←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[ابن سیده]] می‌گوید: «ثأر»<ref>ابن منظور، جمال الدین محمد، لسان العرب، ج۲، ص۷۷.</ref> به معنای [[خون‌خواهی]] است و «[[ثائر]]» به معنای [[خون‌خواه]]. | [[ابن سیده]] می‌گوید: «ثأر»<ref>ابن منظور، جمال الدین محمد، لسان العرب، ج۲، ص۷۷.</ref> به معنای [[خون‌خواهی]] است و «[[ثائر]]» به معنای [[خون‌خواه]]. همچنین گفته‌اند که «ثأر» به معنای درخواست سزای [[جنایت]] است و «ثائر» کسی است که سزای جنایت و [[خون]] را [[طلب]] می‌کند. | ||
[[حدیث]] [[محمد بن مسلم]] در [[جنگ خیبر]] به همین معناست، آنجا که می‌گوید: {{عربی|أَنا له يا رسول الله المَوْتُور الثَّائرُ}} یعنی طالب «ثأر» اویم و برای او خون‌خواهی می‌کنم<ref>ابن اثیر، ابوالسعادات، النهایة، ج۱، ص۲۰۴.</ref>. | [[حدیث]] [[محمد بن مسلم]] در [[جنگ خیبر]] به همین معناست، آنجا که می‌گوید: {{عربی|أَنا له يا رسول الله المَوْتُور الثَّائرُ}} یعنی طالب «ثأر» اویم و برای او خون‌خواهی می‌کنم<ref>ابن اثیر، ابوالسعادات، النهایة، ج۱، ص۲۰۴.</ref>. | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۴: | ||
{{عربی|وَمَا مَاتَ منا سيدٌ حتف أَنفه *** وَلَا طل منا حَيْثُ كَانَ قَتِيل}}<ref>دیوان الحماسة با شرح تبریزی، ج۱، ص۱۱۱.</ref>. | {{عربی|وَمَا مَاتَ منا سيدٌ حتف أَنفه *** وَلَا طل منا حَيْثُ كَانَ قَتِيل}}<ref>دیوان الحماسة با شرح تبریزی، ج۱، ص۱۱۱.</ref>. | ||
مراد او این است که خون کشته ما هدر نمی‌رود، بدون اینکه انتقام او را بگیریم. | مراد او این است که خون کشته ما هدر نمی‌رود، بدون اینکه انتقام او را بگیریم. | ||
عرب‌ها به [[روزگار]] [[جاهلیت]]، در [[انتقام‌گیری]]، پای را از حد و مرز معقول فراتر می‌نهادند، چندان که «مهلهل» برای اینکه از [[قبیله بکر بن وائل]] که برادرش «[[کلیب]]» را کشته بودند، انتقام بگیرد در میان آنان کشتاری بزرگ به راه انداخت و چیزی نمانده بود که قبیله بکر بن وائل نیست و نابود شود. سپس [[اسلام]] آمد و [[قصاص]] و [[مساوات]] و [[عدالت]] در [[انتقام‌گیری]] را وضع کرد | |||
عرب‌ها به [[روزگار]] [[جاهلیت]]، در [[انتقام‌گیری]]، پای را از حد و مرز معقول فراتر می‌نهادند، چندان که «مهلهل» برای اینکه از [[قبیله بکر بن وائل]] که برادرش «[[کلیب]]» را کشته بودند، انتقام بگیرد در میان آنان کشتاری بزرگ به راه انداخت و چیزی نمانده بود که قبیله بکر بن وائل نیست و نابود شود. سپس [[اسلام]] آمد و [[قصاص]] و [[مساوات]] و [[عدالت]] در [[انتقام‌گیری]] را وضع کرد<ref>[[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[بر آستان عاشورا ج۱ (کتاب)|بر آستان عاشورا]]، ج۱، ص ۲۸۸.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||