توابین: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[جماعت]] به دلیل اظهار [[توبه]] و [[پشیمانی]]، به «[[توّابین]]» مشهور شدند. چون عامل اصلی فاجعه [[کربلا]] را [[حکومت]] [[یزید]] می‌دانستند، از آنجا رو به [[شام]] نهادند و به عین‌الورده آمدند و در آنجا با [[سپاه شام]] برخوردی شدید داشتند. پس از چندین [[روز]] نبرد سخت، سرانجام سران [[نهضت]]، از جمله [[سلیمان بن صرد]] که آن هنگام ۹۳ سال از عمرش می‌گذشت به [[شهادت]] رسیدند و [[انقلابیون]] چون توان مقابله با [[سپاه]] انبوه شام را که با [[فرماندهی]] «[[حصین بن نمیر]]» آمده بودند نداشتند، شبانه به [[کوفه]] رفتند، البته جمعی هم در درگیری [[شهید]] شدند<ref>حیاه الامام الحسین، باقر شریف القرشی، ج۳، ص۴۵۰؛ کامل ابن اثیر، حوادث سال ۶۵.</ref>. [[رهبران]] نهضت، به‌جز [[سلیمان]]، عبارت بودند از: مسیّب بن نجبه، [[عبد الله بن سعد ازدی]]، [[عبد الله بن وال]]، [[رفاعة بن شدّاد]]<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۱۳۰؛ جواد محدثی|محدثی، جواد، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۵۹.</ref>.