عبیدالله بن زیاد در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←پس از به حکومت رسیدن یزید
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
عبیدالله به سال ۶۰ با بزرگانی از بصره به [[شام]] رفت و در حضور معاویه با یزید به عنوان [[ولی‌عهد]] [[بیعت]] کرد<ref>ر.ک: اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۸۸؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۵۸؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۳۸-۳۹؛ مقتل الحسین المقرّم، السید عبد الرزاق، بیروت: دارالکتاب اسلامی، ۱۹۷۹ میلادی.، ص۴۱.</ref> و یزید نیز او را در [[حکومت]] [[بصره]] باقی گذاشت.<ref>اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۳۱؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۳۵.</ref> | عبیدالله به سال ۶۰ با بزرگانی از بصره به [[شام]] رفت و در حضور معاویه با یزید به عنوان [[ولی‌عهد]] [[بیعت]] کرد<ref>ر.ک: اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۸۸؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۵۸؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۳۸-۳۹؛ مقتل الحسین المقرّم، السید عبد الرزاق، بیروت: دارالکتاب اسلامی، ۱۹۷۹ میلادی.، ص۴۱.</ref> و یزید نیز او را در [[حکومت]] [[بصره]] باقی گذاشت.<ref>اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۳۱؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۳۵.</ref> | ||
پس از به حکومت رسیدن یزید و [[هجرت امام حسین]]{{ع}} و [[خاندان]] و اصحابش به [[مکه]]، امام چند ماهی که در مکه حضور داشت دائم در حال [[گفت‌وگو]] و رد و بدل کردن نامه و پیک به [[مردم]] شهرهای کوفه و بصره بود. در همان روزهایی که سیل نامه از کوفه به مکه روان شده بود، [[امام حسین]]{{ع}} برای فعال کردن [[شیعیان]] در بصره، نامه‌ای به سران پنجگانه بصره به اسامی مالک بن مِسمَع بَکری، اَحنَف بن قیس، یزید بن [[مسعود]] نَهشَلی، مُنذر بن [[جارود]] عَبدی و مسعود بن [[عمرو]] اَزدی نوشت و آنان را به یاری خود خواند. آن [[حضرت]] [[نامه]] را توسط سلیمان بن رَزین مکنّی به [[ابورزین]] [[غلام]] خود که همراه کاروان [[امام]] از [[مدینه]] به مکه آمده و مردی [[رشید]]، [[مبارز]]، سخنور، ادیب و از [[دوستداران]] [[اهل بیت]]{{ع}} و شمشیرزنی ماهر بود، فرستاد.<ref>اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۳۱-۲۳۲؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۵۶-۳۵۷؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۳۶-۳۷.</ref> | پس از به حکومت رسیدن یزید و [[هجرت امام حسین]]{{ع}} و [[خاندان]] و اصحابش به [[مکه]]، امام چند ماهی که در مکه حضور داشت دائم در حال [[گفت‌وگو]] و رد و بدل کردن نامه و پیک به [[مردم]] شهرهای کوفه و بصره بود. در همان روزهایی که سیل نامه از کوفه به مکه روان شده بود، [[امام حسین]]{{ع}} برای فعال کردن [[شیعیان]] در بصره، نامه‌ای به سران پنجگانه بصره به اسامی مالک بن مِسمَع بَکری، اَحنَف بن قیس، یزید بن [[مسعود]] نَهشَلی، مُنذر بن [[جارود]] عَبدی و مسعود بن [[عمرو]] اَزدی نوشت و آنان را به یاری خود خواند. آن [[حضرت]] [[نامه]] را توسط سلیمان بن رَزین مکنّی به [[ابورزین]] [[غلام]] خود که همراه کاروان [[امام]] از [[مدینه]] به مکه آمده و مردی [[رشید]]، [[مبارز]]، سخنور، ادیب و از [[دوستداران]] [[اهل بیت]]{{ع}} و شمشیرزنی ماهر بود، فرستاد.<ref>اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۳۱-۲۳۲؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۳۵۶-۳۵۷؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۳۶-۳۷.</ref> | ||