فواید دانستن علائم و نشانه‌های ظهور چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::#'''شناسایی مدعیان [[باطل]]:''' در طول [[تاریخ]] برای گروهی از افرادی که در پی [[منافع]] شخصی و گروهی بوده‌اند، استفاده از مقدسات، امری رایج بوده است. این افراد با سوء [[نیت]] و گروهی نیز با [[نیت]] [[اصلاح]] وضعیت نابسامان موجود در دوره خود، از عنوان [[قیام]] و [[انقلاب]] [[امام مهدی]]{{ع}} سوء استفاده کرده و به ناحق، ادعای [[مهدویت]] خویش را مطرح کرده‌اند. اگر چه [[حقیقت]] این افراد برای [[عالمان]] و فرهیختگان مشخص بوده و هست، ولی امکان [[فریب]] خوردن بسیاری از افراد ساده [[دل]] نیز با توجه به [[روح]] زلال و صاف آنها، وجود دارد. بیان [[علائم ظهور]] در کلمات [[ائمه]]{{عم}} و جمع آوری آن در متون روایی، یکی از راههایی است که امکان شناسایی [[مهدی]] واقعی را از [[مدعیان دروغین]] و غیر اصیل، فراهم می‌کند.

::::::برپایه تحقیقات انجام شده، شمار فراوانی [[مهدی]] دروغین در طول [[تاریخ]] بیش از هزار ساله [[غیبت]] شناسایی شده‌اند<ref>ر.ک: [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۴ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۴، ص ۷ (بخش چهارم، فصل چهارم، مدعیان دروغین).</ref> که هیچ یک همراه با [[علائم]] معرفی شده از [[ناحیه]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[امامان]] {{عم}} نبوده است. از این رو، این [[علائم]] به [[شناخت]] [[مدعیان دروغین]] و ناراستی ادعای آنان، کمک کرده است»<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۷ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج۷، ص ۴۱۴-۴۱۵.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین آیتی؛

::::# جایی است که به [[دلیل]] گرفتار شدن در دام [[شبهات]] و با جوسازی [[جبهه]] [[باطل]] و پیچیدگی شرایط، نتوانند بر اساس معیارها و ضوابط به [[هدایت]] برسند. در این جاست که [[علائم]] می‌توانند راه‌گشا باشند و به کمک آن‌ها می‌توان جهت درست حرکت را دریافت.  

::::::برای توضیح بیش‌تر می‌توان از اقدامات مشابهی که [[پیامبر]]{{صل}} در دوران [[فتنه]] انجام داد یاد کرد. چنان‌که می‌دانیم [[پیامبر خاتم|رسول گرامی اسلام]] {{صل}} بارها درباره [[امامت]] و [[جانشینی]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} سخن گفت و با [[بینات]] و هدایت‌های خود این مسئله را برای [[مردم]] توضیح داد و [[حقانیت]] [[امام علی]] {{ع}} و [[لزوم]] [[پیروی]] [[مردم]] از ایشان پس از [[رحلت]] خود را تا آن‌جا که میسور بود بازگو کرد. این هدایت‌ها و [[بینات]] آن‌قدر زیاد بودند که اگر کسی واقعاً به دنبال [[شناخت حق]] بود، با مراجعه به برخی از آن‌ها می‌توانست بدان دست یابد. با این حال، آن [[حضرت]] در کنار این روشن‌گری‌ها و ارائه ضوابط، نشانه‌هایی نیز بیان فرمود. برای مثال، از [[عمار یاسر|عمار]] به عنوان نشانه [[جبهه حق]] یاد کرد و با جمله معروف {{عربی|" تَقْتُلُ عَمَّاراً الْفِئَةُ الْبَاغِيَة"}}<ref>عیون اخبارالرضا، ج۱، ص۶۸.</ref> به [[مسلمانان]] فهماند که هر گاه در فضای [[فتنه]] از [[شناخت حق]] و [[باطل]] ناتوان شدند، بدانند گروهی که عمار را می‌کشد، [[جبهه]] [[باطل]] است. یا در جایی دیگر از سگان حوئب یاد کرد و این‌که زنی که سگ‌های حوئب بر او پارس می‌کنند در مسیر [[حق]] گام بر‌نمی‌دارد<ref>رسائل المرتضی، ج۴، ص۶۴.</ref>. در جایی دیگر بر [[راست‌گویی]] [[ابوذر غفاری|ابوذر]] تأکید کرد تا هنگامی که [[ابوذر غفاری|ابوذر]] با زبان گویایش از [[انحراف]] [[عثمان بن عفان|عثمان]] می‌گوید، [[مردم]] فتنه‌زده بتوانند راه را از [[چاه]] بازشناسند و چنین فرمود: {{متن حدیث|مَا أَظَلَّتِ الْخَضْرَاءُ وَ لَا أَقَلَّتِ الْغَبْرَاءُ عَلَى ذِي لَهْجَةٍ أَصْدَقَ مِنْ أَبِي ذَرٍّ}}<ref>آسمان سبز سایه نیفکنده و کره خاک بر روی خود حمل نکرده صاحب‌لهجه‏ای راست‌گوتر از ابوذر؛ علل الشرایع، ج۱، ص۱۷۶.</ref>. روشن است که وجود این [[نشانه‌ها]] به معنای [[بی‌نیازی]] از [[بینات]] و معیار‌ها نیست و بدین معنا نیست که [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} برای تشخیص [[حق]] از [[باطل]] روشن‌گری نفرموده است، بلکه به گواهی [[تاریخ]]، آن [[حضرت]] در طول دوران [[رسالت]] خود بارها معیارها را فرموده بود. با این حال، در کنار آن‌ها به عنوان مکمل، نشانه‌هایی نیز قرار داد تا در وقت [[ضرورت]] برای کسانی که از اصول و معیارها بی‌اطلاعند، یا گرفتار شبهاتند و در فضای غبار‌آلودی که [[دشمن]] ایجاد کرده نمی‌توانند [[فهم]] درستی از معیارها داشته باشند، بتوانند مسیر [[حق]] را شناسایی کنند. [[نشانه‌های ظهور]] نیز در کنار اصول و ضوابط [[دین]]، نقش متمم و کمکی دارند و می‌توانند در هنگام [[جهل]] یا سیطره [[شبهات]] مفید بوده و کارکرد سلبی و ایجابی داشته باشند. در پرتو کارکرد سلبی آن می‌توان [[مدعیان دروغین]] را [[شناخت]] و [[دروغ]] کسانی که پیش از تحقق [[نشانه‌های حتمی]] ادعای [[مهدویت]] دارند را شناسایی کرد و در کارکرد ایجابی آن می‌توان به [[امید]] و تسریع در [[آمادگی]] و... رسید. اما باز هم باید تأکید کرد که این‌ها فقط نقش مکمل را دارند و نقش اصلی در [[هدایت]] به عهده همان اصول و ضوابطی است که در [[دین]] وجود دارد؛ اصول و ضوابطی که مربوط به همه زمان‌ها و مکان‌ها و همه شرایط و از جمله دوره غیبتند»<ref>[[نصرت‌الله آیتی|آیتی، نصرت‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۹ - ۲۲.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::#اثبات [[علم]] و [[صداقت]] [[ائمه]] {{عم}} در [[پیشگویی]] از آینده؛

