نمایش مبدأ برای افساد در فقه اسلامی

{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = افساد
| عنوان مدخل  = افساد
| مداخل مرتبط = [[افساد در فقه اسلامی]] - [[افساد در فقه سیاسی]] - [[افساد در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  = 
}}

== مقدمه ==
[[افساد]] یا به [[مال]] تعلّق می‏‌گیرد یا به عمل. گاهی نیز بر محاربه و سلب [[امنیّت]] و [[آسایش]] [[جامعه]] اطلاق می‏‌گردد؛ بدین [[جهت]] به [[محارب]]، [[مفسد فی الارض]] (افساد کننده در [[زمین]]) گفته می‏‌شود.

افسادی که به مال دیگری تعلّق می‏‌گیرد در بیشتر موارد موجب ضمان است. این نوع افساد گاه با آسیب رساندن، یا تلف کردن مال دیگری تحقّق می‌‏یابد و گاه با انجام دادن عملی در مال که به سبب آن [[مالک]] از تصرّفات مطلوب در مال خود [[محروم]] می‏‌گردد، مانند حائل قرار دادن میان مالک و مال او، به گونه‌‏ای که مال از دسترس وی خارج گردد. در پاره‌‏ای موارد، محرومیّت از ناحیه [[حکم]] [[شارع مقدّس]] پدید می‏‌آید، مانند آنکه فردی انگور دیگری را به شراب تبدیل کند یا با ادرار در آب [[پاک]]، آن را [[نجس]] نماید و یا حیوان دیگری را که معمولاً از گوشت آن استفاده می‏‌شود، مانند گاو و گوسفند وطی کند. نتیجه این محرومیّت، عدم جواز [[خرید و فروش]] در صورت نخست، عدم جواز استفاده از آب در امور مشروط به [[طهارت]] در مورد دوم و [[لزوم]] سر بریدن، [[سوزاندن]] و [[دفن]] کردن حیوان موطوء در مثال سوم است. <ref>کتاب البیع (امام خمینی)، ج۲، ص:۴۶۰ ـ ۴۶۲</ref>

افسادی که به عمل تعلّق می‏‌گیرد ـ خواه [[عمل]] [[عبادی]]، مانند [[نماز]] و [[روزه]]، یا معاملی، همچون بیع ـ با اخلال به شرایط و ارکان عمل محقّق می‏‌شود. چنین افسادی با ابطال یکی است. گاهی نیز افساد متعلّق به عمل، به معنای از بین بردن [[اجر]] و [[پاداش]] عمل است، مانند [[عُجب]] پس از عمل عبادی که پاداش و [[ثواب]] آن را از بین می‏‌برد<ref>تذکرة الفقهاء، ج۹، ص:۳۴۷</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه: ۶۲۰ -۶۲۱.</ref>

== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت''']]
{{پایان منابع}}

== پانویس ==
{{پانویس}}

[[رده:فساد]]