عصمت پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

۶٬۶۱۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۵ ژوئن ۲۰۱۸
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱۹: خط ۱۱۹:
: '''ج. ''' خداوند در پاسخ به درخواست [[ابراهیم]] {{ع}} فرمود: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمينَ}}﴾}}. ازآنجاکه [[پیامبری]]، یکی از مناصب الهی است، و واژه ظلم شامل هرگونه انحراف فکری و انحراف عملی می‌شود. پس اهل گناه لایق [[منصب الهی]] [[نبوت]] نیستند.  
: '''ج. ''' خداوند در پاسخ به درخواست [[ابراهیم]] {{ع}} فرمود: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمينَ}}﴾}}. ازآنجاکه [[پیامبری]]، یکی از مناصب الهی است، و واژه ظلم شامل هرگونه انحراف فکری و انحراف عملی می‌شود. پس اهل گناه لایق [[منصب الهی]] [[نبوت]] نیستند.  
: '''د. ''' یکی از اهداف [[بعثت|بعثت پیامبران]] آن است که مردم از آنان پیروی کنند: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَاؤُوكَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا}}﴾}} <ref> سوره نساء؛ آیه: ۶۴. </ref>. این اطاعت مطلق، شامل پیروی از اعمال [[پیامبر]] نیز می‌شود و اگر او مرتکب گناه شود، لازم می‌آید که خداوند به انجام معصیت فرمان داده باشد. [[امام صادق]] {{ع}}: {{عربی|اندازه=150%|"الْمَعْصُومُ هُوَ الْمُمْتَنِعُ بِاللَّهِ مِنْ جَمِيعِ مَحَارِمِ اللَّهِ وَ قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ مَنْ يَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ}}﴾}}"}}. [[امیرالمؤمنین|امیرمؤمنان علی]] {{ع}}: {{عربی|اندازه=150%|"وَ إِنَّمَا أَمَرَ بِطَاعَةِ أُولِي الْأَمْرِ لِأَنَّهُمْ مَعْصُومُونَ مُطَهَّرُونَ لَا يَأْمُرُونَ بِمَعْصِيَتِه‏"}}<ref> [[محمد سعیدی مهر|سعیدی مهر، محمد]]، [[آموزش کلام اسلامی (کتاب)|آموزش کلام اسلامی]]، ج۲، ص ۷۶-۷۸. </ref>.
: '''د. ''' یکی از اهداف [[بعثت|بعثت پیامبران]] آن است که مردم از آنان پیروی کنند: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَاؤُوكَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا}}﴾}} <ref> سوره نساء؛ آیه: ۶۴. </ref>. این اطاعت مطلق، شامل پیروی از اعمال [[پیامبر]] نیز می‌شود و اگر او مرتکب گناه شود، لازم می‌آید که خداوند به انجام معصیت فرمان داده باشد. [[امام صادق]] {{ع}}: {{عربی|اندازه=150%|"الْمَعْصُومُ هُوَ الْمُمْتَنِعُ بِاللَّهِ مِنْ جَمِيعِ مَحَارِمِ اللَّهِ وَ قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ مَنْ يَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ}}﴾}}"}}. [[امیرالمؤمنین|امیرمؤمنان علی]] {{ع}}: {{عربی|اندازه=150%|"وَ إِنَّمَا أَمَرَ بِطَاعَةِ أُولِي الْأَمْرِ لِأَنَّهُمْ مَعْصُومُونَ مُطَهَّرُونَ لَا يَأْمُرُونَ بِمَعْصِيَتِه‏"}}<ref> [[محمد سعیدی مهر|سعیدی مهر، محمد]]، [[آموزش کلام اسلامی (کتاب)|آموزش کلام اسلامی]]، ج۲، ص ۷۶-۷۸. </ref>.
==نکات==
#دلایل اثبات [[عصمت]]، عصمت [[پیامبران]] در قبل از [[بعثت]] را نیز در برمی‌گیرد.
#ملکه عصمت، زمینه‌ای در انسان ایجاد می‌کند تا انسان با اراده و اختیارش بتواند به انجام واجبات و ترک محرمات بپردازد. آیه ۸۸ انعام {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|ذَلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَلَوْ أَشْرَكُواْ لَحَبِطَ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ}}﴾}} و ۷۶ مائده {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|قُلْ أَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لاَ يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلاَ نَفْعًا وَاللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ}}﴾}}، دلالت دارد که خطا در اعتقاد و تبلیغ و عمل از سوی پیامبران امکان دارد یعنی مجبور بر ترک گناه نیستند اما همانند پزشکی هستند که در اثر آگاهی و با اختیار خودش لب به سیگار نمی‌زند. پس مقام و منزلت [[عصمت]] با تکلیف مولوی و ارشادی نیز منافاتی ندارد.
