نمایش مبدأ برای برای غیبت امام مهدی چه زمینه سازی از جانب امامان انجام گرفت؟ (پرسش)

{{جعبه اطلاعات پرسش
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع فرعی = برای [[غیبت امام مهدی]]{{ع}} چه [[زمینه‌سازی]] از جانب [[امامان]]{{عم}} انجام گرفت؟
| تصویر = 7626626268.jpg
| اندازه تصویر = 200px
| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[کلیات غیبت امام مهدی]] / [[زمینه سازی برای غیبت امام مهدی]] 
| مدخل اصلی = [[آمادگی برای غیبت]]
| مدخل وابسته = 
| پاسخ‌دهنده = 
| پاسخ‌دهندگان = ۳ پاسخ
}}
'''برای [[غیبت امام مهدی]]{{ع}} چه [[زمینه‌سازی]] از جانب [[امامان]]{{عم}} انجام گرفت؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

== پاسخ نخست ==
[[پرونده:11518.jpg|100px|راست|بندانگشتی|[[سید منذر حکیم]]]]
[[آیت‌الله]] '''[[سید منذر حکیم]]'''، در مقاله ''«[[غیبت حضرت مهدی (مقاله)|غیبت حضرت مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:

«"[[محمد]]"، [[فرزند]] [[امام عسکری]]{{ع}} و دوازدهمین [[امام]] بر [[حق]]، در [[نیمه شعبان]] سال ۲۵۵ هجری قمری دیده به [[جهان]] گشود. او از نسل [[امام علی|علی]]{{ع}} و [[فاطمه زهرا|فاطمه]]{{س}} است و [[مسئولیت]] [[اصلاح]] جهانی در [[آخرالزمان]] را به عهده دارد. آن [[امام]] [[راستین]] پس از دو [[غیبت]] [[ظهور]] می‌کند و [[بشر]] را بر اساس [[قوانین اسلامی]] به سمت [[نجات]] رهنمون می‌شود. تشخیص مصداق واقعی این [[مصلح بزرگ]] و جهانی بر عهده [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} بالا بوده است. آن بزرگان در مدت زندگی پربارشان پیوسته در جهت نهادینه ساختن این باور در میان [[مردم]] کوشیدند. بنابراین، [[شایسته]] است مسئله [[مهدویت]] از زوایای گوناگون بررسی شود. درباره [[حضرت مهدی]] {{ع}} از [[معصومان]] {{عم}} با [[روایات]] بسیاری [[نقل]] شده است که نشان می‌دهد ایشان در [[اندیشه]] [[زمینه‌سازی]] برای مرحله دشوار [[غیبت کبرا]] بودند. [[شیخ صدوق]] در کتاب شریف [[کمال الدین و تمام النعمه]]، بخش قابل توجهی<ref> ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، ص ۵۳۲ تا ۵۹۶ و ج ۲، ص ۳ تا ۸۲ </ref> را به [[روایات]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} و درباره [[غیبت]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} اختصاص داده است. این [[روایات]] دو نکته مهم را هم زمان ارائه می‌دهند.
# بدان سبب که [[روایات]] پیش از تولد [[حضرت مهدی]] {{ع}} صادر شده‌اند<ref> کتابهای متعددی نیز قبل از تولد امام زمان {{ع}} تألیف شده است. (ر.ک: مجلة الفكر الاسلامی، شماره ۱۶). البته وجود روایات قبل از تولد [[حضرت مهدی]] {{ع}}، برای اثبات ادعای مزبور کافی است. </ref> نوعی پیش گویی به شمار می‌آیند. در این موقعیت، تحقق مضمون [[روایات]] یاد شده بر درستی شان گواهی می‌دهد و ما را از بررسی سندهایشان بی‌نیاز می‌گرداند. از سوی دیگر، تحقق مضمون این [[روایات]]، ارتباط [[معصومان]] {{عم}} با [[عالم غیب]] را آشکار می‌سازد و اعتماد بیش از پیش به[[غیبت کبرا]] را فراهم می‌آورد.
# این [[روایات]] در مدت دو قرن و نیم از تمام [[معصومان]] {{عم}} صادر شده‌اند و یکدیگر را تأیید می‌کنند، این استمرار در خبر دادن و زنده نگه داشتن امر [[مهدویت]]، زمینه انتقال [[شیعیان]] به عصر [[غیبت]] و [[تحمل]] مشکل انقطاع از [[امام]] را فراهم آورده است.
