امامت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[اقامه قسط]] و [[اجرای احکام]] و [[حدود الهی]] و رودروئی و [[مبارزه]] و سرکوب [[ظلم]] و [[فساد]] و [[گناه]] با اقدامات عملی، از [[شئون]] [[اجتماعی]] [[امام]] است. این به معنای مبسوط الید بودن امام و بدان معنی است که [[ولایت امر]]، در شعاع [[قدرت]] و [[حاکمیت]] و بسط ید، می‌تواند [[مردم]] را به راه و رسم [[بندگی خدا]] فرا خواند و به معروف [[جامه]] عمل بپوشاند و منکرات را محو و نابود سازد. تمامی این نکات از فراز {{متن حدیث|مِمَّنْ یَجْرِی ذَلِکَ بِهِ وَ عَلَى یَدَیْهِ}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۴۸، فراز ۱۲.</ref>، استخراج می‌گردد؛ زیرا که جریان امور را در دست امام می‌داند که در [[سایه]] [[قدرت]] و بسط ید [[امام]] میسر است و این همان ولایت اجتماعی است<ref>مقاله امامت در صحیفه سجادیه، ناصر باقری بیدهندی، نشریه مطالعات اهل بیت شناسی، شماره۲، بهار و تابستان ۹۴.</ref>.