جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '== پرسشهای وابسته == ==' به '==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*نبردهای [[امام]] {{ع}} هنگامی درمیگرفت که هرگونه راه [[سازش]] بر ایشان بسته میشد و [[دشمن]] همچنان بر [[دشمنی]] خود میافزود. در این هنگام که تمام راههای منتهی به [[صلح]] بسته میشد، [[امام]] [[شمشیر]] بهدست میگرفت و سپاهیانش را به میدان رهنمون میداشت. از اینرو [[امام]] به یکی از [[فرماندهان]] لشکرش مینویسد: اگر [[دل]] [[دشمنان]] به [[نرمی]] گرایید این همان است که ما میخواهیم، اما اگر چنین نشد، با مردانی بر [[دشمن]] بتاز که [[شهادت]] را [[سعادت]] میپندارند، زیرا کسی که در [[دل]] [[عزم]] [[جهاد]] ندارد، نیامدنش به جبهههای [[جنگ]] بهتر است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 758.</ref>. | *نبردهای [[امام]] {{ع}} هنگامی درمیگرفت که هرگونه راه [[سازش]] بر ایشان بسته میشد و [[دشمن]] همچنان بر [[دشمنی]] خود میافزود. در این هنگام که تمام راههای منتهی به [[صلح]] بسته میشد، [[امام]] [[شمشیر]] بهدست میگرفت و سپاهیانش را به میدان رهنمون میداشت. از اینرو [[امام]] به یکی از [[فرماندهان]] لشکرش مینویسد: اگر [[دل]] [[دشمنان]] به [[نرمی]] گرایید این همان است که ما میخواهیم، اما اگر چنین نشد، با مردانی بر [[دشمن]] بتاز که [[شهادت]] را [[سعادت]] میپندارند، زیرا کسی که در [[دل]] [[عزم]] [[جهاد]] ندارد، نیامدنش به جبهههای [[جنگ]] بهتر است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 758.</ref>. | ||
*[[ابن میثم]] در شرح خود مینویسد: "[[امیر]] لشکری که [[امام]] این [[نامه]] را، خطاب به او نوشت، [[عثمان]] بن حنفیف [[کارگزار بصره]] است، هنگامی که [[اصحاب جمل]] به سرزمین [[بصره]] رسیدند و تصمیم به [[جنگ]] گرفتندف [[عثمان]] نامهای به [[حضرت]] نوشت و وی را از وضع آنان [[آگاه]] کرد. [[امام]] {{ع}} در پاسخ او نامهای مرقوم فرمود که این بیانات از آن [[نامه]] است. پس این [[نامه]] در سال ۳۶ قمری صادر شده است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 758.</ref>. | * [[ابن میثم]] در شرح خود مینویسد: "[[امیر]] لشکری که [[امام]] این [[نامه]] را، خطاب به او نوشت، [[عثمان]] بن حنفیف [[کارگزار بصره]] است، هنگامی که [[اصحاب جمل]] به سرزمین [[بصره]] رسیدند و تصمیم به [[جنگ]] گرفتندف [[عثمان]] نامهای به [[حضرت]] نوشت و وی را از وضع آنان [[آگاه]] کرد. [[امام]] {{ع}} در پاسخ او نامهای مرقوم فرمود که این بیانات از آن [[نامه]] است. پس این [[نامه]] در سال ۳۶ قمری صادر شده است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 758.</ref>. | ||
==فرازی از [[نامه]]== | ==فرازی از [[نامه]]== | ||
*اگر از مرکب [[مخالفت]] پیاده شدند و به سایهسار [[اطاعت]] نشتسند، این همان است که ما میخواهیم و اگر کار به ناسازگاری و درگیری کشید با یارانت بر [[دشمن]] بتاز، یارانی که [[دل]] به [[جهاد]] سپرده و [[عاشق]] شهادتاند. اما آن که [[دل]] در هوای [[جبهه]] ندارد و از مردن میهراسد، نیامدنش بهتر است و اگر بیاید، ماندنش در سنگر بهتر از حضور در خط است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 759.</ref>. | *اگر از مرکب [[مخالفت]] پیاده شدند و به سایهسار [[اطاعت]] نشتسند، این همان است که ما میخواهیم و اگر کار به ناسازگاری و درگیری کشید با یارانت بر [[دشمن]] بتاز، یارانی که [[دل]] به [[جهاد]] سپرده و [[عاشق]] شهادتاند. اما آن که [[دل]] در هوای [[جبهه]] ندارد و از مردن میهراسد، نیامدنش بهتر است و اگر بیاید، ماندنش در سنگر بهتر از حضور در خط است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 759.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۱۷: | خط ۱۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:نامههای نهج البلاغه]] | [[رده:نامههای نهج البلاغه]] | ||
[[رده:مدخل نهج البلاغه]] | [[رده:مدخل نهج البلاغه]] |