* [[حجیت روایات]] [[متواتر]] و قطع پدید آمده از این [[تواتر]]، ما را از بررسی [[سند]] [[روایات]] مربوط به[[غیبت]] بی‌نیاز می‌سازد. بیان جزئیات و ویژگی‌های خاص [[حضرت مهدی]] {{ع}}، از سوی [[اهل بیت]]{{عم}} و شخص [[پیامبر]]{{صل}}، [[مهدویت]] و [[غیبت]] را امری قطعی می‌سازد. آیة [[الله]] [[سید صدرالدین صدر]] در کتاب المهدی{{ع}} [[روایات]] مربوط به تب [[حضرت مهدی]]{{ع}} را به گونه‌ای منظم و علمی بررسی کرده است. فهرست فصل دوم کتاب نشان می‌دهد، [[حضرت مهدی]]{{ع}} دقیقا مشخص شده است و هیچ کس نمی‌تواند درباره‌اش [[تردید]] کند. روایاتی که [[حضرت مهدی]] {{ع}} را از [[عرب]] یا کنانه یا [[قریش]] و یا [[بنی هاشم]] معرفی کرده با [[روایات]] دیگر که او را از [[فرزندان]] [[ابوطالب]]، [[آل محمد]]، [[عترت]]، [[اهل بیت]]، [[ذوی القربی]] و یا [[فرزندان]] [[امام علی|علی]]{{ع}} با خوانده است، تعارض ندارد، زیرا اعم و اخص شمرده می‌شوند. به همین ترتیب، روایاتی که آن [[حضرت]] را [[فرزند]] [[امام عسکری]]{{ع}} می‌دانند، مؤید دیگر [[اخبار]] است و با بیان خصوصیات دقیق، [[تردید]] را از [[مؤمنان]] می‌زداید. البته با توجه به اهمیت مسئله و [[لزوم]] فراهم آوردن زمینه این [[اعتقاد]] در میان [[مردم]]، نباید [[انتظار]] داشته باشیم تمام خصوصیات [[حضرت]]{{ع}} به وسیله [[پیامبر]] بیان شود. آن [[حضرت]] [[زمینه سازی]] را با بیان اصل مسئله [[مهدویت]] انجام داد و بیان خصوصیات را به [[امامان]] [[معصوم]] {{عم}} وانهاد. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} از [[غیبت]] حضرتش پرده برداشت و [[امامان]] {{عم}} از درباره ویژگی‌های آن به تفصیل سخن گفتند <ref> برای تحقیق در این زمینه، افزون بر کمال الدین و تمام النعمه، جلد پنجاه و یکم بحار الانوار (ابواب ۱۵ و ۱۶) نیز سودمند می نمایند، مسندهایی مانند: مسند الامام علی، مسند الإمام المجتبی، موسوعة كلمة الامام الحسين موسوعة الامام الصادق، مسند الامام الكاظم، مسند الامام الرضا، مسند الامام الجواد، مسند الإمام الهادی، مسند الإمام الحسن العسکری و عوالم العلوم محدث بحرانی نیز قابل استفاده هستند </ref> البته در [[روایات]] [[پیامبر]]{{صل}} اموری چون [[نسب]]، اهداف و صفات [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیز به چشم می‌خورد. [[شیخ]] [[نجم الدین عسکری]] در کتاب المهدی الموعود المنتظر عند [[علماء]] اهل السنة والامامیة (جلد اول، باب ۱۶) نام [[چهل]] تن از علمای [[اهل سنت]] را ذکر می کند، که ولادت و [[غیبت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} را پذیرفته‌اند. بنابراین، [[عقیده]] به تولد و [[غیبت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} به [[شیعه]] اختصاص ندارد. ارتباط [[حضرت مهدی]] {{ع}} در دوران [[غیبت صغرا]] با سفیران خاص خود و توجه دادن [[شیعیان]] به مسئله مهم [[غیبت کبرا]] و نیز روایاتی که از حوادث دوران طولانی [[غیبت کبرا]] خبر می‌دهند، این بخش از [[تاریخ]] [[بشر]] و زندگی [[حضرت مهدی]] {{ع}} را مطمئن و تردیدناپذیر می‌سازد.<ref> به روایات رسیده از امام زمان {{ع}} در دوران سفارت سفرای چهارگانه رجوع شود. با توجه به [[امامت]] کودکی پنج ساله و کرامات وی، هر گونه اخباری از او قابل اعتماد خواهد بود، زیرا آنچه [[امامت]] ش را اثبات می کند بر صدق عصمت او نیز گواهی می دهد (کافی، ج ۲، ص ۴۶۷ و [[شیخ صدوق]] ، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۱۶۰) </ref>. [[ملاقات‌ها]] و [[تشرفات]] مستمر در طول قرنهای گذشته که پس از [[غیبت صغرا]] انجام گرفته است، بر درستی و [[تردید]] ناپذیری حیات [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} و تحقق [[غیبت کبرا]] گواهی می‌دهد.<ref> برای آشنایی فزون تر با این ملاقات ها، به کتاب های: شیخ طوسی، الغيبه، فصل سوم، ص ۲۵۳، ج ۲۲۳ به بعد؛ [[شیخ صدوق]] ، [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، باب ۴۳ ص ۱۱۳ - ۱۳۱ و... مراجعه شود </ref>»<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[غیبت حضرت مهدی (مقاله)|غیبت حضرت مهدی]]، ص ۱۳۳ - ۱۳۵.</ref>.

