نمایش مبدأ برای کرامت در معارف دعا و زیارات


{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[کرامت]]''' است. "'''[[کرامت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[کرامت در قرآن]] - [[کرامت در حدیث]] - [[کرامت در کلام اسلامی]] - [[کرامت در فلسفه اسلامی]] - [[کرامت در عرفان اسلامی]] - [[کرامت در اخلاق اسلامی]] - [[کرامت در معارف دعا و زیارات]] - [[کرامت در معارف و سیره سجادی]] - [[کرامت در معارف و سیره رضوی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[کرامت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">

==مقدمه==
[[کرامت]] از ریشه کرَم، به معنای بزرگی ورزیدن، [[بزرگواری]]، [[جوانمردی]] و [[بخشندگی]] است<ref>فرهنگ معین.</ref>. اگر این واژه [[وصف]] [[خدا]] باشد به معنای [[احسان]] و نعمت‌های آشکار [[خداوند]] است: {{متن قرآن|مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ}}<ref>«ای انسان! چه تو را با پروردگار بخشنده‌ات به خیرگی وا داشت؟» سوره انفطار، آیه ۶.</ref>. و اگر وصف [[انسان]] باشد اسم است برای [[اخلاق]] و [[اعمال]] پسندیده‌ای که از او ظاهر می‌شود... هر چیزی که در نوع خود والا و [[شریف]] باشد با واژه "[[کرم]]" توصیف می‌‌شود<ref>مفردات الفاظ قرآن.</ref>.

[[امام زین‌العابدین]]{{ع}} در بخشی از [[دعاهای صحیفه سجادیه]]، [[خداوند متعال]] را به صفت [[کریم]] ستوده است<ref>دعاهای ۳، ۱۳، ۱۵، ۲۲، ۳۰، ۳۷، ۴۵، ۴۷، ۴۸.</ref> و در مواردی از او به عنوان {{متن حدیث|الْكَرِيمُ‏ الْمُتَكَرِّمُ‏ وَ الْكَرِيمُ‏ الْأَكْرَمُ‏}}<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref> و {{متن حدیث|أَكْرَمُ‏ الْمَسْئُولِينَ‏}}<ref>نیایش سی‌ودوم.</ref> و {{متن حدیث|أَكْرَمُ‏ مَنْ‏ رُغِبَ‏ إِلَيْهِ}}<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>؛ [[بخشنده‌ترین]] کسی که از او درخواست شده یاد کرده است.

[[خدای متعال]] به انسان کرامت بخشیده است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ...}}<ref>«و به راستی ما فرزندان آدم را ارجمند داشته‌ایم.».. سوره اسراء، آیه ۷۰.</ref>. [[آفرینش انسان]] و نعمت‌هایی که خداوند ما را از آن برخوردار ساخته جلوه‌ای از کرامت خدا در [[حق]] ماست<ref>نیایش یکم</ref>. همچنین [[چیرگی]] و [[تسلط]] انسان بر دیگر موجودات عالم، جلوه‌ای از کرامت ذاتی انسان است که در فراز هجدهم از [[نیایش]] نخستین [[صحیفه سجادیه]] به آن اشاره شده است.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «کرامت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۷۴.</ref>

==کرامت ذاتی و کرامت اکتسابی==
نکته شایان توجه، پس از [[پذیرفتن]] کرامت ذاتی انسان، کرامتی است که انسان با [[بندگی خدا]] و گام نهادن در مسیر [[تقوا]]، و در پرتو [[لطف خدا]] به دست می‌آورد. این نوع از [[شرافت]] و بزرگواری، که از آن به کرامت اکتسابی تعبیر می‌شود، مهم‌ترین معیاری است که [[جایگاه]] انسان را در پیشگاه خدا بالا می‌برد<ref>{{متن قرآن| {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ}} «ای مردم! ما شما را از مردی و زنی آفریدیم و شما را گروه‌ها و قبیله‌ها کردیم تا یکدیگر را باز‌شناسید، بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزگارترین شماست، به راستی خداوند دانایی آگاه است» سوره حجرات، آیه ۱۳.</ref> و بیشترین دغدغه [[امام سجاد]]{{ع}} در نیایش‌های خویش، بهره‌مندی هر چه فزون‌تر از این [[کرامت]] است: {{متن حدیث|صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ كَرِّمْنَا عَلَيْكَ‏}}؛ «[[درود]] بفرست بر [[محمد و خاندانش]] و ما را نزد خود کرامت بخش»<ref>نیایش پنجم.</ref>؛ «خدایا! مرا به [[عافیت]] خویش گرامی دار»<ref>نیایش بیست‌وسوم.</ref>؛ «بار خدایا! بستر کرامت خود را برایم بگستران»<ref>نیایش چهل‌ویکم.</ref>؛ «خدایا! کرامتم را با [[آمرزش]] خویش کامل گردان»<ref>نیایش چهل‌ویکم.</ref>؛ «خدایا! در [[ماه رمضان]] [[شایستگی]] برخورداری از کرامتی را که به [[اولیا]] و [[دوستان]] خود [[وعده]] داده‌ای، به ما [[عنایت]] کن<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref>؛ خدایا! مرا در کنار [[پدر]] و مادرم در [[منزل]] کرامت جای ده»<ref>نیایش بیست‌و‌چهارم.</ref>؛ «ای [[خداوند]]! پدر و [[مادر]] مرا نیز به کرامت خود و [[رحمت]] خود مخصوص گردان... و آنان را با کرامت خود به جای‌های [[امن]] و [[آسایش]] [[بهشت]] برسان»<ref>نیایش بیست‌و‌چهارم.</ref>.

اینها بخشی از کرامت‌های مورد درخواست [[امام زین‌العابدین]]{{ع}} است که بنابر آنچه در [[نیایش چهل و دوم صحیفه]] آمده، [[راه]] دستیابی به آنها [[عمل به قرآن]] است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ... اجْعَلِ الْقُرْآنَ وَسِيلَةً لَنَا إِلَى‏ أَشْرَفِ‏ مَنَازِلِ‏ الْكَرَامَةِ}}؛ «ای خداوند!... [[قرآن]] را برای ما وسیله‌ای ساز که بدان بر [[شریف]] ترین منازل کرامت فرا [[رویم]]»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>.<ref>راهنمای موضوعی صحیفه سجادیه، دکتر علی شیروانی، معاونت پژوهشی و آموزشی سازمان تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۵ ش؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۸۵ ش؛ فرهنگ‌نامه موضوعی صحیفه سجادیه، سیداحمد سجادی، مرکز تحقیقات رایانه‌ای حوزه علمیه اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۵ ش؛ فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۵ ش؛ قرآن کریم، ترجمه سیدعلی موسوی گرمارودی، انتشارات قدیانی، چاپ دوم، ۱۳۸۴ش. مفردات الفاظ القرآن، راغب اصفهانی، ترجمه مصطفی رحیمی‌نیا، نشر سبحان، ۱۳۸۸ ش.</ref>.<ref>[[علی باقری‌فر|باقری‌فر، علی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «کرامت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۷۴.</ref>

== جستارهای وابسته ==

==منابع==
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[علی باقری‌فر|باقری‌فر، علی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «کرامت»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']]

==پانویس==
{{پانویس}}

[[رده:کرامت در معارف دعا و زیارات]]
[[رده:مدخل]]