#آیاتی مثل {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ مُضِلٍ}}﴾}} دال بر عصمت [[پیامبران|پیامبران الهی]] است زیرا ایشان در هدایت الهی قرار دارند و آیاتی که بی‌قید و شرط به اطاعت از پیامبران الهی]] دعوت می‌کند نیز همین است مثل: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ}}﴾}}. آیات اخلاص پیامبران نیز بر [[عصمت]] آنها دلالت می‌کنند: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|... لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ * إِلاَّ ... الْمُخْلَصينَ}}﴾}}.
#روایات فراوانی بر عصمت [[پیامبران]] دلالت دارند: [[امام باقر]] فرمود: {{عربی|اندازه=150%|"إِنَّ الْأَنْبِيَاءَ لَا يُذْنِبُونَ لِأَنَّهُمْ مَعْصُومُونَ ... لَا يَرْتَكِبُونَ ذَنْباً صَغِيراً وَ لَا كَبِيراً‏"}}.
#برخی آیات قرآن که خطا و اشتباه را بر پیامبران ممکن دانسته در مقام تربیت امت و شناخت آنها نسبت به وظیفه و تکلیفشان است. مثل آیه ۱۴۰ سوره انبیا: ؟؟؟؟ <ref>[[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ص ۱۴۸-۱۵۳.</ref>.
==آیا برخی [[پیامبران]] مرتکب معصیت شده‌اند؟==
منتقدان با شبهه‌های مختلف درصدد تضعیف شخصیت [[پیامبر]] برآمده‌اند.
===۱. نسبت گناه و معصیت به [[حضرت آدم]] {{ع}} ===
فلاسفه و متکلمان [[عصمت]] [[پیامبران]] از خطا و نسیان را در مقام دریافت و ابلاغ [[وحی]] و نیز در عرصه اعتقادات و اعمال، ثابت کرده‌اند. لکن عده‌ای به‌عنوان‌مثال: خوردن میوه "درخت ممنوعه" توسط حضرت آدم را گناه ایشان دانسته‌اند: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ عَصى‏ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى‏}}﴾}}.
'''تفسیرهایی از خطا و معصیت''': '''الف.''' بهتر بود [[حضرت آدم]] به درخت ممنوعه نزدیک نشود، اما ترک اولی کرد. '''ب. ''' نهی آدم از خوردن میوه درخت مشخص، نهی کراهتی بوده است. '''ج. ''' آیه درصدد ارشاد وجود ضرر دنیوی و شخصی در خوردن میوه است و نهی مولوی "حرمت و کراهت". [[علامه طباطبائی]] این نظر را چنین اثبات کرده:
: '''اولاً: ''' از مجموعه آیات به دست می‌آید که فلسفه نهی آگاهی دادن به ترتب لوازم دنیوی خوردن آن میوه بوده، مانند نهی پزشک از بیمار که فلان غذا را صرف نکند.
: '''ثانیاً: ''' تکلیف و نهی مولوی از زمان هبوط آدم {{ع}} به زمین شروع شد، به دلیل آیه ۱۲۳ طه {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِيعًا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلا يَضِلُّ وَلا يَشْقَى‏}}﴾}} که هدایت را متفرع بر هبوط قرار داده.
: '''ثالثاً: ''' اگر نهی فوق، نهی تحریمی بود، لازم می‌باشد که به جای واژه "غوی" از واژه "غضب" استفاده شود.
: '''رابعاً: ''' توبه آدم به معنای رجوع از نهی ارشادی خداست و او به خود برگشت
علاوه بر این [[پیامبران]]، کوچک‌ترین ترک اولایی را گناه می‌شمردند گرچه که آن فعل از ارتکاب ضرر دنیوی حکایت کند<ref>[[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[دین و نبوت (کتاب)|دین و نبوت]]، ص ۲۸۴-۲۸۸.</ref>.
: '''خامساً: ''' وسوسه شیطان نسبت به آدم با "إلی" بیان شده نه با "فی" یعنی شیطان با آدم نزدیک شد ولی در قلب او نفوذ نکرد: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|يُوَسْوِسُ في‏ صُدُورِ النَّاسِ‏}}﴾}}.
: '''سادساً: ''' ظلم اعم از گناه است به معنای کار غیرعادلانه و غیر جای خود که [[حضرت آدم]] اعتراف نمود<ref>[[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ص ۲۱۴.</ref>.


==منابع==
==منابع==
۷٬۵۴۱

ویرایش