::::#جلوگیری از [[یأس]] و [[ناامیدی]]»<ref>[[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۰۱-۱۰۹.</ref><ref>[[علی رضا رمضانیان|رمضانیان، علی رضا]]، [[شرایط و علائم حتمی ظهور (کتاب)|شرایط و علائم حتمی ظهور]]، ص ۲۹ -۳۰.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

:::::*'''دوّم''' اینکه، اعلام خطر و [[جنگ]] به [[دشمنان]] است، یعنی به وسیله این امور، [[دشمنان]] آن [[حضرت]] را قبل از شروع به [[جنگ]]، تهدید و [[ارعاب]] می‌‏‏کند، و شاید همین امور هم از اسباب [[رعب]] و وحشتی باشد که در [[احادیث]] وارد شده که آن [[حضرت]] به وسیله [[رعب]] و [[وحشت]] [[نصرت]] و [[یاری]] می‌‏‏شود و به هر سمتی حرکت کند، به اندازه دو ماه را پیشاپیش او [[رعب]] حرکت می‌‏کند.

:::::*'''سوّم''' اینکه: مژده و [[بشارت]] به [[منتظرین]] و طالبان وصال است، تا هم تسکین خاطر پیدا نمایند و هم آماده خدمت‌گزاری شوند، ترسی که از [[دشمنان]] داشتند از خود زایل، و [[قوّت]] قلبی حاصل کنند»<ref>[[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص ۱۸۰.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[مهدی علی‌زاده]]'''، در کتاب ''«[[نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«از جمله فواید مترتب بر [[شناخت]] [[علائم ظهور]] و [[آگاهی]] از تحقق آن‌ها، خاصیت بازدارندگی از [[یأس]] و سرخوردگی است. زیرا چنان که خواهد آمد: دسته‌ای از [[نشانه‌های ظهور]]، "[[علائم منفصل]]" هستند که تعدادی از آن‌ها طی سنوات و سده‌های پیشین رخ داده است مانند "[[اختلاف]] [[بنی عباس]] در امر [[حکومت]]" و این [[نشانه‌ها]] که از حصول به اصطلاح "[[فرج]] جزیی" خبر می‌دهند، [[تحمل]] مدت طولانی [[غیبت کبری]] را بر [[منتظران]] آسان می‌کنند و خاطرشان را از [[حتمیت وعده الهی]] و برپایی [[حکومت صالحان]] و [[مستضعفان]] با [[ظهور منجی]] کل، آسوده می‌سازند و بدین ترتیب آنان را در برابر ویروس فلج‌کننده "[[یأس]]"، واکسینه می‌کنند<ref>[[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده، مهدی]]، [[نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)]]، ص۱۸.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::'''آماده شدن برای [[ظهور]]:''' اهل [[ایمان]] بر اثر پدیدار شدن هر یک از [[نشانه‌ها]] می‌بایست خود را از جهت روحی و جسمی‌و نیز فردی و [[اجتماعی]]، برای شرکت در [[دولت کریمه]] آماده‌تر کنند. از طرف دیگر، بخشی از نشانه‌های [[قیام]] مانند [[سفیانی]] و [[یمانی]]، از [[امور سیاسی]] [[اسلام]] به حساب می‌آیند که همگان، به خصوص [[مسئولان]]، باید به آن‌ها توجه کنند و با [[برنامه‌ریزی]] درست، خطر [[دشمنان]] را به حداقل برسانند و به تقویت [[یاران]] و همفکران خود بپردازند.

