نمایش مبدأ برای دیدگاه قائلین به جواز نام بردن امام مهدی چیست؟ (پرسش)

{{جعبه اطلاعات پرسش
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| تصویر = 7626626268.jpg
| نمایه وابسته = 
| مدخل اصلی = [[مهدویت]]
| تعداد پاسخ = ۱
}}
'''دیدگاه قائلین به حرمت نام بردن [[امام مهدی]] {{ع}} چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

== پاسخ نخست ==
[[پرونده:7474646.jpg|بندانگشتی|راست|100px|[[نجم‌الدین طبسی]]]]
آیت‌الله '''[[نجم‌الدین طبسی]]'''، در کتاب ''«[[تا ظهور ج۱ (کتاب)|تا ظهور ج۱]]»'' در این‌باره گفته است:

«شیخ [[حر عاملی]] با تأکید بر جواز تسمیه به نام [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} در آغاز بحث، چنین عنوان می‌کند:{{عربی|" بَابُ تَحْرِيمِ تَسْمِيَةِ الْمَهْدِيِّ {{ع}} وَ سَائِرِ الْأَئِمَّةِ {{عم}} وَ ذِكْرِهِمْ‏ وَقْتَ‏ التَّقِيَّةِ وَ جَوَازِ ذَلِكَ‏ مَعَ‏ عَدَمِ‏ الْخَوْف‏‏‏ ‏‏"}} او با آوردن ۲۳ روایت در این باره، در پایان می‌نویسد: احادیث، بر نام بردن [[حضرت مهدی]] {{ع}} تصریح دارند و به بیان نام [[ائمه]] {{عم}} عموماً و به نام آن حضرت به ویژه دستور داده‌اند که نام شریف وی به صراحت یا تلویحاً و یا با اشاره، گفته شود. در زیارات، نصوص، دعاها، تعقیبات، تلقین - میت - و نیز در این زمینه تصریح زیادی شده است" <ref>{{عربی|" وَ الْأَحَادِيثُ فِي التَّصْرِيحِ بِاسْمِ الْمَهْدِيِّ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ {{عم}} وَ فِي‏ الْأَمْرِ بِتَسْمِيَتِهِ‏ عُمُوماً وَ خُصُوصاً تَصْرِيحاً وَ تَلْوِيحاً فِعْلًا وَ تَقْرِيراً فِي النُّصُوصِ وَ الزِّيَارَاتِ وَ الدَّعَوَاتِ وَ التَّعْقِيبَاتِ‏ وَ التَّلْقِينِ وَ غَيْرِ ذَلِكَ كَثِيرَةٌ جِدّاً‏‏‏ ‏‏"}}؛ وسائل الشیعة، ج ۱۶، ص ۲۴۶.</ref>؛ سپس می‌گوید: اگر فقه را از آغاز تا انجام بنگریم، می‌بینم نام آن حضرت را یادآور شده‌اند. آنگاه می‌افزاید: من در قائل بودن به جواز نام بردن حضرت، تنها نیستم؛ بلکه عده‌ای از بزرگان [[دین]] مانند: [[علامه حلی]]، [[محقق حلی]]، [[فاضل مقداد]]، [[سید مرتضی]]، [[شیخ مفید]]<ref>البته شیخ مفید قائل به حرمت است.</ref>، [[ابن طاووس]] و دیگران در کتاب‌های حدیث، اصول و کلام نیز به نام حضرت تصریح کرده‌اند. بعد می‌گوید: تعداد کسانی که مانع تصریح هستند، اندک‌اند".

