صفحهٔ اصلی
فلسطین سرزمین کوچکی است که همچون پلی سه قاره آسیا و آفریقا و اروپا را به یکدیگر متصل میکند. قلب فلسطین قلب جهان عرب و حلقه اتصال شرق و غرب است. این سرزمین، از شمال به لبنان، از جنوب به مصر، از شرق به اردن و سوریه و از مغرب به دریای مدیترانه محدود میشود. مساحت آن در حدود ۲۰۷۰۰ کیلومتر مربع است. فلسطین در حال حاضر شامل سه منطقه سرزمینهای اشغالی ۱۹۴۸م، کرانه باختری رود اردن و نوار غزه، یعنی باریکهای به مساحت ۴۵ کیلومتر در کنار سواحل دریای مدیترانه است.
جمعیت فلسطین بالغ بر ۵/۶ میلیون نفر است که از زمان تشکیل رژیم صهیونیست اسرائیل، نزدیک به سه میلیون نفر از آنان به دست این رژیم به بیرون از سرزمین فلسطین رانده شدهاند و در سرزمینهای عربی آواره گشتهاند. جمعیت داخل سرزمین را غالباً یهودیان مهاجر و دیگر فلسطینیان تشکیل میدهند... . داخل فلسطین اشغالی ۵۲ درصد جمعیت یهودی و ۴۸ درصد غیر یهودی هستند. پایتخت و شهر مهم این سرزمین، بیت المقدس است که زیارتگاه مسلمانان و مسیحیان و یهودیان جهان است. بیت المقدس، پیش از مکه قبله گاه مسلمانان بوده است.
قدیمیترین ساکنان فلسطین را دستهای از مهاجرین سامی نژاد، به نام کنعانیان که ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد، به نام فلسطین وارد این سرزمین شدند و جای کنعانیها را گرفتند. نام فلسطین از نام همین قوم گرفته شده است. در طول تاریخ، اگرچه اقوام مختلفی به فلسطین حمله کردند و بعضی از آنها برای مدتی، در آنجا سکنی گزیدند، ولی همواره فلسطین سرزمین اعراب فلسطینی باقی ماند و اکثریت ساکنانش همین اعراب بودند. فلسطین از قرن هفتم میلادی، یعنی از زمان ظهور اسلام، تا قرن اخیر که صهیونیستها، به کمک استعمارگران انگلیسی و آمریکایی، بر آن مسلط شدند، در دست مسلمانان قرار داشت، در این مدت پیروان ادیان مختلف، با مسالمت و دوستی در کنار یکدیگر زندگی میکردند.
در سال ۱۸۹۷م/ ۱۲۷۶ش دولت بریتانیا با طرح توطئهای، سرعت فروپاشی امپراتوری عثمانی را تشدید کرد؛ سپس در زمان جنگ جهانی اول و بر اساس قرارداد سایکس ـ پیکو ۱۹۱۶م/ ۱۲۹۵ش، بخش وسیعی از سرزمینهای عربی، ازجمله فلسطین را در اختیار گرفت و آنگاه بر پایه اعلامیه بالفور (وزیر خارجه وقت بریتانیا) ۱۹۱۷م/ ۱۲۹۶ش، به صهیونیستها وعده داد فلسطین را برای تشکیل «وطن ملی یهود» در اختیارشان قرار دهد. یهودیان برای محققکردن این وعده، به سراغ متفقین پیروز در جنگ جهانی اول رفتند و توانستند با کمک سرمایهداران یهودی، شورای عالی دول متفق را در سال ۱۹۲۰م/ ۱۲۹۹ش به اجرای اعلامیه بالفور وادار کنند تا فلسطین تحت حمایت انگلیس قرار گیرد. در ادامه اجرای این نقشه در ۱۴ مه ۱۹۴۸م/ ۱۳۲۷ش، نیروهای انگلیسی از فلسطین خارج شدند و پس از ساعاتی دولت اسرائیل در تلآویو اعلام موجودیت کرد. سابقه مبارزات عربهای فلسطینی علیه اشغالگران به اواخر قرن نوزدهم میلادی (۱۸۸۶م به بعد) بازمیگردد. در آن سالها فلسطینیان دریافته بودند هدف اشغالگران تأسیس دولتی یهودی در خاک فلسطین است.
