نمایش مبدأ برای احتکار در فقه تطبیقی

{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = احتکار
| عنوان مدخل  = احتکار
| مداخل مرتبط = [[احتکار در قرآن]] - [[احتکار در فقه اسلامی]] - [[احتکار در فقه تطبیقی]] - [[احتکار در فقه سیاسی]] - [[احتکار در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] - [[مبارزه با احتکار در معارف و سیره نبوی]] - [[مبارزه با احتکار در معارف و سیره علوی]]
| پرسش مرتبط  = 
}}

==معناشناسی==
===معنای لغوی===
[[احتکار]] در لغت به معنای [[انبار]] کردن و توقیف کالاها، بیشتر مواد غذایی، با [[هدف]] استفاده از [[فرصت]] افزایش قیمت [[آینده]] است. این واژه از مصدر «حکره» برگرفته شده و فردی که این کار را انجام می‌دهد [[محتکر]] نامیده می‌شود.

===معنای اصطلاحی===
معنای اصطلاحی احتکار عمدتاً با معنای لغتی آن همخوانی دارد، با این تفاوت که [[فقها]] قیود خاصی را در تعریف آن مطرح کرده‌اند:

# توقیف کالا با هدف استفاده از افزایش قیمت در زمانی که [[مردم]] به آن نیازمند هستند. [[فقهای امامیه]] این عمل را با قیدی [[مشروع]] دانسته‌اند که به حد [[ضرورت]] نرسد. این تعریف، دیدگاه فقهای [[حنفی]] و [[حنبلی]] نیز است، هرچند که آنها آن را به نیاز مردم محدود نکرده‌اند.
# [[مراقبت و بررسی بازارها]] با [[نیت]] استفاده از فرصت افزایش قیمت، که این نظر، مشهور [[مذهب]] مالکیه است.
# خرید مواد غذایی در دوران گرانی و نگهداری آنها برای فروش با قیمت بیشتر به منظور ایجاد کمبود در عرضه، که این دیدگاه متعلق به مشهور شافعیه است.
# خرید و نگهداری اقلامی که مردم به آن نیاز دارند، با هدف سودآوری از افزایش قیمت آنها. برخی از فقهای امامیه این موضع را اتخاذ کرده‌اند و بنابراین، این تعریف شامل تمام اقلامی است که مردم به آنها نیاز دارند و نه فقط مواد غذایی<ref>ر.ک: [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[الموسوعة الفقهية المقارنة (کتاب)|الموسوعة الفقهية المقارنة]] ج۱، ص ۲۹۲.</ref>.

== پانویس ==
{{پانویس}}

[[رده:احتکار]]