== پاسخ‌های دیگر ==
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱.آقای [[علی اصغر رضوانی|رضوانی]]؛
| تصویر = 15207.jpg
| پاسخ‌دهنده = علی اصغر رضوانی
| پاسخ = آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است:

«موضوع [[غیبت امام]] تجربه جدیدی برای امّت بود، تجربه‌ای که به این مقدار از [[غیبت]] هرگز هیچ امّتی به چشم خود ندیده بود، لذا امّت و [[جامعه]] [[شیعی]] احتیاج مبرم به [[زمینه سازی]] برای ورود به آن داشت. به همین جهت [[اهل بیت]] {{عم}} و حتی [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} همگی به طور مکرّر به موضوع [[غیبت]] [[امام دوازدهم]] اشاره صریح داشته اند. همان گونه که [[غیبت صغرا]] قبل از شروع [[غیبت کبرا]] نیز به جهت [[زمینه سازی]] و ایجاد انس در بین [[مردم]] برای ورود به [[غیبت کبرا]] بوده اس»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۳۲۹.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش 
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. مجتبی تونه‌ای؛
| تصویر = 13681078.jpg
| پاسخ‌دهنده = مجتبی تونه‌ای
| پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:

«بعد از [[امام رضا|امام هشتم]]، دیگر [[امامان]] [[معصوم]] برای همگان ظاهر نمی‌شدند. بلکه فقط‍‌ برای خواصّ‌ [[شیعه]]، آن هم در موارد خاصّ‌ ظاهر می‌شدند؛ حتی پاسخ سؤالات و رفع نیازمندی‌های آنها را غالبا از پشت پرده انجام می‌دادند، تا [[شیعیان]] را برای [[غیبت]] [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} [[آموزش]] دهند و آماده کنند. در پرتو همین تجربه و تمرین بود که [[غیبت امام]] برای [[شیعیان]] گران نبود، در صورتی که برای دیگران سخت و دشوار بود؛ زیرا آنها از چنین دوران تمرین، بی‌بهره بودند<ref>روزگار رهایى، ج ۱، ص ۲۶۶. </ref>.

هرچه [[دوران غیبت صغری]] نزدیک‌تر می‌شد، استتار [[امامان]] بیشتر می‌گردید و لذا می‌بینیم در زمان [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{ع}} این مسأله محسوس‌تر و ملموس‌تر است. [[مسعودی]] می‌نویسد: "[[روایت]] شده که [[امام هادی]] {{ع}} غیر از عدّه کمی از [[یاران]] خود، از نظر اغلب [[شیعیان]] غایب بود. موقعی که امر [[امامت]] به [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} واگذار شد، ان [[حضرت]] با [[خواص]] [[شیعیان]] خود و غیر آنان از پشت پرده صحبت می‌کرد. علّت این‌که آن [[حضرت]] و پدر بزرگوارش این عمل را انجام می‌دادند، این بود که مقدمه غایب شدن [[امام زمان]] {{ع}} را فراهم کرده باشند تا [[شیعیان]] با این موضوع مأنوس شوند و منکر غایب شدن [[امام]] نشوند و [[مردم]] به پنهان بودن [[امام]] عادت کنند"<ref>اثبات الوصیه، ص ۲۳۱. </ref>»<ref>[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۶.</ref>.
}}

{{پرسمان زمینه سازی برای غیبت امام مهدی}}


== پانویس ==
{{پانویس}}

[[رده:پرسش‌های نیازمند اصلاح]]
[[رده:پرسش]]
[[رده:پرسمان مهدویت]]
[[رده:(ات): پرسش‌هایی با ۳ پاسخ]]
[[رده:(ات): پرسش‌های مهدویت با ۳ پاسخ]]
[[رده:پرسش‌های مربوط به زمینه سازی برای غیبت امام مهدی]]