بحث:چرا ملاقات‌گرایی را یکی از محورهای آسیب‌شناسی مهدویت شمرده‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
بحث:چرا ملاقات‌گرایی را یکی از محورهای آسیب‌شناسی مهدویت شمرده‌اند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۱
، ۱ نوامبر ۲۰۲۰بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ' [[') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==نویسنده: آقای ظرافتی== | ==نویسنده: آقای ظرافتی== | ||
==پاسخ جامع اجمالی قبل== | |||
===ادعای [[ملاقات]]، آغاز انحراف=== | |||
*عدم [[معرفت]] به [[حقیقت]] [[وجود امام]] و چگونگی ارتباط صحیح با ایشان باعث شده تا فرصتی مناسب برای [[معاندان]] و [[منکران مهدویت]] فراهم آید تا [[مشتاقان]] را به اموری ظاهری چون [[اصرار]] بر [[ملاقات با امام زمان]] {{ع}} در [[خواب]] و [[بیداری]] مشغول نماید و [[فرهنگ]] [[ملاقات‌گرایی]] را [[ترویج]] کند تا از [[باقی]] [[وظایف]] غافل شده و تنها به [[دیدار]] ـ به‌عنوان [[برترین]] [[وظیفه]] ـ بپردازند. در حالی که [[دیدار]] [[امام زمان]] {{ع}} [[توفیق]] است اما جزء [[واجبات]] و [[وظایف منتظران]] نیست. [[دیدار]] [[امام زمان]] {{ع}} ملاک [[برتری]] نیست و [[تشویق]] به [[ملاقات]] موجب [[ظهور]] مدعیانی است که بی‌دلیل ادعای [[ملاقات]] می‌کنند و این آغاز [[انحرافی]] است که زیبندۀ [[مهدویت]] نیست و غالب آنچه که در این زمینه گفته می‌شود، ادّعاهایی است که یا [[دروغ]] است یا تخیّل افراد<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۳۸۸؛ [[محمد صابر جعفری|جعفری، محمد صابر]]، [[اندیشه مهدویت و آسیب‌ها (کتاب)|اندیشه مهدویت و آسیب‌ها]]، ص ۶۳؛ [[محمد رضا نصوری|نصوری، محمد رضا]]، فعالیت غرب در تخریب چهره امام زمان، خبرگزاری آینده روشن؛ [[رضا علی نوروزی|نوروزی، رضا علی]]؛ [[محمد نجفی|نجفی، محمد]]، [[فاطمه هاشمی|هاشمی، فاطمه]]، [[موانع و آفات انتظار (مقاله)|موانع و آفات انتظار]]، ص ۴۴-۴۵؛ [[کاظم میرزایی|میرزایی، کاظم]]، تبیین سخنان آیت‌الله خامنه‌ای درباره مهدویت، وبگاه خبری تریبون مستضعفین.</ref>. | |||
*البته [[نفس]] [[اشتیاق]] به [[دیدار]] [[امام زمان]]{{ع}} نه تنها مذموم نیست بلکه بسیار [[پسندیده]] و از جمله نشانه‌های [[انتظار]] است؛ چراکه هر محبّی مشتاق دیدار جمال محبوب است. اما باید توجه کرد ارتباط [[حقیقی]] با [[امام زمان]] {{ع}} از طریق تزکیۀ درونی و تقوای الهی حاصل می‌شود. لذا باید سعی کنیم یاد آن [[حضرت]] پیوسته در دل‌های ما باشد و هر روز با [[خواندن]] [[دعای عهد]] با آن [[حضرت]] [[تجدید عهد]] کنیم و [[ارتباط قلبی]] پیدا کنیم و این همان چیزی است که مورد توصیه و مطلوب [[پیامبر]] و [[ائمه اطهار]] {{ع}} بوده است<ref>ر.ک: [[رضا علی نوروزی|نوروزی، رضا علی]]؛ [[محمد نجفی|نجفی، محمد]]، [[فاطمه هاشمی|هاشمی، فاطمه]]، [[موانع و آفات انتظار (مقاله)|موانع و آفات انتظار]]، ص ۴۴-۴۵؛ [[محمد مهدی حائری‌پور|حائری‌پور،محمد مهدی]]، بازگویی انجام ملاقات با امام مهدی در زمان حیات افراد، خبرگزاری ایسنا.</ref>. | |||
===امکان [[ملاقات]] با [[امام مهدی]]=== | |||
*درباره امکان و مطلوبیت [[دیدار]] با [[امام موعود]] در [[زمان غیبت]] کبرا، دو [[گرایش]] وجود دارد: | |||
