علائم و نشانه‌های ظهور به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر = 151879.jpg

| پاسخ‌دهنده = نصرت‌الله آیتی

«"علامة" در لغت [[عرب]] به معنای نشانه است<ref>لسان‌العرب، ج۱۲، ص۴۱۹.</ref>. بنابراین منظور از [[علائم ظهور]]، نشانه‌هایی است که نزدیک شدن [[ظهور]] را نشان می‌دهند و به وسیله آن‌ها می‌توان [[امام مهدی]] {{ع}} را از [[مدعیان دروغین]] شناسایی کرد. علامت یا نشانه چنان‌که پیداست، کارکردی جز حکایت‌گری ندارد؛ مانند سپیدی مو که علامت [[پیری]] است و زردی رخ که نشانه [[بیماری]] است. بنابراین: با تحلیل ماهیت [[علائم ظهور]]، در می‌یابیم که [[علائم ظهور]]، نسبت به [[ظهور]] رابطه سببی و مسببی ندارند ([[علت]] و سبب تحقق [[ظهور]] نیستند) بلکه تنها جنبه اعلام و کاشفیت دارند؛ یعنی تحقق آن‌ها کاشف از این واقعیت است که [[ظهور]] نزدیک شده است. به تعبیر دیگر، [[نشانه‌های ظهور]]، رخدادهایی هستند برای اعلام عمومی نزدیک شدن [[ظهور]] و ایجاد [[آمادگی]] روانی [[مردم]] برای استقبال از [[ظهور]] [[امام مهدی|مهدی موعود]] {{ع}}<ref>تاریخ الغیبة الکبری، ص۸-۳۹۶.</ref>»<ref>[[نصرت‌الله آیتی|آیتی، نصرت‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۵.</ref>.

| تصویر = 11538.jpg

| پاسخ‌دهنده = محمد علی رضایی اصفهانی

«قبل از آنکه بحث نشانه‌های [[ظهور]] [[حضرت]] را بررسی کنیم تذکر این نکته لازم است که با دقت در [[علائم ظهور]] در می‌یابیم که این [[علائم]] و [[نشانه‌ها]] نسبت به [[ظهور]] رابطه سببی و مسببی ندارند یعنی این [[نشانه‌ها]] [[علت]] و سبب تحقق [[ظهور]] نیستند بلکه تنها زمان [[ظهور]] را اعلام می‌کنند و به اصطلاح کاشف از این واقعیت است که [[ظهور]] نزدیک شده است و به تعبیر دیگر نشانه‌های [[ظهور]] رخدادهایی هستند برای "اعلام عمومی نزدیکی [[ظهور]]" و "ایجاد [[آمادگی]] روانی [[مردم]]" برای استقبال از [[ظهور]] [[امام]]<ref>محمد صدر، تاریخ الغیبة الکبری، ص ۳۹۶، ترجمه شده به نام تاریخ غیبت کبری ترجمه دکتر سید حسن افتخارزاده.</ref>؛ نه اینکه [[علت]] [[ظهور]] باشد که بگوییم حتماً بعد از ظاهر شدن [[نشانه‌ها]]، [[ظهور]] [[امام]] تحقق می‌یابد. بلکه ممکن است نشانه‌ای بیاید ولی اراده‌ [[الهی]] تغییر کند و [[ظهور]] [[امام]] انجام نشود.