حضرت خدیجه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

وی دختر [[خویلد بن اسد بن عبدالعزی بن قصی بن کلاب]] است<ref>جمهرة انساب العرب، ص۱۲۰؛ الانساب، ج۲، ص۲۳.</ref> که ۱۵ سال پیش از حادثه [[عام الفیل]] در [[مکه]] به [[دنیا]] آمد و [[کنیه]] او ام‌هند<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۱۳؛ کشف‌الغمه، ج۲، ص ۱۳۵.</ref> و پدرش [[خویلد]] از بزرگان [[بنی‌اسد]] در [[جاهلیت]] و از رؤسای آنان در [[جنگ فجار]] بود.<ref>المحبر، ص ۱۷۰؛ جمهرة انساب العرب، ص ۱۲۰.</ref> در [[زمان]] [[مرگ]] او [[اختلاف]] است. برخی مرگ خویلد را در جنگ فجار <ref>تاریخ یعقوبی، ج ۲، ص ۲۱؛ الاعلام، ج ۲، ص ۳۰۲.</ref> یا در سال [[فجار]]<ref> تاریخ یعقوبی، ج ۲، ص ۲۱.</ref> یا پیش از آن می‌دانند.<ref>الطبقات، ج ۱، ص ۱۰۵ـ۱۰۶؛ البدایة والنهایه، ج ۲، ص ۳۶۱.</ref> مادرش [[فاطمه بنت زائد]] از [[طایفه]] [[قریشی]] [[بنی عامر بن لوی]] بود.<ref> المحبر، ص ۷۷؛ المعارف، ص ۲۱۹؛ انساب الاشراف، ج ۲، ص ۲۳.</ref> [[نوفل]]، [[حزام]] و [[عوام]] [[برادران]] خدیجه‌اند که حزام و عوام در نبردهای فجار کشته شدند؛<ref> انساب الاشراف، ج ۹، ص ۴۲۰ـ۴۴۱؛ المعارف، ص ۲۱۹.</ref> اما نوفل که او را [[اسد]] [[قریش]] می‌خواندند تا [[بعثت پیامبر]]{{صل}} زنده بود و هیچ گاه [[اسلام]] نیاورد و سرانجام، در [[جنگ بدر]] به دست [[علی]]{{ع}} کشته شد. [[ورقة بن نوفل]] [[عمو زاده]] [[خدیجه]] و [[حکیم بن حزام]] و [[زبیر بن عوام]] از برادرزادگان خدیجه‌اند<ref> انساب الاشراف، ج ۹، ص ۴۲۱، ۴۵۳، ۴۵۷.</ref>.<ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[خدیجه بنت خویلد - مرادی‌نسب (مقاله)|مقاله «خدیجه بنت خویلد»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۲.</ref>.

خدیجه در [[نسب]]، [[شرافت]] و افتخارات [[خانوادگی]] از [[برترین]] [[زنان]] [[قریش]] و در جاهلیت به "[[طاهره]]" [[شهرت]] یافته بود<ref>الاستیعاب، ج ۴، ص ۳۷۹؛ تاریخ دمشق، ج ۳، ص ۱۳۱؛ الاصابه، ج ۸، ص ۹۹.</ref> که [[انتخاب]] این [[لقب]] از [[فضیلت]] و [[پاکدامنی]] او نشان دارد. وی ثروتمندترین [[زن]] قریش بود که از [[تجارت]] با مراکز مهم آن [[روزگار]] بر [[ثروت]] خود می‌افزود؛ همچنین [[اموال]] خود را در قالب مضاربه در [[اختیار]] دیگران می‌گذارد، تا آنان نیز با تجارت خود از قسمتی از سود آن بهره ببرند. همه این امتیازات که گویای [[خردمندی]] و [[هوشمندی]] آن بانو نیز بود، مردان [[قریش]] را آرزومند [[ازدواج]] با وی می‌ساختند.<ref> الطبقات، ج ۱، ص ۱۰۵؛ السیرة النبویه، ج ۱، ص ۱۸۹؛ دلائل النبوه، ج ۲، ص ۶۷.</ref> روشن نیست که [[خدیجه]] نخستین بار در چه سالی ازدواج کرد؛ اما مشهور است که ازدواج یکم او با ابوهاله [[هند بن نباش]] ـ از بزرگ زادگان [[تمیم]] و هم [[پیمان]] [[طایفه]] [[قریشی]] [[بنی عبدالدار]] ـ انجام گرفت و از او پسرانی به نام‌های [[هاله]] و هند به [[دنیا]] آورد.<ref> الطبقات، ج ۸، ص ۱۱؛ المنمق، ص ۲۴۷؛ الاستیعاب، ج ۴، ص ۳۷۹.</ref> هند پس از ازدواج مادرش با [[پیامبر]]{{صل}} با [[تربیت]] او بزرگ شد و به [[رسول خدا]]{{صل}} و [[فاطمه]]{{س}} و [[قاسم]] [[افتخار]] می‌کرد که [[پدر]]، [[خواهر]] و برادرش بودند و به این سبب خود را [[برترین]] [[مردم]] می‌دانست. هند با [[بعثت پیامبر]]{{صل}} [[اسلام]] آورد <ref>انساب الاشراف، ج ۱۳، ص ۶۵ـ۶۶.</ref> و در رکاب [[امام علی]]{{ع}} در [[جنگ جمل]] به [[شهادت]] رسید.<ref> اسدالغابه، ج ۵، ص ۳۹۰ـ۳۹۱؛ الاصابه، ج ۶، ص ۴۳۷.</ref> خدیجه در پی [[مرگ]] ابوهاله با [[عتیق بن عائذ مخزومی]] ازدواج کرد <ref>المحبر، ص ۴۵۲ و ۷۹؛ الاستیعاب، ج ۴، ص ۳۷۹.</ref> و دختری به نام هند زایید. [[نوادگان]] خدیجه از هند را به [[احترام]] آن [[حضرت]] "بنی [[طاهره]]" می‌خواندند.<ref>الطبقات، ج ۸، ص ۱۲؛ المحبر، ص ۷۸ـ۷۹.</ref> [[طبری]] [[ازدواج خدیجه]] با عتیق را پیش از ازدواج با ابوهاله می‌داند.<ref> تاریخ طبری، ج ۲، ص ۴۱۱؛ ج ۱۱، ص ۵۹۳؛ الاصابه، ج ۸، ص ۹۹.</ref> در برابر گزارش مشهور، برخی معتقدند آن بانو قبل از رسول خدا{{صل}} با کسی ازدواج نکرده بود<ref> الاستغاثه، ص ۷۰؛ مناقب، ج ۱، ص ۲۰۶.</ref> و [[فرزندان]] منتسب به ایشان، پیش از [[ازدواج با پیامبر]]{{صل}} را فرزندان خواهرش می‌دانند<ref> الاستغاثه، ص ۶۴.</ref>.<ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[خدیجه بنت خویلد - مرادی‌نسب (مقاله)|مقاله «خدیجه بنت خویلد»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۲.</ref>.