ابوملیکه ذماری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'پرونده:1100558.jpg' به 'پرونده:IM009657.jpg')
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابوملیکه ذماری در تراجم و رجال]] - [[ابوملیکه ذماری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابوملیکه ذماری در تراجم و رجال]] - [[ابوملیکه ذماری در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== مقدمه ==
منسوب به "ذمار" روستایی در شانزده فرسخی [[صنعا]] در [[یمن]]<ref>سمعانی، ج۳، ص۱۰.</ref>، به گفته [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱.</ref> [[ابن منده]] او را [[صحابی]] دانسته است. برخی منابع، او را در شمار [[اهل شام]] آورده‌اند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ذهبی، ج۲، ص۲۰۵.</ref>. چنین می‌نماید که وی را به سبب روایتی که از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل کرده است از [[صحابه]] دانسته‌اند. بر پایه این [[روایت]] مشهور، رسول خدا{{صل}} فرمود: "[[بنده]]، [[ایمان]] خود را کامل نخواهد کرد، مگر آنکه آنچه برای خود [[دوست]] دارد، برای [[برادر دینی]] خود دوست بدارد، و در [[شوخی]] و جدیتش از [[خدا]] بترسد"<ref>{{متن حدیث|لا يَسْتَكمِلُ عبدٌ الإيمانَ حتّى يُحِبَّ لأخيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ ، وحتّى يَخافَ اللّه َ في مِزاحِهِ وجِدِّهِ}}؛ بخاری، ص۷۴؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۱۷.</ref>. البته از وی روایت دیگری نیز با واسطه از رسول خدا{{صل}} نقل شده است. این روایت درباره [[ارزش]] گفتن {{متن قرآن|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} پیش از [[مرگ]] است که باعث ورود به [[بهشت]] می‌شود<ref>ر.ک: طبرانی، ج۱، ص۳۶۶.</ref>.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوملیکه ذماری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۲۹.</ref>
منسوب به "ذمار" روستایی در شانزده فرسخی [[صنعا]] در [[یمن]]<ref>سمعانی، ج۳، ص۱۰.</ref>، به گفته [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱.</ref> [[ابن منده]] او را [[صحابی]] دانسته است. برخی منابع، او را در شمار [[اهل شام]] آورده‌اند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ذهبی، ج۲، ص۲۰۵.</ref>. چنین می‌نماید که وی را به سبب روایتی که از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده است از [[صحابه]] دانسته‌اند. بر پایه این [[روایت]] مشهور، رسول خدا {{صل}} فرمود: "[[بنده]]، [[ایمان]] خود را کامل نخواهد کرد، مگر آنکه آنچه برای خود [[دوست]] دارد، برای [[برادر دینی]] خود دوست بدارد، و در [[شوخی]] و جدیتش از [[خدا]] بترسد"<ref>{{متن حدیث|لا يَسْتَكمِلُ عبدٌ الإيمانَ حتّى يُحِبَّ لأخيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ، وحتّى يَخافَ اللّه َ في مِزاحِهِ وجِدِّهِ}}؛ بخاری، ص۷۴؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۱۷.</ref>. البته از وی روایت دیگری نیز با واسطه از رسول خدا {{صل}} نقل شده است. این روایت درباره [[ارزش]] گفتن {{متن قرآن|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} پیش از [[مرگ]] است که باعث ورود به [[بهشت]] می‌شود<ref>ر. ک: طبرانی، ج۱، ص۳۶۶.</ref><ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوملیکه ذماری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۲۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۵: خط ۱۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{صحابه}}
[[رده:ابوملیکه ذماری]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:صحابه]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۳۸

مقدمه

منسوب به "ذمار" روستایی در شانزده فرسخی صنعا در یمن[۱]، به گفته ابونعیم[۲] ابن منده او را صحابی دانسته است. برخی منابع، او را در شمار اهل شام آورده‌اند[۳]. چنین می‌نماید که وی را به سبب روایتی که از رسول خدا (ص) نقل کرده است از صحابه دانسته‌اند. بر پایه این روایت مشهور، رسول خدا (ص) فرمود: "بنده، ایمان خود را کامل نخواهد کرد، مگر آنکه آنچه برای خود دوست دارد، برای برادر دینی خود دوست بدارد، و در شوخی و جدیتش از خدا بترسد"[۴]. البته از وی روایت دیگری نیز با واسطه از رسول خدا (ص) نقل شده است. این روایت درباره ارزش گفتن لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ پیش از مرگ است که باعث ورود به بهشت می‌شود[۵][۶]

منابع

پانویس

  1. سمعانی، ج۳، ص۱۰.
  2. ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱.
  3. ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ذهبی، ج۲، ص۲۰۵.
  4. «لا يَسْتَكمِلُ عبدٌ الإيمانَ حتّى يُحِبَّ لأخيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ، وحتّى يَخافَ اللّه َ في مِزاحِهِ وجِدِّهِ»؛ بخاری، ص۷۴؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۱۷.
  5. ر. ک: طبرانی، ج۱، ص۳۶۶.
  6. خانجانی، قاسم، مقاله «ابوملیکه ذماری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۲۹.