چرا حضرت مسیح تاکنون زنده مانده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| مدخل بالاتر     = [[مهدویت]] /  [[عصر ظهور امام مهدی]] / [[قیام امام مهدی]] /  [[حضرت عیسی در کنار امام مهدی]]

| مدخل اصلی   =

| مدخل وابسته    =

| پاسخ‌دهنده        =

| پاسخ‌دهندگان      = 2 پاسخ

::::::«[[حکمت]] بقا و زنده ماندن [[حضرت مسیح]]{{ع}} تاکنون بر حسب آنچه که [[عقول]] ما [[درک]] می‌کند اموری است:

:::::#در [[حضرت عیسی]]{{ع}} خصوصیاتی یافت می‌شود که در سایر [[انبیا]] نبوده است، از قبیل ولادت بدون [[پدر]]، زنده کردن مردگان، به [[آسمان‌ها]] رفتن و دیگر خصوصیات.

:::::#زنده بودن و بقای او [[برهان]] و [[دلیل]] و شاهدی بر [[غیبت]] [[امام مهدی]]{{ع}} خواهد بود، زیرا بقای [[مسیح]] با عمری بیش از دو هزار سال، دلیلی بر امکان وجود و حیات [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در کمتر از این مقدار سال است، همان حکمتی که در [[روایات]] برای [[طول عمر حضرت]] [[خضر]] [[بیان]] شده است.

::::::[[شیخ صدوق]] در [[کمال الدین]] به [[سند]] خود از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود: {{عربی|« بَلَى إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمَّا كَانَ فِي سَابِقِ عِلْمِهِ أَنْ يُقَدِّرَ مِنْ عُمُرِ الْقَائِمِ {{ع}} فِي أَيَّامِ غَيْبَتِهِ مَا يُقَدِّرُ وَ عَلِمَ مَا يَكُونُ مِنْ إِنْكَارِ عِبَادِهِ بِمِقْدَارِ ذَلِكَ الْعُمُرِ فِي الطُّولِ طَوَّلَ عُمُرَ الْعَبْدِ الصَّالِحِ فِي غَيْرِ سَبَبٍ يُوجِبُ ذَلِكَ إِلَّا لِعِلَّةِ الِاسْتِدْلَالِ بِهِ عَلَى عُمُرِ الْقَائِمِ {{ع}} وَ لِيَقْطَعَ بِذَلِكَ حُجَّةَ الْمُعَانِدِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ»}}<ref> کمال الدین، ص۳۵۷، ح۵۳؛ الغیبه، طوسی، ص۱۷۲، ح۱۲۹؛ بحارالأنوار، ج۵۱، ص۲۲۲.</ref>؛ آری، از آنجا که در [[علم]] سابق [[خداوند]] مقدر شده بود که [[عمر]] [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} را در ایام غیبتش طولانی می‌گرداند و می‌دانست که این مقدار طول [[عمر]] را بندگانش [[انکار]] می‌کنند، لذا [[عمر]] [[بنده]] صالحش را تنها به جهت [[استدلال]] و [[شاهد]] آوردن [[عمر]] [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} طولانی کرد، و تا اینکه [[حجت]] و [[دلیل]] معاندین قطع گردد و برای [[مردم]] [[حجت]] و استدلالی بر [[خدا]] نباشد.»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۱۱۰، ۱۱۱.</ref>.

::::::«سبب این امر، [[تصدیق]] [[نبوت]] [[سید]] اُمیین، [[حضرت محمد]]{{صل}}، خاتم [[پیامبران]] و [[رسول]] [[پروردگار]] عالمیان و نیز [[آشکار]] ساختن [[دعوت]] [[باطنی]] که به [[عیسی بن مریم]]{{ع}} منتسب می‌نمایند، است. همچنین با نمازی که پشت سر [[امام مهدی]]{{ع}} می‌خوانند، ایشان را [[تأیید]] و [[مردم]] را [[دعوت]] به [[دین]] محمدی که او [[امام]] آن است، می‌نماید. پس بقای [[حضرت مهدی]]{{ع}} اصل بوده و بقای آن دو، فرع بر بقای ایشان است. بقای دو فرع، بدون بقای اصل آنها درست نیست و اگر این گونه بود، وجود مسبب نیز بدون سبب جایز بود و این عقلاً محال است. اینکه ما گفتیم بقای [[حضرت مهدی]]{{ع}} برای بقای آن دو اصل است، به این سبب است که وجود [[حضرت عیسی]]{{ع}} به صورت انفرادی و بدون جهت [[یاری]] کردن [[شریعت]] [[اسلام]] و بدون [[تأیید]] نمودن [[امام]]{{ع}}، درست نیست؛ زیرا اگر چنین چیزی صحیح بود، به لحاظ [[دولت]] و [[دعوت]] مستقل می‌بود و این موجب ابطال [[دعوت]] او می‌شد؛ زیرا در حالی که باید تابع باشد، مورد [[تبعیت]] قرار می‌گرفت و در حالی که بنا بود فرع باشد، اصل قرار می‌گرفت؛ در حالی که [[پیامبر]]{{صل}} فرمودند: ‌{{عربی|"لَا نَبِيَّ بَعْدِي"}}<ref>پیامبری بعد از من نیست.</ref>. و فرمودند: "آنچه [[خدا]] به وسیله من [[حلال]] کرده تا [[روز قیامت]] [[حلال]] و آنچه به وسیله من [[حرام]] گرانیده تا [[روز قیامت]] [[حرام]] است. پس به ناچار [[پیامبر]]{{صل}} باید [[یار]]، مددکار و [[تصدیق]] کننده‌ای داشته باشد و اگر [[یار]]، مددکار و [[تصدیق]] کننده‌ای نیابد وجود او تأثیری نخواهد گذاشت. از این رو ثابت می‌شود که [[حضرت مهدی]]{{ع}} اصل برای وجود [[حضرت عیسی]]{{ع}} و [[دعوت]] محمدی است و نیز ثابت می‌گردد که وجود [[دجال]] [[ملعون]] در [[آخرالزمان]] درست نبوده و برای [[امت اسلامی]]، [[امامی]] (جز [[حضرت مهدی]]{{ع}}) که [[مرجع]] [[مردم]] باشد و وزیری که به آن نیازمند باشند، وجود ندارد"<ref>‌{{عربی|" الْحَلَالُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ عَلَى لِسَانِي إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ الْحَرَامُ مَا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَى لِسَانِي إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا بُدَّ مِنْ أَنْ يَكُونَ لَهُ عَوْناً وَ نَاصِراً وَ مُصَدِّقاً وَ إِذَا لَمْ يَجِدْ مَنْ يَكُونُ لَهُ عَوْناً وَ مُصَدِّقاً لَمْ يَكُنْ لِوُجُودِهِ تَأْثِيرٌ فَثَبَتَ أَنَّ وُجُودَ الْمَهْدِيِّ{{ع}} أَصْلٌ لِوُجُودِهِ وَ كَذَلِكَ الدَّجَّالُ اللَّعِينُ لَا يَصِحُّ وُجُودُهُ فِي آخِرِ الزَّمَانِ وَ لَا يَكُونُ لِلْأُمَّةِ إِمَامٌ يَرْجِعُونَ إِلَيْهِ وَ وَزِيرٌ يُعَوِّلُونَ عَلَيْهِ "}}؛ بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۱۰۱.</ref>»<ref>[[حیدر کامل]]، [[دجال آخرالزمان (کتاب)|دجال آخرالزمان]]، ص 210 -211.</ref>.