محمد بن حسن طوسی (پدیدآورنده): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'استبعاد' به 'استعباد'
جز (جایگزینی متن - '''']].' به '''']]') |
جز (جایگزینی متن - 'استبعاد' به 'استعباد') |
||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
*شیخ طوسی کتاب "الشافی" استادش سید مرتضی را در زمان حیات استاد، تلخیص و تألیف کرد و در جلد اول و چهارم آن کتاب درباره [[امام زمان]] {{ع}} بحث نمود. علاوه بر آن، کتاب جداگانه‌ای در خصوص [[امام زمان]] {{ع}} تألیف نمود و در مقدمه آن کتاب نوشت: شیخ بزرگوار به من دستور داد که کتابی درباره غیبت صاحب الزمان و سبب دوام غیبت و پاسخ شبهات مخالفان بنویسم. من باوجود کمی فرصت و ناراحتی روحی و موانع روزگار، خواهش او را پذیرفتم و به طور اختصار آن مطلب را تعقیب خواهم کرد. وقتی که شیخ به تألیف کتاب "الغیبة" مشغول بوده، در حدود ۱۹۲ سال از عمر [[امام زمان]] {{ع}} می‌گذشته است. زیرا در کتاب مذکور می‌نویسد: اکنون که سال ۴۷۷ ق. است من به نوشتن کتاب اشتغال دارم. | *شیخ طوسی کتاب "الشافی" استادش سید مرتضی را در زمان حیات استاد، تلخیص و تألیف کرد و در جلد اول و چهارم آن کتاب درباره [[امام زمان]] {{ع}} بحث نمود. علاوه بر آن، کتاب جداگانه‌ای در خصوص [[امام زمان]] {{ع}} تألیف نمود و در مقدمه آن کتاب نوشت: شیخ بزرگوار به من دستور داد که کتابی درباره غیبت صاحب الزمان و سبب دوام غیبت و پاسخ شبهات مخالفان بنویسم. من باوجود کمی فرصت و ناراحتی روحی و موانع روزگار، خواهش او را پذیرفتم و به طور اختصار آن مطلب را تعقیب خواهم کرد. وقتی که شیخ به تألیف کتاب "الغیبة" مشغول بوده، در حدود ۱۹۲ سال از عمر [[امام زمان]] {{ع}} می‌گذشته است. زیرا در کتاب مذکور می‌نویسد: اکنون که سال ۴۷۷ ق. است من به نوشتن کتاب اشتغال دارم. | ||
*چنان‌که از مقدمه کتاب پیداست تألیف غیبت، در زمانی صورت گرفته که شیخ از هرجهت تحت فشار و شکنجه روحی قرار داشته و مخالفان، اسباب اذیت و آزارش را فراهم می‌ساخته‌اند. مخالفان چندین مرتبه خانه و کتابخانه‌اش را مورد تجاوز قرار دادند تا در مرتبه آخر در سال ۴۴۹ یا ۴۴۸ ق. خانه‌اش را خراب نمودند و کتابخانه‌اش را آتش زدند و نوشته‌هایش را غارت کردند و کرسی کلامش را سوزانیدند و خودش ناچار شد از ترس دشمنان فرار کند و به نجف منتقل گردد. | *چنان‌که از مقدمه کتاب پیداست تألیف غیبت، در زمانی صورت گرفته که شیخ از هرجهت تحت فشار و شکنجه روحی قرار داشته و مخالفان، اسباب اذیت و آزارش را فراهم می‌ساخته‌اند. مخالفان چندین مرتبه خانه و کتابخانه‌اش را مورد تجاوز قرار دادند تا در مرتبه آخر در سال ۴۴۹ یا ۴۴۸ ق. خانه‌اش را خراب نمودند و کتابخانه‌اش را آتش زدند و نوشته‌هایش را غارت کردند و کرسی کلامش را سوزانیدند و خودش ناچار شد از ترس دشمنان فرار کند و به نجف منتقل گردد. | ||
*مؤلف، با آن‌همه گرفتاری و در اوضاع آشفته و خطرناک [[بغداد]]، به تألیف کتاب [[غیبت]] اشتغال داشت. ابتدا با ادله و براهین متعدد، وجود امام دوازدهم یعنی فرزند بلافصل [[امام حسن عسکری]] {{ع}} را اثبات می‌کند؛ سپس به شبهات [[اسماعیلیه]]، [[زیدیه]]، [[کیسانیه]]، [[ناووسیه]]، [[واقفیه]]، [[فطحیه]] و سایرین جواب می‌دهد و عقایدشان را ابطال و در هرمورد [[روایات]] مناسبی را از باب نمونه نقل می‌کند. شیخ طوسی در این کتاب [[روایات]] [[غیبت]] مهدی موعود را نقل کرده و برای رفع | *مؤلف، با آن‌همه گرفتاری و در اوضاع آشفته و خطرناک [[بغداد]]، به تألیف کتاب [[غیبت]] اشتغال داشت. ابتدا با ادله و براهین متعدد، وجود امام دوازدهم یعنی فرزند بلافصل [[امام حسن عسکری]] {{ع}} را اثبات می‌کند؛ سپس به شبهات [[اسماعیلیه]]، [[زیدیه]]، [[کیسانیه]]، [[ناووسیه]]، [[واقفیه]]، [[فطحیه]] و سایرین جواب می‌دهد و عقایدشان را ابطال و در هرمورد [[روایات]] مناسبی را از باب نمونه نقل می‌کند. شیخ طوسی در این کتاب [[روایات]] [[غیبت]] مهدی موعود را نقل کرده و برای رفع استعباد از غایب شدن پیغمبر در غار و "شعب ابی طالب" و غایب شدن خضر و یوسف و موسی و یونس و [[اصحاب کهف]] و غیبت‌های منسوب به بعضی از پادشاهان فرس، و حکمای روم و هند تمسک می‌جوید. | ||
*شیخ طوسی نسبت به موقعیت زمانی و مکانی و فرصت کمی که داشته به خوبی از [[غیبت]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} دفاع نموده و به شهادت و اشکالات مخالفان پاسخ داده است. بعد از شیخ طوسی نیز کتاب‌های بسیاری پیرامون غیبت ولی عصر {{ع}} نوشته شده است، ولی مندرجات آن‌ها همان مطلبی است که شیخ مفید و سید مرتضی و شیخ صدوق و شیخ طوسی علیهم الرحمه تحقیق کرده‌اند، تغییر صورت پیدا کرده و مطلب تازه در بین آن‌ها کم است<ref>نشریه موعود، شماره ۱۶، ص ۷۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۶۹.</ref>. | *شیخ طوسی نسبت به موقعیت زمانی و مکانی و فرصت کمی که داشته به خوبی از [[غیبت]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} دفاع نموده و به شهادت و اشکالات مخالفان پاسخ داده است. بعد از شیخ طوسی نیز کتاب‌های بسیاری پیرامون غیبت ولی عصر {{ع}} نوشته شده است، ولی مندرجات آن‌ها همان مطلبی است که شیخ مفید و سید مرتضی و شیخ صدوق و شیخ طوسی علیهم الرحمه تحقیق کرده‌اند، تغییر صورت پیدا کرده و مطلب تازه در بین آن‌ها کم است<ref>نشریه موعود، شماره ۱۶، ص ۷۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۶۹.</ref>. | ||