#'''[[گرایش]] افراطی''': معتقدان به این [[گرایش]] بر این باورند، شرط لازم [[ارتباط با حضرت]] و بهره‌وری از ایشان در [[زمان غیبت]]، [[دیدار]] [[امام]] است و همۀ [[کمالات]] دیگر فرع و شاخۀ آن است و [[ملاقات]] با [[امام غایب]] {{ع}} امر بسیار رایج و عادی برای هر کس و در هر شرایطی است و با شیوع این طرز [[تفکر]]، علاقه و [[محبت]] عموم [[مردم]] به [[وجود مقدس امام زمان]] {{ع}} روز به روز بیشتر می‌شود. اگر [[انسان‌ها]] رسیدن به [[محبوب]] را سخت و استثنایی بدانند، [[امید]] زیادی به آن نمی‌بندند و همین مسأله باعث دلسردی آنان می‌شود. این رویکرد تا آنجا پیش می‌رود که اگر کسی با [[نیت]] [[مقدس]]، ماجرایی هرچند ساختگی و [[دروغ]] دربارۀ [[ملاقات]] با [[امام عصر]] {{ع}} برای [[مردم]] [[نقل]] کند را مستحق [[حق‌شناسی]] و [[سپاس‌گزاری]] می‌‌داند در حالی که [[نقل]] [[تشرفات]] [[اولویت]] درجه اوّل در مباحث [[مهدویت]] نیست و [[زیاده‌روی]] در [[نقل]] چنین اموری یقیناً آسیب‌زاست<ref>ر.ک: [[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیب‌شناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیب‌شناسی جامعه منتظر]]، ص ۱۰۸-۱۱۲؛ [[امیر محسن عرفان|عرفان، امیر محسن]]، [[مواجهه ائمه با مدعیان مهدویت (کتاب)|مواجهه ائمه با مدعیان مهدویت]]، ص؟.</ref>. پیامدهای این نگرش عبارت‌اند از: [[یأس]] و [[ناامیدی]] در اثر عدم [[توفیق]] [[دیدار]]، توهم‌گرایی و خیال‌پردازی، استقبال از [[مدعیان دروغین مهدویت]] و مدعیان [[ملاقات]]، باز شدن [[باب ]] [[دروغگویی]] برای شیادان، [[بدبینی]] به ملاقات‌کنندگان واقعی [[امام غایب]]، دور ماندن از انجام [[وظایف]] اصلی به [[دلیل]] اهتمام بیش از اندازه به [[دیدار]] و [[بدبینی]] به [[امام]] {{ع}} به [[دلیل]] عدم [[دیدار]]<ref>ر.ک: [[محمد صابر جعفری|جعفری، محمد صابر]]، [[اندیشه مهدویت و آسیب‌ها (کتاب)|اندیشه مهدویت و آسیب‌ها]]، ص ۶۳؛ [[کاظم میرزایی|میرزایی، کاظم]]، تبیین سخنان آیت‌الله خامنه‌ای درباره مهدویت، وبگاه خبری تریبون مستضعفین؛ [[بهروز محمدی منفرد|محمدی منفرد، بهروز]]، [[راهبرد اخلاق انتظار (کتاب)|راهبرد اخلاق انتظار]]، ص۴۲-۴۵؛ [[محم باقر حیدری کاشانی]]، [[سلوک مهدوی ۱ (کتاب)|سلوک مهدوی]]، ص۱۵۱، ۱۵۲؛ [[یحیی صالح‌نیا|صالح‌نیا، یحیی]]؛ [[تنها بر فراز (کتاب)|تنها بر فراز]]، ص ۱۴۹-۱۵۰.</ref>. گسترش [[ملاقات‌گرایی]] پیامدهای منفی [[اخلاقی]] فوق را در پی دارد، برای همین می‌تواند [[ظهور منجی موعود]] را به تأخیر بیندازد. بنابراین ادعای [[ملاقات]] از سوی فرد ضرورتی ندارد<ref>ر.ک: [[بهروز محمدی منفرد|محمدی منفرد، بهروز]]، [[راهبرد اخلاق انتظار (کتاب)|راهبرد اخلاق انتظار]]، ص۴۲-۴۵.</ref>. | |||
