر است"<ref>ثواب الأعمال، ص۲۱۱.</ref>. [[حضرت رضا]] {{ع}} از [[پدران]] خویش [[روایت]] کرده که [[رسول الله]] {{صل}} فرمود: "[[بهشت]] [[حرام]] شده است بر کسی که به [[اهل بیت]] من [[ستم]] کند و بر کسی که با آنها بجنگد و یا کسی را بر علیه آنها کمک کند و بر کسی که [[اهل بیت]] مرا بدگوئی کند، اینها در [[آخرت]]، بهره‌ای ندارند و [[خداوند]] با آنها سخن نمی‌گوید و به آنها در [[روز قیامت]] نظر نمی‌کند و آنها را [[تزکیه]] نمی‌کند و برای آنها عذابی دردناک است"<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۲، ص۳۴؛ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۲۲۲.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[اهل بیت - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «اهل بیت»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]]، ص ۶۷۷.</ref> | ||
==[[محبت به امام]]{{ع}}== | |||
یکی از مسائلی که [[قرآن]] بر آن تأکید دارد، [[محبت به خاندان پیامبر]]{{صل}} است. [[محبت]] به این [[خاندان]] [[اجر]] دارد، و شگفتا که ارمغانش [[منفعت]] یافتن [[مردم]] است. چه اینان با ابراز محبت و [[عشق]] و علاقه به [[خاندان عصمت]]، به تدریج به آنها نزدیک می‌شوند و می‌توانند [[کمالات]]، [[علم]] و [[هدایت]] را از آنان دریابند و به [[امامت]] و ولایتشان پی برند و در راه کامل [[عبودیت]] گام نهند<ref>فرشادفر، عزت الله، امامت در نهج البلاغه، ص۶۰.</ref>. | |||
به طور طبیعی، این محبت هیچ‌گاه یک [[طرفه]] نیست و [[امامان]] هم به [[امت]] خود علاقه دارند. در بسیاری از سخنان و ماجراهایی که از آنان نقل شده است، این موضوع نهفته است که ایشان همواره در [[فکر]] [[نجات]] و نگهداری امت خودند. در نامه‌ای که [[امام زمان]] [[عجل الله فرجه]] به [[شیخ مفید]] نوشته است، [[امام]]{{ع}} توجه خود را به [[شیعیان]] بیان می‌دارد: | |||
ما هرگز در [[حمایت]] از شما کوتاهی نمی‌کنیم و یادتان فراموش نمی‌شود<ref>{{متن حدیث|إِنَّا غَيْرُ مُهْمَلِينَ لِمُرَاعَاتِكُمْ وَ لَا نَاسِينَ لِذِكْرِكُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَكُمُ الْأَعْدَاءُ}}. طوسی، محمد بن حسن (شیخ طوسی)، تهذیب الأحکام، ج۱، ص۳۸؛ طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۲۳.</ref>. | |||
در [[اندیشه]] [[رضوی]] نیز چنین است. [[امام رضا]]{{ع}} پس از آنکه در [[مراسم تشییع]] و [[خاک‌سپاری]] یکی از شیعیانِ به ظاهر ناشناس خود، شرکت می‌کند، در پاسخ به یکی از [[دوستان]] متوفا دربارۀ پیشینه آشنایی ایشان با او می‌فرماید: | |||
آیا نمی‌دانی کارهای [[پیروان]] ما هر [[صبح و شام]] بر ما عرضه می‌شود؟ پس هرگونه [[کاستی]] که در اعمالشان باشد، ما از [[خدا]] برای صاحب آن گذشت می‌طلبیم و برای هر که [[بزرگواری]] کرده باشد، از خدا درخواست [[پاداش]] می‌نماییم<ref>{{متن حدیث|أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّا مَعَاشِرَ الْأَئِمَّةِ تُعْرَضُ عَلَيْنَا أَعْمَالُ شِيعَتِنَا صَبَاحاً وَ مَسَاءً فَمَا كَانَ مِنَ التَّقْصِيرِ فِي أَعْمَالِهِمْ سَأَلْنَا اللَّهَ تَعَالَى الصَّفْحَ لِصَاحِبِهِ وَ مَا كَانَ مِنَ الْعُلُوِّ سَأَلْنَا اللَّهَ الشُّكْرَ لِصَاحِبِهِ}}. مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۴۹، ص۹۹؛ عطاردی، عزیزالله، مسند الإمام الرضا، ج۱، ص۲۰۷.</ref>.<ref>[[سید ابوالقاسم حسینی زیدی|حسینی زیدی]] و [[علی خیاط|خیاط]]، [[جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا (کتاب)|جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا]] ص ۱۳۳.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||