وحی و کاربردهای قرآنی آن (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

* نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «[[وحی]] در لغت به معنای اشاره، نوشتن، کلام پنهانی،... و هر چیزی است که به دیگری القا می‌کنند به هر شکلی با توجه به صحبت لغت‌شناسان، انتقال پنهانی تقریبا در همه موارد مشترک است. به نظر می‌رسد سرعت معنای مطابقی [[وحی]] نمی‌باشد. در قرآن واژه [[وحی]] و مشتقاتش بیش از ۷۰ بار به کار رفته که در تمام موارد آن، به نحوی انتقال پنهانی نهفته است. موارد کاربرد [[وحی]] در قران به لحاظ معنایی، تقدیر قوانین و سنن الهی در جهان هستی و هدایت غریزی و... می‌باشد. [[وحی]] رسالی شایع‌ترین کاربرد قرآنی [[وحی]] است. در آیه ۵۱ سوره شوری، [[وحی]] در معنای اخص از ارتباط رسالی آمده است. تعریف حقیقی [[وحی]] نیازمند تجربه پیامبرانه است، لذا دیگران از درک آن ناتوان‌اند. در تعریفی جامع‌تر، [[وحی]] ارتباط ویژه خداوند با پیامبران، از راه‌هایی که آیات قرانی بر آن دلالت دارد. فرشته، مستقیم، ورای حجاب و در قالب گفتار با نوشتار و...، می‌باشد؛ [[وحی]] در این معنا مافوق آگاهی عادی بشر حسی، عقل، تجربه عرفانی و مقرون با عصمت انبیاست و نظیری در غیر انان ندارد؛ از این رو شنودهای غیبی [[امامان]]{{عم}} [[وحی]] اصطلاحی دانسته نمی‌شود. از موارد کاربرد [[وحی]] در استفاده می‌شود که: معنای جامعه [[وحی]]، همان القای پنهانی است. اصطلاح خاص [[وحی]] رسالی در قرآن اخص از مفهوم لغوی، و اصطلاح عام [[وحی]] رسالی متمایز از یا متعارض با دیگر کاربردهاست»<ref name=p1></ref>.