ابوملیکه ذماری: تفاوت میان نسخه‌ها

منسوب به "ذمار" روستایی در شانزده فرسخی [[صنعا]] در [[یمن]]<ref>سمعانی، ج۳، ص۱۰.</ref>، به گفته [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱.</ref> [[ابن منده]] او را [[صحابی]] دانسته است. برخی منابع، او را در شمار [[اهل شام]] آورده‌اند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ذهبی، ج۲، ص۲۰۵.</ref>. چنین می‌نماید که وی را به سبب روایتی که از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده است از [[صحابه]] دانسته‌اند. بر پایه این [[روایت]] مشهور، رسول خدا {{صل}} فرمود: "[[بنده]]، [[ایمان]] خود را کامل نخواهد کرد، مگر آنکه آنچه برای خود [[دوست]] دارد، برای [[برادر دینی]] خود دوست بدارد، و در [[شوخی]] و جدیتش از [[خدا]] بترسد"<ref>{{متن حدیث|لا يَسْتَكمِلُ عبدٌ الإيمانَ حتّى يُحِبَّ لأخيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ، وحتّى يَخافَ اللّه َ في مِزاحِهِ وجِدِّهِ}}؛ بخاری، ص۷۴؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۱۷.</ref>. البته از وی روایت دیگری نیز با واسطه از رسول خدا {{صل}} نقل شده است. این روایت درباره [[ارزش]] گفتن {{متن قرآن|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} پیش از [[مرگ]] است که باعث ورود به [[بهشت]] می‌شود<ref>ر. ک: طبرانی، ج۱، ص۳۶۶.</ref><ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوملیکه ذماری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۲۹.</ref>