نمایش مبدأ برای بنی امرؤالقیس بن حارث

{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = بنی معاویة بن کنده
| عنوان مدخل  = 
| مداخل مرتبط = 
| پرسش مرتبط  =
}}

==مقدمه==
[[مردم]] این [[طایفه]] از [[اعراب]] کهلانی<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۳۶.</ref> و از فروعات طایفه بزرگ [[بنی معاویة بن کنده]] هستند که [[نسب]] از امرؤالقیس بن حارث بن معاویة بن حارث بن معاویة بن ثور بن مرتّع بن معاویة بن کندة بن عفیر می‌‌برند<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۳۸. نیز ر.ک: ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۴، ص۴۵۱.</ref>. امرؤالقیس را به دلیل [[شعر]]:
{{عربی|أذود القوافي عني ذيادا *** ذياد غلام غوي جرادا}}<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۲؛ زبیدی، تاج العروس، ج۴، ص۴۴۴.</ref>
در [[جاهلیت]] «الذائد» [[لقب]] داده بودند<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۲؛ زبیدی، تاج العروس، ج۴، ص۴۴۴.</ref> و بدین سبب از [[فرزندان]] او در [[تاریخ]] با عنوان «بنی الذائد» یاد شده است<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۲.</ref>. [[امرؤ القیس بن حارث]] از همسری به نام أمامة بنت عبداللّه بن وهب بن حارث پسرانی به نام‌های [[خدیج]]، بکر، و ابیض داشت<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۰.</ref> که [[نسل]] او را استمرار دادند. خاستگاه اصلی بنی امرؤالقیس – چونان دیگر [[طوایف]] کنده - [[یمن]] بود اما در پی [[فتوحات اسلامی]] جمعی از ایشان به مناطق مختلف از جمله [[کوفه]] [[مهاجرت]] کردند. آنان در کوفه مسجدی مختص به خود داشتند<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۳۸.</ref>. این [[مسجد]] که توسط [[موسی بن ابی الرّوحاء]] بنا شده بود نشان از سکونت تعداد قابل توجهی از مردم این [[قوم]] در کوفه دارد<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۳۸.</ref>. از [[اخبار]] دوران [[جاهلی]] بنی امرؤالقیس بن حارث خبری در دست نیست؛ اما از اخبار دوران [[اسلامی]] ایشان می‌‌توان به [[مسلمان]] شدن این قوم در [[سال دهم هجری]] و سپس حضور جمعی از ایشان - از جمله [[حارث بن فروة بن شیطان بن خدیج بن امرؤالقیس بن حارث]]<ref>او را بواسطه زیبایی خیره‌کننده‌اش شیطان می‌‌گفتند. (ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۱، ص۴۱۰)؛ هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۱؛ ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۱، ص۴۱۰؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۱، ص۶۸۵.</ref>، [[قیس بن عبدالله بن بکر]]<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۱؛ و با اندکی اختلاف در نسب: ابن امین، الاستدراک علی الاستیعاب، ج۱، ص۷۳؛ ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۴، ص۱۳۶؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۵، ص۳۷۰.</ref>، معدیکرب بن شرحبیل (شراحیل) بن شیطان بن خدیج بن امرؤالقیس بن حارث بن معاویه کندی<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۱؛ ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۴، ص۴۵۱؛ ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۶، ص۱۴۰</ref> و إیاس بن شرحبیل (شراحیل) بن قیس بن یزید بن الذّائد بن بکر<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۱؛ ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۱، ص۱۸۳.</ref> - در هیأت اعزامی کنده به [[مدینه]] و دیدار با [[رسول خدا]]{{صل}} یاد کرد. به نظر می‌‌رسد این افراد در شمار شصت<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۲، ص۳۹۴.</ref> یا هشتاد<ref>ابن‌هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۸۵.</ref> نفر کندی<ref>ابن سعد این تعداد را ده و اندی نفر عنوان کرده است. (ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۴۸)</ref> باشند که در این سال، [[اشعث]] را در [[سفر به مدینه]] [[همراهی]] می‌‌کردند. بر اساس برخی گزارشات، در [[سال دهم هجرت]]، [[اشعث بن قیس]] به همراه جمع زیادی از [[مردم]] [[قبیله کنده]]<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۲، ص۳۹۴.</ref> از شاخه [[معاویة]] الاکرمین - از جمله چهار نفر از بزرگان [[بنی عمروبن معاویه]] به نام‌های مِخْوَس، مشرح، جَمد و أَبْضَعه - در حالی که با تبختر و [[غرور]] خاصی خود را آراسته بودند و جبه‌های حریر سیاه حاشیه دار پوشیده و دیباهای زربفت که جقه‌های زرین داشت بر تن کرده بودند، به [[مدینه]] رفته، وارد [[مسجد النبی]]{{صل}} شدند. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمودند: «مگر شما [[مسلمان]] نشده اید. گفتند: چرا، فرمودند: پس اینها چیست که بر تن کرده اید». در پی [[دستور پیامبر]]{{صل}} به کندن این لباسها از تن، آنان لباس‌های حریر خود را از تن در آوردند و سپس با رسول خدا{{صل}} به [[گفتگو]] پرداختند<ref>ابن‌شبه، تاریخ المدینة المنوره، ج۲، ص۵۴۲؛ ابن‌هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۸۵.</ref>.