آیا خسوف و کسوف در یک ماه رمضان از نشانههای ظهور امام مهدی است؟
یکی از مظاهر قدرت الهی که در قالب سنن معجزات جلوه کرده و اشاره مخصوصی را برای توجه آن دسته از مؤمنان که مخلصانه منتظر ظهور بودهاند، به ارمغان میآورد، کسوف خورشید در روز سیزدهم یا چهاردهم ماه رمضان و خسوف ماه در بیست و پنجم همان ماه است. و این کسوف در نیمه ماه رمضان و خسوف در آخر و یا اول همان ماه، از نشانههای ظهور، است.
کسوف در روزهای نخست و آخر ماه و خسوف در روزهای میانی ماه، از نظر علمی، طبیعی و عادی است و در طول تاریخ، بارها رخ داده است، ولی خورشید گرفتگی (کسوف) در وسط ماه یا ماه گرفتگی (خسوف) در اول یا آخر ماه، امری غیرعادی است و رؤیت آن امکان ندارد. البته در خود روایات هم به غیر عادی بودن تحقق این نشانه تصریح شده است.
ثعلبه ازدی میگوید: امام باقر (ع) فرمود: «پیش از ظهور حضرت قائم (ع) دو نشانه خواهد بود که از زمان هبوط حضرت آدم (ع) تا آن روز سابقه نداشته است، یکی گرفتن خورشید در نیمه ماه مبارک رمضان و دیگری گرفتن ماه در آخر آن است. ثعلبه، میگوید: عرض کردم یا ابن رسول الله! خورشید در آخر ماه میگیرد و ماه، در نیمه آن. فرمود: من به آنچه میگویم داناترم، این دو نشانه از نشانههایی است که از زمان هبوط حضرت آدم (ع) تا آن روز چنان اتفاقی نیفتاده است.»
به نظر میرسد، وقوع این دو پدیده به صورت غیرعادی، به خاطر آن است که اهمیت مسألۀ ظهور نمایانده شود و مردم از خواب غفلت بیدار شوند و خود را مهیای مشارکت در آن نهضت عظیم سازند. لذا این دو نشانه، از نشانههای حتمی ظهور نیست و در روایات به ناگزیر بودن آن اشاره نشده است. از این رو نمیتوان خسوف و کسوف غیر عادی را از نشانههای قطعی و مسلم ظهور به شمار آورد.

تاریخ انبیاء: قصص قرآن از آدم (ع) تا خاتمالنبین، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی تاریخ انبیا از حضرت آدم (ع) تا حضرت محمد میپردازد. این کتاب اثر سید هاشم رسولی محلاتی است و انتشارات بوستان کتاب نشر آن را به عهده داشته است.
در معرفی این کتاب آمده است: «در کتاب حاضر تاریخ انبیا از حضرت آدم (ع) تا حضرت محمد (ص) براساس آیات و قصههای قرآنی بیان شده است. مطالب کتاب ذیل این عناوین به طبع رسیده است: آغاز آفرینش، فرزندان آدم (ع)، شیث (ع)، ادریس (ع)، نوح (ع)، هود (ع)، صالح (ع)، ابراهیم (ع)، همسران و فرزندان ابراهیم (ع)، اسحاق (ع)، یعقوب (ع)، یوسف (ع)، شعیب (ع)، موسی (ع)، انبیای بنی اسرائیل پس از موسی (ع)، داوود (ع)، سلیمان (ع)، یونس (ع)، زکریا (ع)، یحیی (ع)، عیسی (ع)».
- ضرار بن ضمره ضبابی در تراجم و رجال
- بنیبیاضه
- بنیالسمیعه
- بنیحدس
- زید بن علی بن الحسین در معارف و سیره امام باقر
- کیسانیه در معارف و سیره امام باقر
- مرجئه در معارف و سیره امام باقر
- خوارج در معارف و سیره امام باقر
- زید بن حسن
- عمر بن عبدالعزیز اموی در معارف و سیره امام باقر
- جهانشناسی در قرآن
- مظلومیت امام علی در معارف و سیره امام باقر
- علم غیب معصوم در قرآن
- تقیه در معارف و سیره امام باقر
- بنی امیه در معارف و سیره امام باقر