نمایش مبدأ برای پیام‌های احیاگری عاشورا

{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = عاشورا
| عنوان مدخل  = پیام‌های احیاگری عاشورا
| مداخل مرتبط = [[پیام‌های احیاگری عاشورا در حدیث]] - [[پیام‌های احیاگری عاشورا در تاریخ اسلامی]] - [[پیام‌های احیاگری عاشورا در معارف و سیره حسینی]]
| پرسش مرتبط  = 
}}

==احیای [[کتاب و سنت]]==
در سخنان [[سید الشهدا]]{{ع}} نمونه‌هایی از [[مرگ]] [[سنت‌ها]] و [[حیات]] [[بدعت‌ها]] و جهالت‌ها و نیز جملاتی از [[احیاگری]] به اصول و ارزش‌های فراموش شده و از دست رفته وجود دارد:
[[حضرت]] در نامه‌ای خطاب به [[مردم بصره]] می‌نویسد:
«من شما را به [[کتاب خدا]] و [[سنت پیامبر]] فرا می‌خوانم، [[سنت]] مرده و [[بدعت]] زنده شده است، اگر سخنم را بشنوید و فرمانم را [[پیروی]] کنید، شما را به [[راه رشد]] [[هدایت]] می‌کنم»<ref>حیاة الامام الحسین{{ع}}، ج۲، ص۳۲۲.</ref>.

در جایی دیگر این گونه می‌فرماید:
«[[کوفیان]] به من [[نامه]] نوشته و از من خواسته‌اند که نزد آنان بروم،؛ چراکه امیدوارم معالم و [[نشانه‌های حق]] زنده گردد و بدعت‌ها بمیرد»<ref>کلمات الامام الحسین{{ع}}، ص۳۴۱. </ref>.

این که در [[زیارت]] حضرت می‌خوانیم:
{{متن حدیث|تَلَوْتَ الْكِتَابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ‌}} [[تلاوت]] [[واقعی]] [[قرآن]] تلاش برای احیای [[تعالیم]] آن در متن [[جامعه]] است که [[امام حسین]]{{ع}} به آن پرداخت و دستاورد [[نهضت عاشورا]] بود.<ref>[[سید مجتبی غیوری نجف‌آبادی|غیوری نجف‌آبادی، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۹۰.</ref>

==[[احیای دین]]==
[[سیدالشهدا]]{{ع}} مرگ در راه [[حق]] و احیای آن را [[زندگی]] می‌شمرد و در این راه باکی از [[شهادت]] نداشت، این سخن از اوست: «چه آسان است مرگ در راه رسیدن به [[عزت]] و [[زنده کردن]] حق»<ref>کلمات الامام الحسین{{ع}}، ص۳۶۰.</ref>.
[[حمایت]] از [[دین]] و [[فداکاری]] در راه آن جلوه بارزی از احیاگری است و اگر آن جهادها و شهادت‌ها نبود، [[اساس دین]] باقی نمی‌ماند، اگر صدای [[اذان]] و آوای تکبیری پابرجاست، نتیجه همان فداکاری‌ها و جا‌ن‌فشانی‌ها است.

در شعری که زبان حال حضرت را بیان می‌کند به این مطلب به [[صراحت]] اشاره شده است:
{{عربی|لَو كانَ دين مُحَمّدٍ لَمْ يَستَقِمْ 		إلّا بِقَتْلي فَيا سيُوفُ خُذيني‌}}<ref>معالم المدرستین، ج۳، ص۳۰۳.</ref>
[[حضرت ابوالفضل]]{{ع}} نیز در رجزی که در [[روز عاشورا]]، پس از قطع شدن دست راست خویش خواند بر مسئله حمایت از دین تأکید داشت:
{{متن حدیث|وَ اللَّهِ إِنْ قَطَعْتُمُ يَمِينِي 		إِنِّي أُحَامِي أَبَداً عَنْ دِينِي‌}}<ref>مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۲۵۶.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری نجف‌آبادی|غیوری نجف‌آبادی، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۹۱.</ref>

==احیای [[نماز]]==
امام حسین{{ع}} و [[یاران]] باوفایش در نهضت عاشورا به نماز و اقامه آن اهمیت بسیاری می‌دادند، مهلت [[شب عاشورا]] به خاطر همین بود، [[عشق]] به [[نماز]] و [[دعا]] و [[استغفار]] در [[دل]] [[امام]]{{ع}} آن چنان بود که به برادرش [[عباس]]{{ع}} فرمود:
«از این گروه بخواه تا [[نبرد]] را به فردا بیندازند و امشب به تأخیر افتد، باشد که به نماز و دعا و استغفار بپردازیم، [[خدا]] می‌داند که من پیوسته علاقه به نماز و [[تلاوت آیات]] [[الهی]] داشته‌ام»<ref>الارشاد، ج۲، ص۹۰-۹۱.</ref>.

