علم لدنی امام در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دیگر دلایلی که [[آیت الله جوادی آملی]] در برخورداری امام از [[علم لدنی]] بدان استناد می‌کند این است که طبق روایات، [[ائمه معصومین]] مخلوق و دست پرورده خدایند. چنین کسانی علوم را مستقیم و بی‌واسطه از جانب [[خدا]] دریافت می‌کنند، ولی دیگران به این منظور پرورده می‌شوند که از [[برکات]] و [[حسنات]] [[علمی]] و عملی آن ذات‎های نورانی بهره مند گردند<ref>عبدالله جوادی آملی، قرآن در کلام امام علی {{ع}}، ص۳۳.</ref>. ایشان در [[تأیید]] دیدگاه خویش به یکی از [[نامه‌های امیرالمؤمنین]] {{ع}} در خطاب به [[معاویه]] اشاره می‌کند که حضرت می‌فرماید: {{متن حدیث|فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۲۸، بند ۱۱؛ عبدالله جوادی آملی، حکمت نظری و عملی در نهج البلاغه، ص۱۰۳.</ref>.

ما ساخته شده و دست پرورده خدای خویشیم. ما ساخته [[ربوبیت]] حق و دیگران دست پرورده ما هستند. ما [[علوم الهی]] را از [[مکتب]] [[خدای رحمان]] آموختیم و دیگران از ما فراگرفتند. ما در کنار سفره [[وحی]] نشسته‎ایم و سایرین در کنار سفره [[ارشاد]] ما. ما در [[آموختن]] [[علوم]] و معارف نیازی به غیر [[خدا]] نداشتیم و دیگران نیازمند به مجرای [[فیض]] [[خداوند]]، یعنی ما هستند (این جمله بلند در یکی از [[توقیعات]] حضرت بقیة‎الله نیز آمده است)<ref>عبدالله جوادی آملی، شمیم ولایت، ص۵۵۵.</ref>.<ref>[[زهرا یوسفی|یوسفی، زهرا]]، [[علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی (کتاب)|علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی]]، ص ۱۸۳.</ref>