جهاد در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

جهاد در نهج البلاغه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۰:۲۱

۸ بایت حذف‌شده ، ‏۶ ژوئن ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'امت اسلام' به 'امت اسلام'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 *از نگاه [[امام علی]] {{ع}} [[جهاد]] دارای [[جایگاه]] ویژه‌ای است. [[جهاد]] رکن اعلای [[اسلام]]<ref>{{متن حدیث|وَ الْجِهَادُ فِي سَبِيلِهِ فَإِنَّهُ ذِرْوَةُ الْإِسْلَامِ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹</ref> و یکی از چهار رکن [[ایمان]] است<ref>{{متن حدیث|فَقَالَ الْإِيمَانُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ: عَلَى الصَّبْرِ وَ الْيَقِينِ وَ الْعَدْلِ وَ الْجِهَادِ}}؛ نهج البلاغه، حکمت  ۳۰</ref>. [[جهاد]] دری از درهای [[بهشت]] است که [[خداوند]] آن را به روی [[دوستان]] ویژه خود گشوده. [[جهاد]] [[لباس]] [[تقوا]] و زره و سپر مطمئن [[خداوند]] است<ref>{{متن حدیث|فَإِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ فَتَحَهُ اللَّهُ لِخَاصَّةِ أَوْلِيَائِهِ وَ هُوَ لِبَاسُ التَّقْوَى وَ دِرْعُ اللَّهِ الْحَصِينَةُ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۷</ref>. [[برترین]] وسیله‌ای که متوسلین بدان به‌سوی [[خدای سبحان]] [[تمسک]] می‌جویند، [[ایمان]] به او و به رسولش و [[جهاد]] در راه اوست، زیرا [[جهاد]] قله رفیع [[اسلام]] و نشانه [[اخلاص]] مجاهدان و بر اساس سرشت توحیدی است<ref>َ{{متن حدیث|الْجِهَادُ فِي سَبِيلِهِ فَإِنَّهُ ذِرْوَةُ الْإِسْلَامِ، وَ كَلِمَةُ الْإِخْلَاصِ فَإِنَّهَا الْفِطْرَةُ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹</ref>. [[جهاد]]، نه‌ تنها دری به‌سوی [[بهشت]]، بلکه درگاه رسیدن به [[خدای سبحان]] است. [[امام علی]] {{ع}} در [[تشویق]] به‌سوی [[جهاد]] می‌ماید: بشتابید به‌سوی [[جهاد]]، بشتابید به‌سوی [[جهاد]]، هرکس می‌خواهد به‌سوی [[خدا]] پر کشد پس (از سکونتگاه خویش) خارج شود<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۸۱</ref>. [[امام]] {{ع}} در فرازهای دیگر [[بهشت]] را زیر سایه نیزه‌ها<ref>{{متن حدیث|الْجَنَّةُ تَحْتَ أَطْرَافِ الْعَوَالِي}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۳۴</ref> و [[بهترین]] مرگ‌ها را [[شهادت]] می‌نامد. [[امام]] می‌فرماید: قسم به آن کسی که [[جان]] پسر ابی‌طالب در دست اوست، هزار ضربه [[شمشیر]] بر من آسان‌تر از [[مرگ]] در بستر در غیر [[طاعت]] [[پروردگار]] است<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَكْرَمَ الْمَوْتِ الْقَتْلُ، وَ الَّذِي نَفْسُ ابْنِ أَبِي طَالِبٍ بِيَدِهِ لَأَلْفُ ضَرْبَةٍ بِالسَّيْفِ أَهْوَنُ عَلَيَّ مِنْ مِيتَةٍ عَلَى الْفِرَاشِ فِي غَيْرِ طَاعَةِ اللَّهِ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۲۲</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 270-271.</ref>.
 ==[[جهاد]] عامل حفظ [[عزت]]==
-*[[امام]] {{ع}} [[جهاد]] را دری از درهای [[بهشت]] و وسیله‌ای برای حفظ [[عزت]] و [[شکوه]] [[امت]] [[اسلام]] برمی‌شمرد. از این‌رو به گاه [[فرمان]] [[جهاد]]، [[مردم]] با [[دل]] و دست و زبان به‌پا خیزند و [[عزت]] و کیان خود را پاس بدارند<ref>{{متن حدیث|وَ هُوَ لِبَاسُ التَّقْوَى وَ دِرْعُ اللَّهِ الْحَصِينَةُ وَ جُنَّتُهُ الْوَثِيقَةُ. فَمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ أَلْبَسَهُ اللَّهُ ثَوْبَ الذُّلِّ وَ شَمِلَهُ الْبَلَاءُ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۷</ref>. [[امت]] [[اسلام]] یک‌پارچه در برابر [[باطل]] به صف ایستند و بر [[باطل]] [[خشم]] گیرند، زیرا هر که برای [[خدا]] پیکان [[خشم]] را در برابر [[باطل]] قرار دهد، [[خداوند]] او را بر [[باطل]]، هرقدر هم سخت باشد، پیروز گرداند. [[امام]] {{ع}} فرمود: هر که سرنیزه [[خشم]] خود را به‌خاطر [[خدا]] تیز کند، در نابود کردن سخت‌ترین باطل‌ها توانا بود<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۶۵: {{متن حدیث|"مَنْ أَحَدَّ سِنَانَ الْغَضَبِ لِلَّهِ قَوِیَ عَلَی قَتْلِ أَشِدَّاءِ الْبَاطِلِ"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 134- 135.</ref>.
+*[[امام]] {{ع}} [[جهاد]] را دری از درهای [[بهشت]] و وسیله‌ای برای حفظ [[عزت]] و [[شکوه]] [[امت اسلام]] برمی‌شمرد. از این‌رو به گاه [[فرمان]] [[جهاد]]، [[مردم]] با [[دل]] و دست و زبان به‌پا خیزند و [[عزت]] و کیان خود را پاس بدارند<ref>{{متن حدیث|وَ هُوَ لِبَاسُ التَّقْوَى وَ دِرْعُ اللَّهِ الْحَصِينَةُ وَ جُنَّتُهُ الْوَثِيقَةُ. فَمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ أَلْبَسَهُ اللَّهُ ثَوْبَ الذُّلِّ وَ شَمِلَهُ الْبَلَاءُ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۷</ref>. [[امت اسلام]] یک‌پارچه در برابر [[باطل]] به صف ایستند و بر [[باطل]] [[خشم]] گیرند، زیرا هر که برای [[خدا]] پیکان [[خشم]] را در برابر [[باطل]] قرار دهد، [[خداوند]] او را بر [[باطل]]، هرقدر هم سخت باشد، پیروز گرداند. [[امام]] {{ع}} فرمود: هر که سرنیزه [[خشم]] خود را به‌خاطر [[خدا]] تیز کند، در نابود کردن سخت‌ترین باطل‌ها توانا بود<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۶۵: {{متن حدیث|"مَنْ أَحَدَّ سِنَانَ الْغَضَبِ لِلَّهِ قَوِیَ عَلَی قَتْلِ أَشِدَّاءِ الْبَاطِلِ"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 134- 135.</ref>.
 ==عواقب ترک [[جهاد]]==