[[ظهر عاشورا]] وقتی «[[ابوثمامه صیداوی]]» وقت نماز را به یاد آورد، [[حضرت]] فرمود: «نماز را به یاد آوردی! [[خداوند]] تو را از [[نمازگزاران]] و ذاکران قرار دهد»<ref>بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۱.</ref>.

[[سعید بن عبدالله حنفی]] نیز هنگام نماز جلوی امام{{ع}} ایستاد و همه تیرهای [[دشمن]] را که به سوی حضرت می‌آمد، به [[جان]] خرید تا آ‌ن‌جا که نماز امام پایان یافت و او در [[خون]] [[غرق]] گشت و اولین [[شهید نماز]] در [[جبهه]] [[کربلا]] شد. [[پیام عاشورا]] [[پیام]] [[اقامه نماز]] و [[تربیت]] [[نسل]] نمازخوان و خدادوست و [[اهل]] [[تهجد]] و [[عرفان]] است.<ref>[[سید مجتبی غیوری نجف‌آبادی|غیوری نجف‌آبادی، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۹۲.</ref>

==نتیجه‌گیری==
[[عاشورا]] [[مکتب]] [[انسان‌سازی]] است و حسین [[آموزگار]] بزرگ [[بشریت]]؛ عاشورا یک حادثه نیست، بلکه یک مکتب است، مکتبی که درس [[ایمان]] و [[عقیده]]، [[شهامت]] و [[شهادت]]، [[عدالت]] و [[آزادی‌خواهی]]، [[همت]] و [[غیرت]]، [[جهاد]] و [[قیام]]، [[صبر]] و [[استقامت]]، [[امامت]] و [[ولایت]]، [[ایثار]] و [[رشادت]] و در یک [[کلام]] درس [[انسانیت]] به تمامی [[بشر]] و تمام آنها که می‌خواهند [[انسان]] باشند و انسان [[زندگی]] کنند، می‌دهد. عاشورا در ظاهر یک [[روز]]، ولی در واقع به بلندای تمام اعصار و قرون است و [[عاشوراییان]] در ظاهر تعدادی محدود، اما در واقع به تعداد تمام عدالت‌جویان و آزادی‌خواهان [[جهان]] و تمام آنهایی که قلبشان برای انسانیت می‌تپد. آری، در آن [[زمان]] اگر چه به ظاهر [[یزید]] بر [[خاندان پیامبر]]{{صل}} [[تسلط]] پیدا کرد و توانست بدن‌های آنها را زیر سم اسبان لگدکوب کند، اما مکتب و مرام آنها هرگز از بین نرفت و تا [[حق]] و [[حقیقت]] وجود دارد حسین و حسینیان زنده و جاویدند و همین رمز بقای [[نهضت]] او است. آنچه شیرین [[دشت کربلا]]، [[عقیله بنی‌هاشم]]، [[زینب]] کبری{{س}} در [[کاخ]] [[شام]] فرمود:
«ای [[یزید]]: هر چه [[حیله]] و [[مکر]] می‌توانی به کار ببر و آنچه در توان داری تلاش کن. به [[خدا]] [[سوگند]]! هرگز نمی‌توانی ذکر ما را از [سینه‌ها] محو کنی»<ref>الاحتجاج، ج۲، ص۳۷؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۱۶۰.</ref>.
آری، {{عربی|كُلُّ يَوْمٍ عَاشُورَا و كُلُّ أَرْضٍ كَرْبَلاء}}.<ref>[[سید مجتبی غیوری نجف‌آبادی|غیوری نجف‌آبادی، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۹۳.</ref>

== جستارهای وابسته ==

== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:1100818.jpg|22px]] [[سید مجتبی غیوری نجف‌آبادی|غیوری نجف‌آبادی، سید مجتبی]]، '''[[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|'''فرهنگ عاشورایی ج۷]]'''
{{پایان منابع}}

== پانویس ==
{{پانویس}}

[[رده:عاشورا]]
[[رده:امام حسین]]
[[رده:پیام‌های عاشورا]]
[[رده:پیام‌های احیاگری عاشورا]]
[[رده:مدخل]]