منبر در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

"آنچه [[خطیب]] بر آن ایستد و [[خطبه]] خواند. [[کرسی]] مانندی پایه دار که [[واعظ]] و خطیب بر بالای آن نشسته خطبه خواند و [[موعظه]] کند. کرسی چند پله برای وعّاظ و مذکّران. [[اهل منبر]]: [[روضه‌خوان]] و خطیب و واعظ"<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. [[منبر]]: آنچه بر بالای آن می‌روند، برای [[وعظ]] و خطبه. ریشه‌اش از "نبر" به معنای [[رفعت]] و بالایی است و به منبر، منبر گفته‌اند، بخاطر ارتفاعش<ref>مجمع البحرین.</ref>. منبر، انواع گوناگون دارد: چوبی، آهنی، سنگی با پله‌های متفاوت از نظر تعداد.

منبر بعنوان جایی که خطبا و ائمۀ [[جمعه]] از فراز آن به [[القاء]] خطبه و ایراد سخن می‌پرداخته‌اند، از [[صدر اسلام]] وجود داشته و اغلب، در سیطرۀ [[حکومت‌ها]] و خلافت‌ها بوده و وسیلۀ [[ترویج]] یک [[فکر]] محسوب می‌شده است.

منبری که خطیب وابسته به یزید بر فراز آن رفته و از یزید تعریف می‌کرد و [[آل علی]] را [[ناسزا]] می‌گفت. [[امام سجاد]]{{ع}} [[اجازه]] گرفت تا بر منبر فراز آید. بر منبر رفت و خود را معرفی کرد و یزید و [[دودمان]] او را [[رسوا]] ساخت. آن حضرت، از منبری که خطیب وابسته به [[ستم]] بر فراز آن سخنان ناروا می‌گفت، بعنوان چوب یاد کرد و فرمود: {{متن حدیث|يَا يَزِيدُ ائْذَنْ لِي حَتَّى أَصْعَدَ هَذِهِ الْأَعْوَادَ...}}. [[رسول خدا]]{{صل}} هم زمانی [[خواب]] دیده بود که پس از او، [[بنی امیه]] از منبر او بالا می‌روند و [[مردم]] را از [[راه راست]]، بازمی‌دارند و از این خواب، بسیار پریشان شده بود<ref>بحارالانوار، ج۵۸، ص۱۶۸.</ref>.

امروز نیز استفاده از منبر هنگام وعظ و [[ارشاد]] و سخنرانی‌های مذهبی، چه در ایام [[محرم]] و [[ماه رمضان]] و چه در مناسبت‌ها و ایام دیگر سال، رایج است و منبر رفتن از شیوه‌های کهن [[تبلیغات]] مذهبی به شمار می‌رود. استفادۀ از منبر در [[خطابه]]، خاصّ [[روحانیون]] است و سخنرانان غیر [[روحانی]] برای [[سخن گفتن]] از میز و تریبون استفاده می‌کنند، نه منبر. [[حرمت]] منبر بعنوان آنچه یادگار عصر رسول خدا{{صل}} است، همچنان محفوظ است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۶۷.</ref>.