نمایش مبدأ برای وظایف شیعیان در عرصه امنیت اجتماعی


{{مهدویت}}
[[تأمین امنیت]] اجتماعی و اخلاقی [[جامعه اسلامی]] برآیند عمل به [[وظایف]] ذیل است:
#رعایت [[حقوق]] دیگران که با دو عنوان کلی در این دعای شریف بیان گردیده است:
##ضایع کردن یا ادا نکردن [[حقوق]] صاحبان [[حق]]، معنای حقیقی [[ظلم]] است؛ خواه در [[حق]] خویش باشد یا دیگران؛ از [[حقوق]] الهی باشد یا [[حقوق]] مخلوقات؛ مادی باشد یا معنوی. دوری از [[ظلم]] در جمیع مراتبش از [[وظایف]] [[مؤمنان]] [[منتظر]] است:{{عربی|"وَ اكْفُفْ أَيْدِيَنَا عَنِ الظُّلْمِ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
##اگر [[انسان]] با قصد و [[دانایی]] چیزی مادی یا غیر مادی را که دیگری نسبت به آن حقی دارد مخفیانه و بدون [[دلیل]] موجه شرعی از او بگیرد، چنین فردی را سارق می‌نامند. اهل [[انتظار]] راستین نه تنها [[حقوق]] دیگران را محترم می‌شمارند، هرگز هیچ حقی را از [[صاحب]] حقی به سرقت نمی‌برند: {{عربی|"وَ السَّرِقَةِ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
#چشم‌های [[پاک]]، لایق نظاره بر جلوه‌های گوناگون [[جمال]] حق‌اند و دیدگان ناپاک سبب آلوده شدن [[قلب]] و محروم ماندن از رؤیت جلوه‌های نورانی [[حق]]، از این رو صیانت چشم با دو عامل اساسی سفارش شده است:
##وقتی به مقتضای [[تقوا]] و [[اعتدال]] [[اخلاق]] انسانی عمل نشود و [[فسق]] و [[گناه]] [[آشکار]] گردد، [[فجور]] رخ می‌نماید. [[فجور]] در خصوص هر شی‌ء به حسب همان چیز معنا می‌شود و [[فجور]] چشم آن است که بیننده مناظری باشد که رؤیت آن‌ها خلاف اقتضای تقواست. دوری از چنین عملی، اولین [[وظیفه]] کسانی است که [[دل]] به دیدار آخرین [[ذخیره الهی]] بسته‌اند: و{{عربی|"وَ اغْضُضْ أَبْصَارَنَا عَنِ الْفُجُورِ"}}.
##[[خیانت]] آن است که بر خلاف عهدی که تکویناً یا تشریعاً از کسی توقع می‌رود یا به آن موظف شده است، کاری کند یا نیتی در [[دل]] بپرورد. این [[وصف]] نیز چون [[فجور]]، مناسب حال هر شی‌ء معنا می‌شود. بر این اساس، [[خیانت]] چشم آن است که [[انسان]] چشم را برخلاف [[اراده]] یا [[دستور]] آفریننده‌اش به کار گیرد. پرهیز از [[خیانت]] چشم نیز وظیفه‌ای دیگر از [[وظایف]] اهل [[انتظار]] است:{{عربی|"وَ الْخِيَانَةِ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
#حرف [[حق]] و سخن الهی، اگرچه در [[مقام]] فاعلیت تام‌اند؛ ولی اگر گوش قابلی نباشد، در [[دل]] به ثمر نخواهند نشست. فرد و جامعه‌ای که در [[انتظار]] [[ولی الله]] زمانش به سر می‌برد، می‌باید هماره گوش را منزه بدارد تا در قابلیت نیز تام باشد و این مهم نیز با عمل به دو [[دستور]] شدنی است:
##هر سخن یا عملی که بی‌ثمر بوده و از پشتوانه فکری برخوردار نباشد لغو است و [[انسان]] را به بیهودگی می‌کشاند و [[خدا]] را از خاطر می‌برد. بر [[منتظران]] راستین [[امام عصر]] بایسته آن است که با گوش نسپردن به لغو در صیانت آن بکوشند: {{عربی|" وَ اسْدُدْ أَسْمَاعَنَا عَنِ اللَّغْوِ"}}.
##[[غیبت]] آن است که پشت سر مسلمانی سخنی گفته شود که اگر بشنود، ناراحت شود. این [[گناه]] بزرگ، در کدورت [[روح]] [[انسان]] و تضییع قابلیت هدایتی، نقش عمده دارد، پس رواست که [[مؤمنان]] [[منتظر]] از گوش سپردن به چنین سخنانی بپرهیزند:{{عربی|"وَ الْغِيبَةِ ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص 204-205.</ref>.

==پرسش مستقیم==
* [[تکالیف و وظایف شیعیان در حوزه امنیت اجتماعی در زمان غیبت امام مهدی چیست؟ (پرسش)]]

{{پرسمان انتظار فرج}}

==منابع==
* [[پرونده:151897.jpg|22px]] [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|'''امام مهدی موجود موعود''']]

== پانویس ==
{{پانویس}}

{{امام مهدی}}
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:وظایف شیعیان در عرصه امنیت اجتماعی]]
[[رده:مدخل]]