ابن قانع: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-*[ +* [))
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط =  
خط ۷: خط ۶:
}}
}}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[ابوالحسین عبدالباقی بن قانع بن مرزوق بن واثق بغدادی اموی]] مشهور به [[ابن قانع]] از [[موالی]] [[بنی امیه]] بود و به سال ۲۶۵ هجری به [[دنیا]] آمد<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۸۹. </ref> و در راه به دست آوردن [[حدیث]]، سفرهای بسیاری کرد. <ref>شمس الدین ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۵۲۷. </ref> از شخصیت‌هایی چون [[ابراهیم بن اسحاق حربی]]، [[محمد بن علی]] و [[حارث بن ابی اسامه]] حدیث شنیده و روایاتی را نقل کرده است. <ref>ابن جوزی، المنتظم، ج۱۴، ص۱۴۷. </ref> گویا [[شیخ طوسی]] او را [[شیعه]] و در شمار کسانی که روایتی از [[امامان]]{{عم}} نقل نکرده‌اند، نام برده است. <ref>رجال (الطوسی) ۴۸۸. </ref> او [[شاگردان]] و راویانی داشته که از آن میان می‌‌توان افرادی همچون [[دارقطنی]]<ref>دارقطنی، سنن دارقطنی، ج۱، ص۱۸۱. </ref> [[حاکم نیشابوری]]<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۱، ص۱۴۳. </ref> و [[عدی بن عبدالله]] را نام برد.<ref>حمزة بن یوسف سهمی، تاریخ جرجان، ص۲۸۴. </ref> دارقطنی وی را از [[راویان]] دارای [[اشتباه]] می‌‌دانست که بر خطاهای خود پافشاری داشت؛ ازاین رو برقانی بر خلاف توثیق [[بغدادی]]<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۸۹.</ref> و [[خوش بینی]] [[ذهبی]] که او را فردی کثیرالحدیث و [[آگاه]] معرفی کرده. نامبرده را [[ضعیف]] و حدیثش را گرفتار آفت [[ناشناخته بودن]] متن آن می‌‌دانست. <ref>شمس الدین ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۵۲۷. </ref> بر اساس آنچه در برخی منابع آمده، او [[مذهب حنفی]] داشته است. <ref>ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۳، ص۳۸۴. </ref> گفته شده وی حدود دو سال پیش از [[مرگ]] دچار اختلال حواس شد و [[روایات]] منقوله او در این مدت به هم آمیخته است. <ref>شمس الدین ذهبی، تاریخ الاسلام، ج ۲۶، ص۵۹. </ref> [[تاریخ]] درگذشت او به سال ۳۵۱ یا ۳۵۴ [[هجری]] بود. <ref>ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۳، ص۳۸۳. </ref> آثاری به وی نسبت داده شده که عبارت‌اند از: معجم الشیوخ<ref>حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۳۵. </ref> التاریخ<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج۲، ص۲۴۸. </ref> السنن عن اهل البیت{{عم}}<ref>الفهرست (الطوسی) ۱۲۲. </ref> و معجم الصحابه<ref>شمس الدین ذهبی، تذکره الحفاظ، ج۳، ص۸۸۳.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۲، ص۲۴۶.</ref>
[[ابوالحسین عبدالباقی بن قانع بن مرزوق بن واثق بغدادی اموی]] مشهور به [[ابن قانع]] از [[موالی]] [[بنی امیه]] بود و به سال ۲۶۵ هجری به [[دنیا]] آمد<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۸۹. </ref> و در راه به دست آوردن [[حدیث]]، سفرهای بسیاری کرد. <ref>شمس الدین ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۵۲۷. </ref> از شخصیت‌هایی چون [[ابراهیم بن اسحاق حربی]]، [[محمد بن علی]] و [[حارث بن ابی اسامه]] حدیث شنیده و روایاتی را نقل کرده است. <ref>ابن جوزی، المنتظم، ج۱۴، ص۱۴۷. </ref> گویا [[شیخ طوسی]] او را [[شیعه]] و در شمار کسانی که روایتی از [[امامان]] {{عم}} نقل نکرده‌اند، نام برده است. <ref>رجال (الطوسی) ۴۸۸. </ref> او [[شاگردان]] و راویانی داشته که از آن میان می‌‌توان افرادی همچون [[دارقطنی]]<ref>دارقطنی، سنن دارقطنی، ج۱، ص۱۸۱. </ref> [[حاکم نیشابوری]]<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۱، ص۱۴۳. </ref> و [[عدی بن عبدالله]] را نام برد.<ref>حمزة بن یوسف سهمی، تاریخ جرجان، ص۲۸۴. </ref> دارقطنی وی را از [[راویان]] دارای [[اشتباه]] می‌‌دانست که بر خطاهای خود پافشاری داشت؛ ازاین رو برقانی بر خلاف توثیق [[بغدادی]]<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۸۹.</ref> و [[خوش بینی]] [[ذهبی]] که او را فردی کثیرالحدیث و [[آگاه]] معرفی کرده. نامبرده را [[ضعیف]] و حدیثش را گرفتار آفت [[ناشناخته بودن]] متن آن می‌‌دانست. <ref>شمس الدین ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۵۲۷. </ref> بر اساس آنچه در برخی منابع آمده، او [[مذهب حنفی]] داشته است. <ref>ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۳، ص۳۸۴. </ref> گفته شده وی حدود دو سال پیش از [[مرگ]] دچار اختلال حواس شد و [[روایات]] منقوله او در این مدت به هم آمیخته است. <ref>شمس الدین ذهبی، تاریخ الاسلام، ج ۲۶، ص۵۹. </ref> [[تاریخ]] درگذشت او به سال ۳۵۱ یا ۳۵۴ [[هجری]] بود. <ref>ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۳، ص۳۸۳. </ref> آثاری به وی نسبت داده شده که عبارت‌اند از: معجم الشیوخ<ref>حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۳۵. </ref> التاریخ<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج۲، ص۲۴۸. </ref> السنن عن اهل البیت {{عم}}<ref>الفهرست (الطوسی) ۱۲۲. </ref> و معجم الصحابه<ref>شمس الدین ذهبی، تذکره الحفاظ، ج۳، ص۸۸۳.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۲، ص۲۴۶.</ref>


==جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
* [[معجم الصحابه]] (کتاب)
* [[معجم الصحابه]] (کتاب)


خط ۲۰: خط ۱۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:ابن قانع]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:صحابه پیامبر]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۲۲

آشنایی اجمالی

ابوالحسین عبدالباقی بن قانع بن مرزوق بن واثق بغدادی اموی مشهور به ابن قانع از موالی بنی امیه بود و به سال ۲۶۵ هجری به دنیا آمد[۱] و در راه به دست آوردن حدیث، سفرهای بسیاری کرد. [۲] از شخصیت‌هایی چون ابراهیم بن اسحاق حربی، محمد بن علی و حارث بن ابی اسامه حدیث شنیده و روایاتی را نقل کرده است. [۳] گویا شیخ طوسی او را شیعه و در شمار کسانی که روایتی از امامان (ع) نقل نکرده‌اند، نام برده است. [۴] او شاگردان و راویانی داشته که از آن میان می‌‌توان افرادی همچون دارقطنی[۵] حاکم نیشابوری[۶] و عدی بن عبدالله را نام برد.[۷] دارقطنی وی را از راویان دارای اشتباه می‌‌دانست که بر خطاهای خود پافشاری داشت؛ ازاین رو برقانی بر خلاف توثیق بغدادی[۸] و خوش بینی ذهبی که او را فردی کثیرالحدیث و آگاه معرفی کرده. نامبرده را ضعیف و حدیثش را گرفتار آفت ناشناخته بودن متن آن می‌‌دانست. [۹] بر اساس آنچه در برخی منابع آمده، او مذهب حنفی داشته است. [۱۰] گفته شده وی حدود دو سال پیش از مرگ دچار اختلال حواس شد و روایات منقوله او در این مدت به هم آمیخته است. [۱۱] تاریخ درگذشت او به سال ۳۵۱ یا ۳۵۴ هجری بود. [۱۲] آثاری به وی نسبت داده شده که عبارت‌اند از: معجم الشیوخ[۱۳] التاریخ[۱۴] السنن عن اهل البیت (ع)[۱۵] و معجم الصحابه[۱۶][۱۷]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۸۹.
  2. شمس الدین ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۵۲۷.
  3. ابن جوزی، المنتظم، ج۱۴، ص۱۴۷.
  4. رجال (الطوسی) ۴۸۸.
  5. دارقطنی، سنن دارقطنی، ج۱، ص۱۸۱.
  6. حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۱، ص۱۴۳.
  7. حمزة بن یوسف سهمی، تاریخ جرجان، ص۲۸۴.
  8. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۱، ص۸۹.
  9. شمس الدین ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۵، ص۵۲۷.
  10. ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۳، ص۳۸۴.
  11. شمس الدین ذهبی، تاریخ الاسلام، ج ۲۶، ص۵۹.
  12. ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۳، ص۳۸۳.
  13. حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۳۵.
  14. ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج۲، ص۲۴۸.
  15. الفهرست (الطوسی) ۱۲۲.
  16. شمس الدین ذهبی، تذکره الحفاظ، ج۳، ص۸۸۳.
  17. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲، ص۲۴۶.