#'''[[گرایش]] تفریطی''': [[اعتراض]] این گروه به معتقدان افراطی [[ملاقات‌گرایی]] این است که با سهل انگاشتن [[دیدار]] [[امام]] در [[زمان غیبت]]، [[مهدویت]] و [[اعتقاد]] به [[امام]] به سطحی نازل سقوط می‌کند و از اهمیت و [[ارزش]] آن کاسته می‌شود. نقطۀ کانونی این مسأله پیرامون آخرین [[نامه]] [[امام عصر]] {{ع}} در [[زمان غیبت صغرا]] شکل گرفته که [[امام]] ادعای هرگونه مشاهده توسط افراد را [[کذب]] و افترا خوانده‌اند: {{متن حدیث|أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَةِ فَهُوَ کَذَّابٌ مُفْتَرٍ}}<ref>غیبت طوسی، ص۳۹۶.</ref>. اما به نظر می‌رسد مقصود کلی از این عبارت، [[تکذیب]] کسی است که با [[ادعای نیابت]] از جانب [[امام]] همراه باشد، چون بنابه عرف [[زمان غیبت صغرا]]، مشاهده توسط کسی صورت می‌گرفت که [[نایب امام]] باشد. وجه دیگر این عبارت متضمن آن است که مشاهدۀ اختیاری و اینکه فرد در هر زمان که بخواهد بتواند به [[دیدار]] [[امام]] نائل شود، امکان ندارد. [[امام]] {{ع}} هر گاه خود [[صلاح]] بداند می‌تواند به [[دیدار]] افراد بیاید. علاوه بر اینکه، تشرفاتی که در کتاب‌های [[عالمان شیعه]] ذکر شده، مربوط به کسانی است که در نهایت [[تقوا]] و [[علم]] قرار داشته و امکان [[دروغگویی]] آنان بسیار بعید به نظر می‌رسد و هیچ یک از این بزرگواران این قضیه را علنی نکرده، [[ادعای نیابت]] خاص و ارتباط همیشگی با [[امام عصر]] نداشته و در برابر انتشار این خبر نیز حساس و مخالف بوده اند و این جریان بعد از رحلت آنها منتشر شده است<ref>ر.ک: [[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیب‌شناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیب‌شناسی جامعه منتظر]]، ص ۱۰۸-۱۱۲؛ [[محمد مهدی حائری‌پور|حائری‌پور،محمد مهدی]]، بازگویی انجام ملاقات با امام مهدی در زمان حیات افراد، خبرگزاری ایسنا.</ref>. | |||
*مهم‌ترین راه درمان این آسیب‌ها، رویکرد به منابع و [[معارف]] [[ناب]] [[دین]] و بررسی احوال و سیرۀ [[تشرف‌یافتگان]] [[راستین]] است تا بدانیم وظیفۀ اصلی [[منتظران]] بیش از هر چیزی [[ایمان]]، [[تقوا]]، تزکیۀ نفس، [[خودسازی]]، انجام [[تکالیف فردی]] و [[اجتماعی]] و [[انتظار حقیقی]] به همراه [[ورع]] و [[محاسن اخلاق]] است؛ تا [[یار]] که خواهد و میلش به که باشد<ref>ر.ک: [[محم باقر حیدری کاشانی]]، [[سلوک مهدوی ۱ (کتاب)|سلوک مهدوی]]، ص۱۵۱، ۱۵۲؛ [[یحیی صالح‌نیا|صالح‌نیا، یحیی]]؛ [[تنها بر فراز (کتاب)|تنها بر فراز]]، ص ۱۴۹-۱۵۰.</ref>. | |||
===نتیجه=== | |||
*حاصل آنکه دربارۀ امکان [[دیدار]] [[امام]] در [[زمان غیبت]] می‌بایست طریق [[اعتدال]] را پیش گرفت؛ نه هر گونه [[ملاقات]] با [[امام]] را منکر شد و راه [[دیدار]] با ایشان را به کلی مسدود دانست و نه ادعای کسی که دعوی ارتباط و [[سفارت]] و [[نیابت]] [[امام]] را دارد پذیرفت. هر یک از این دو نگرش، آسیب‌های خاص خود را دارا بوده و به [[افراط]] و تفریطی جاهلانه و غیرعلمی می‌انجامد. لذا تقاضای [[دیدار]] [[امام]] و [[دعا]] برای تحقق این امر، موضوع [[مستحب]] و مطلوبی است. با این وجود، کنار گذاردن جریان عادی [[زندگی]] و به طور تصنعی در پی [[ملاقات]] با [[امام]] بودن و از زیر بار [[وظایف]] شانه خالی کردن، امر نامطلوب و آسیب‌زایی است که با [[روح]] آموزۀ [[انتظار]] و [[غیبت]] در تضاد است<ref>ر.ک: [[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیب‌شناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیب‌شناسی جامعه منتظر]]، ص ۱۰۸-۱۱۲.</ref>. | |||
==پاسخ تفصیلی== | ==پاسخ تفصیلی== | ||
==[[جایگاه]] [[ملاقات]]== | ==[[جایگاه]] [[ملاقات]]== | ||