::::::'''جلوگیری از [[انحراف‌ها]] و [[شناخت]] مدعیان''' آدمی‌ همواره مشتاق شنیدن خبرهایی درباره آینده است. با طرح [[اخبار]] واقعی از آینده در روایت‌های [[اسلامی]]، جلوی پخش [[اخبار]] [[کاهنان]] و غیب‌گویان شیّاد گرفته می‌شود و انسان‌های با [[ایمان]]، [[شناخت]] درستی از حوادث آینده پیدا می‌کنند. علاوه بر این، با [[شناخت]] نشانه‌های واقعی [[قیام]]، دروغین بودن ادعای کسانی که [[ادعای مهدویت]] می‌کنند، روشن می‌شود»<ref>[[سید حسن زمانی|زمانی، سید حسن]]، [[نشانه‌های قیام حضرت مهدی (کتاب)|نشانه‌های قیام حضرت مهدی]]، ص ۱۳ - ۱۵.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::##زمان دقیق [[ظهور]] بر هیچ کس حتی خود [[معصومان]]{{عم}} روشن نیست.  

:::::*نكته مهم دیگر، [[لزوم]] بررسی [[روایات]] مربوط به [[ظهور]] و [[علائم]] آن است. این [[روایات]] باید چونان [[روایات]] [[فقهی]] از نظر دلالت و [[سند]] بررسی شوند، تا حدیث‌های صحیح شناسایی گردند و همه آنچه در کتاب‌های روایی وجود دارد، نشان قطعی و ثابت [[ظهور]] تلقی نشود»<ref>[[مهدی علی‌پور|علی‌پور، مهدی]]، [[ظهور (مقاله)|ظهور]]، ص ۲۴۰-۲۴۲.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

::::::« بسیاری از روایاتی که در زمینه [[مهدویت]] و [[انتظار]] از [[پیامبر خاتم|پیامبر اعظم]] {{صل}} و [[امامان]] [[معصوم]] {{عم}} [[نقل]] شده است، به نشانه‌های [[ظهور]] مربوط می‌شود. این [[نشانه‌ها]] عبارتند از: برخی رویدادهای [[اجتماعی]] مانند: [[جنگ‌ها]]، [[شورش‌ها]]، کشته شدن افرادی خاص، زوال برخی [[حکومت‌ها]] و... برخی رویدادهای طبیعی مانند: سیل‌های ویرانگر، [[قحطی]]، [[خشکسالی]]، [[خورشید]] گرفتگی و ماه گرفتگی غیر عادی و همچنین برخی حوادث غیرعادی مانند: برخاستن ندایی در [[آسمان]] که نام [[قائم]] {{ع}} را در همه جا طنین‌انداز می‌سازد.<ref>ر.ک: الارشاد، ج ۲، صص ۳۴۵-۳۴۶؛ سید محمد صدر، تاریخ الغیبة الکبری، بیروت، دارالتعارف، ۱۳۹۵ ه.ق، ص ۴۴۲ به بعد.</ref>.

:::::*چنان که در [[روایات]] تصریح شده، روی دادن برخی از نشانه‌های یاد شده حتمی است و تا آنها رخ ندهند، [[ظهور]] رخ نخواهد داد. برخی از آنها نیز غیر حتمی هستند و چه بسا که رخ ندهند. این [[نشانه‌ها]] از یک سو، هشدار و آماده باشی برای [[منتظران]] و از سویی، راهی برای [[شناخت]] ادعاهای بی‌اساس [[مدعیان دروغین مهدویت]] و به عبارت دیگر، وسیله‌ای برای حفظ [[مردم]] از غلتیدن در [[خطا]] و اشتباه است. بنابراین، همه [[وظیفه]] داریم نشانه‌های [[ظهور]] را بر اساس [[روایات]] صحیح و قابل [[اعتماد]] بشناسیم و از کم و کیف آنها به درستی [[آگاه]] شویم تا هر ادعایی را بدون [[دلیل]] نپذیریم»<ref>[[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی؛ ابراهیم]]، [[پرسش از موعود (کتاب)|پرسش از موعود]]، ص ۸۵.</ref>.

{{پرسمان نشانه‌های ظهور امام مهدی}}