عبدالله بن شداد لیثی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

در این که (هاد) لقبِ اسامه (جدّ عبداللّه) است یا لقبِ عمرو (پدر جدّ وی)، [[اختلاف]] نظر وجود دارد، ولی پدر عبداللّه با عنوان [[شداد بن هاد]] شناخته می‌‌شود. از آن رو جدّ یا پدر جدّ او را (هاد) [[لقب]] دادند که شب‌ها کنار در خانه‌اش برای راهنماییِ میهمانان یا عابران [[آتش]] می‌‌افروخت. و ازآن جهت او را (عُتْواری) می‌‌خوانند که علاوه بر لیث و [[کنانه]]، عُتواره نیز از نیاکان وی بوده است.

پس از [[شهادت امیرمؤمنان]]{{ع}} به مدینه آمد و [[عایشه]] را [[ملاقات]] کرد و در پاسخ سؤال وی از ذوالثُّدَیّه <ref>ابن منظور ذیل واژه (ثدی) می‌‌نویسد: ذُوالثُّدَیَّة و ذوالیُدَیَّة، نام (ثُرمُله) است. او را از آن جهت چنین لقب دادند که دستش به اندازه پستان کوتاه بود (لسان العرب ۲/ ۸۹).</ref>، به بیان علل [[قتل]] [[خوارج]] و دیگر [[حوادث واقعه]] [[نهروان]] پرداخت، که جهت رعایت اختصار، از نقل متن [[روایت]] خود داری می‌‌شود.<ref>تاریخ بغداد ۹/ ۴۷۳ و مختصر تاریخ دمشق ۱۲/ ۲۵۶،۲۵۵.</ref> [[ابن عساکر]] می‌‌نویسد: عبداللّه برای ملاقات با [[معاویه]]، به [[شام]] رفت و با او دیدارکرد.

وی در کنار کسانی چون [[عبدالله بن عباس]]، به [[یاری امام علی]]{{ع}} در [[جنگ با نهروانیان]] رفت و یکی از [[یاران]] بابصیرت و [[آگاه]] آن حضرت در این [[نبرد]] بود.