[[محقق اربلی]] می‌نویسد: "در اخبار آمده برای هیچ کس روا نیست او را نام ببرد یا به کنیه‌اش یاد کند تا زمانی که خداوند زمین را به [[ظهور]] حضرتش مزین سازد. آن حضرت، به [[حجت]]، [[قائم]]، [[مهدی]]، خلف صالح، [[صاحب الزمان]] و صاحب، ملقب است. شیعیان در [[غیبت]] صغری از وی به "ناحیه مقدسه" تعبیر کردهاند و این تعبیر رمزی میان شیعه بوده که بهوسیله آن حضرت را می‌شناختند. همچنین از باب تقیه با رمز، کلمه "الغریم" را بهکار می‌بردند و مقصودشان آن حضرت بود"<ref>{{عربی|" وَ قَدْ جَاءَ فِي الْأَخْبَارِ أَنَّهُ‏ لَا يَحِلُ‏ لِأَحَدٍ أَنْ‏ يُسَمِّيَهُ‏ بِاسْمِهِ‏ وَ لَا أَنْ‏ يُكَنِّيَهُ‏ بِكُنْيَتِهِ‏ إِلَى‏ أَنْ‏ يُزَيِّنَ‏ اللَّهُ‏ الْأَرْضَ بِظُهُورِ دَوْلَتِهِ وَ يُلَقَّبُ {{ع}} بِالْحُجَّةِ وَ الْقَائِمِ وَ الْمَهْدِيِّ وَ الْخَلَفِ الصَّالِحِ وَ صَاحِبِ الزَّمَانِ وَ الصَّاحِبِ وَ كَانَتِ الشِّيعَةُ فِي غَيْبَتِهِ الْأُولَى تُعَبِّرُ عَنْهُ وَ عَنْ جَنْبَتِهِ بِالنَّاحِيَةِ الْمُقَدَّسَةِ وَ كَانَ ذَلِكَ رَمْزاً بَيْنَ الشِّيعَةِ يَعْرِفُونَهُ بِهِ وَ كَانُوا أَيْضاً يَقُولُونَ عَلَى سَبِيلِ الرَّمْزِ وَ التَّقِيَّةِ الْغَرِيمِ يَعْنُونَهُ {{ع}} ‏‏"}}</ref> سپس می‌افزاید: از [[شیخ طبرسی]] و [[شیخ مفید]] جای شگفتی است که می‌گویند: بیان نام و کنیه شریف آن حضرت جایز نیست سپس می‌گویند: نام او نام [[پیامبر]] {{صل}} و کنیه او کنیه [[پیامبر]] {{صل}} است. آن دو بزرگوار گمان می‌کنند با اینگونه سخن گفتن، نام و کنیه او را بیان نکرده‌اند! و این خود، امری شگفت‌آور و غریب است!"<ref>{{عربی|"  مِنَ الْعُجْبِ أَنَّ الشَّيْخُ الطَّبْرِسِيُّ وَ الشَّيْخُ الْمُفِيدُ رَحِمَهُمَا اللَّهُ تَعَالَى قَالَا إِنَّهُ لَا يَجُوزُ ذُكِرَ اسْمُهُ وَ لَا كُنْيَتُهُ ثُمَّ يَقُولَانِ اسْمُهُ اسْمُ النَّبِيِّ {{صل}} وَ كُنْيَتِهِ كُنْيَتُهُ {{ع}} وَ هُمَا يظنان أَنَّهُمَا لَمْ يذكرا اسْمُهُ وَ لَا كُنْيَتِهِ وَ هَذَا عَجِيبُ‏‏"}}</ref> پس از آن می‌گوید: "از دیدگاه من، منع از تسمیه به نام شریف حضرت، به جهت [[تقیه]] در دوران خوف، تحت تعقیب بودن و پرسش از نام و محل ایشان بوده است؛ ولی هم‌اکنون که خوف و تقیه‌ای در کار نیست، از بیان نام شریفش منع و حرمتی وجود ندارد"<ref>{{عربی|" وَ الَّذِي أَرَاهُ أَنِ الْمَنْعُ مِنْ ذَلِكَ إِنَّمَا كَانَ لِلتَّقِيَّةِ فِي وَقْتِ الْخَوْفِ عَلَيْهِ وَ الطَّلَبِ لَهُ وَ السُّؤَالَ عَنْهُ فَأَمَّا الْآنَ فَلَا وَ اللَّهُ أَعْلَمُ ‏‏"}}کشف الغمة، ج ۴، ص ۲۷۲ (چاپ مجمع جهانی اهل البیت).</ref>.

[[فیض کاشانی]] در ذیل روایت [[ابو عبد الله صالحی]]، می‌نویسد: "از ظاهر تعلیل چنین برداشت می‌شود که حرمت نام بردن [[حضرت مهدی]] {{ع}} به دوران [[غیبت صغری]] اختصاص دارد. اما [[شیخ صدوق]] در کتاب [[الغیبة ۲ (کتاب)|غیبت]] خود می‌گوید: این حرمت، تا روز [[ظهور]] حضرت {{ع}} همچنان ادامه دارد"<ref>{{عربی|" وَ يُسْتَفَادُ مَنْ ظَاهَرَ التَّعْلِيلُ أَنَّ تَحْرِيمَ التَّسْمِيَةِ كَانَ مُخْتَصّاً بِذَلِكَ الزَّمَانِ إِلَّا أَنَّ الشَّيْخِ الصَّدُوقِ رَحِمَهُ اللَّهُ رَوَى فِي كِتَابِ غَيْبَتِهِ مَا يَدُلُّ عَلَى أَنَّهُ مُسْتَمِرٍّ إِلَى يَوْمِ ظُهُورِهِ‏‏"}}؛ الوافی، ج ۲، ص ۴۰۲.</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[تا ظهور ج۱ (کتاب)|تا ظهور]]، ج۱، ص ۵۷-۶۲.</ref>.

== پانویس ==
{{پانویس}}

[[رده:پرسش]]
[[رده:پرسمان مهدویت]]

[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]