حضور در [[فتوحات اسلامی]] نیز از دیگر [[مواقف]] [[تاریخ]] [[اسلامی]] است که نامی از [[بنی مالک بن حارث]] در آن به ثبت و ضبط رسیده است. [[شرحبیل بن سمط بن حجر بن نعمان کندی]] از جمله این افراد است که نام او در عداد حاضران در [[قادسیه]] (۱۳ [[هجری]]) شماره شده است<ref>عوتبی صحاری، الانساب، ج۱، ص۴۳۸.</ref>. مشارکت در [[قیام مسلم بن عقیل]] و عهده داری [[فرماندهی]] ربع کنده در این [[قیام]]<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۳۰. طبری از این فرد با نام «عبیدالله بن عمرو بن عزیز کندی» یاد کرده و آورده: مسلم او را سالار مردم کنده و ربیعه کرد و او را پیش فرستاد. (محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۳۶۹)</ref> و نیز حضور و [[همراهی]] برخی از [[بنی مالکی‌ها]] همچون [[عبدالله بن عزیز]]<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۶۰۳-۶۰۴؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۶۲.</ref> و عزیز بن سعد بن معدیکرب بن شراحیل بن شیطان<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۱. این احتمال وجود دارد که «عزیز بن سعد بن معدی کرب» در واقع همان عبدالله بن عزیزی باشد که دیگر منابع از وی در شمار توابین و از شهدای عین الورده یاد کرده‌اند. لیکن ابن کلبی در بخش دیگر کتاب خود، از عبدالله بن عزیز به عنوان یکی از یاران محمد بن حنفیه و یکی از همراهان او در زمان محاصره در شعب یاد کرده است. (هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۱) با توجه به این که این محاصره در سال ۶۶ هجری و در زمان حکومت مختار - یعنی حدود یک سال پس از جنگ عین الورده - اتفاق افتاده، (محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۶، ص۷۷؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۵۱-۲۵۲) از این رو چنین به نظر می‌‌رسد که ابن کلبی این دو نفر را دو شخصیت متفاوت و جدای از هم دانسته است.</ref> با [[سلیمان بن صرد خزاعی]] و شهادتشان در [[یوم]] «[[عین الورده]]»<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۱؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۶۰۳-۶۰۴؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۶۲.</ref> از دیگر [[اخبار]] واصله از این [[قوم]] در دوران [[اسلامی]] است. گفته شده که در پی [[قیام توابین]] در [[سال ۶۵ هجری]] و [[رویارویی]] آنان با [[لشکر شام]] در عین الورده<ref>همان رأس عین است؛ شهری مشهور در بلاد جزیره. (حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۱۸۰)</ref>، در واپسین لحظات این [[قیام]]، عبدالله بن عزیز از جمع [[توابین]] خارج شد و در حالی که پسر خردسالش -محمد - همراهش بود، خطاب به لشکر شام فریاد زد که آیا از [[مردم]] کنده کسی با آنها هست؟ چند تن از [[کندیان]] [[سپاه شام]] پیش آمدند و خود را معرفی کردند. عبدالله، ضمن معرفی خود، از آنها خواست تا برادرزاده شان را تحویل بگیرند و پیش قوم و خویشش در [[کوفه]] بفرستند. آنان نیز گفتند: «تو عموزاده مایی و [[امان]] داری». اما عبدالله گفت: «به [[خدا]] قسم، به [[قتلگاه]] برادرانم که [[نور]] بلاد و میخ‌های [[زمین]] بودند و خدا به توسط امثال ایشان [[عبادت]] می‌‌شد، میل دارم». در پی این سخنان، فرزندش شروع به [[گریستن]] کرد. گریه‌های این [[کودک]]، کندیان [[شام]] را بر آن داشت تا در پی عبدالله بروند و با قسم دادن او و [[اصرار]] بسیار از وی بخواهند تا امانشان را بپذیرند و [[جان]] خود را برهاند؛ اما سودی نبخشید و عبدالله شبانگاه بر [[لشکر شام]] [[یورش]] آورد و جنگید تا کشته شد<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۵، ص۶۰۳-۶۰۴.</ref>.

دست و پا بریدن و سپس به دار آویختن [[سورة بن محمد بن عبدالله بن عزیز کندی]] به دست [[ابومسلم خراسانی]] به [[جرم]] شرکت در [[سرکوب]] [[قیام یحیی بن زید]]<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۶۲.</ref> و نیز [[فرمانداری فارس]] از سوی موسی بن ابی الروقاء (ابی الرّوحاء) یزید بن حارث بن یزید بن حارث بن فروة بن شیطان بن خدیج برای [[منصور دوانیقی]] هم از دیگر [[اخبار]] [[اسلامی]] این [[قوم]] برشمرده شده است<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۲.</ref>.
از دیگر اعلام و معاریف شهیر این قوم می‌‌توان از [[سودة بن محمّد بن عبداللّه بن عزیز بن سعد]] - تک سوار [[عرب]] در [[خراسان]] -<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۱.</ref> عمیرة بن شهاب بن ربیعة بن معاویة بن صریم بن ثعلبة بن بکر بن امری‌ء القیس تک سوار کنده و دستگیر کننده [[ملیکه]] عامریه [[همسر]] [[عبدالرحمان بن محمد بن اشعث]] در سیستان<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۶۲.</ref> و [[عبدالله بن سعید بن حصین بن عدی کندی]] از [[راویان]] و [[محدثان]]<ref>ابن حبان، الثقات، ج۸، ص۳۶۵.</ref> یاد کرد.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]</ref>

== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:13681302.jpg|22px]] [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]
{{پایان منابع}}

== پانویس ==
{{پانویس}}
{{قبایل عرب}}

[[رده:قبیله‌های عرب]]
[[رده:بنی‌کنده]]