استعفاف در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>))
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = استعفاف
| عنوان مدخل  = [[استعفاف]]
| مداخل مرتبط = [[استعفاف در قرآن]] - [[استعفاف در حدیث]]
| پرسش مرتبط  = استعفاف (پرسش)
}}


{{امامت}}
== [[کلمات قصار]] پیرامون [[عفاف]] ==
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[استعفاف]]''' است. "'''[[استعفاف]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
در غررالحکم و دررالکلم در «باب العفاف» سخنانی به اقتصار از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]، [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} بیان شده است که در این جا فقط به بعضی از آنها اشاره می‌شود:
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[استعفاف در قرآن]] - [[استعفاف در حدیث]] - [[استعفاف در کلام اسلامی]] - [[استعفاف در فلسفه اسلامی]] - [[استعفاف در عرفان اسلامی]] - [[مقام استعفاف]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[استعفاف (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
 
==[[کلمات قصار]] پیرامون [[عفاف]]==
در غررالحکم و دررالکلم در «باب العفاف» سخنانی به اقتصار از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} بیان شده است که در این جا فقط به بعضی از آنها اشاره می‌شود:
#{{متن حدیث|الْعَفَافُ‏ زَهَادَةٌ}}: [[پارسایی]]، [[بی‌رغبتی]] در دنیاست.
#{{متن حدیث|الْعَفَافُ‏ زَهَادَةٌ}}: [[پارسایی]]، [[بی‌رغبتی]] در دنیاست.
#{{متن حدیث|بِالْعَفَافِ‏ تَزْكُو الْأَعْمَالُ‏}}: به وسیله [[پاکدامنی]]، عمل‌ها [[پاکیزه]] شده یا افزایش می‌یابد.
#{{متن حدیث|بِالْعَفَافِ‏ تَزْكُو الْأَعْمَالُ‏}}: به وسیله [[پاکدامنی]]، عمل‌ها [[پاکیزه]] شده یا افزایش می‌یابد.
خط ۱۸: خط ۱۹:
#{{متن حدیث|لَا فَاقَةَ مَعَ‏ عَفَافٍ‏}}: هیچ گونه [[بیچارگی]] با پارسایی و پاکدامنی نیست؛ یعنی [[آدمی]] به [[برکت]] پارسایی، [[توانگری]] [[حقیقی]] را داراست.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۳۸.</ref>
#{{متن حدیث|لَا فَاقَةَ مَعَ‏ عَفَافٍ‏}}: هیچ گونه [[بیچارگی]] با پارسایی و پاکدامنی نیست؛ یعنی [[آدمی]] به [[برکت]] پارسایی، [[توانگری]] [[حقیقی]] را داراست.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۳۸.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
 
{{منابع}}
==منابع==
# [[پرونده:1100560.jpg|22px]] [[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ قرآن''']]
# [[پرونده:1100560.jpg|22px]] [[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ قرآن''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:استعفاف در حدیث]]
[[رده:استعفاف در حدیث]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۷

کلمات قصار پیرامون عفاف

در غررالحکم و دررالکلم در «باب العفاف» سخنانی به اقتصار از مولای موحدان، امیرمؤمنان، علی بن ابی طالب (ع) بیان شده است که در این جا فقط به بعضی از آنها اشاره می‌شود:

  1. «الْعَفَافُ‏ زَهَادَةٌ»: پارسایی، بی‌رغبتی در دنیاست.
  2. «بِالْعَفَافِ‏ تَزْكُو الْأَعْمَالُ‏»: به وسیله پاکدامنی، عمل‌ها پاکیزه شده یا افزایش می‌یابد.
  3. «أَهْلُ الْعَفَافِ‏ أَشْرَفُ‏ الْأَشْرَافِ‏»: پاکدامنی، برترین صفات و افعال نیک است.
  4. «الْعَفَافُ أَفْضَلُ‏ شِيمَةٍ»: باز ایستادن از آنچه حلال نیست، برترین خصلت است.
  5. «الْعَفَافُ يَصُونُ النُّفُوسَ وَ يُنَزِّهُهَا عَنِ‏ الدَّنَايَا»: پرهیزگاری، نفس را نگه داشته و آن را از پستی‌ها پاک می‌دارد.
  6. «حُسْنُ الْعَفَافِ مِنْ‏ شِيَمِ‏ الْأَشْرَافِ»: نیک پارسایی و پاکدامنی، از خصلت‌های مردم بلند مرتبه و شریف است.
  7. «سَبَبُ‏ الْقَنَاعَةِ الْعَفَافُ‏»: باز ایستادن از حرام، سبب قناعت است.
  8. «عَلَيْكَ‏ بِالْعَفَافِ‏ وَ الْقُنُوعِ‏ فَمَنْ أَخَذَ بِهِ خَفَّتْ عَلَيْهِ الْمُؤَنُ»: بر تو باد به پاکدامنی و قناعت؛ زیرا کسی که آن را فرا گیرد مخارج زندگی بر او سبک گردد.
  9. «عَلَيْكَ بِالْعَفَافِ فَإِنَّهُ‏ أَفْضَلُ‏ شِيَمِ‏ الْأَشْرَافِ‏»:بر تو باد به پاکدامنی؛ زیرا که آن برترین خصلت‌های افراد بلند مرتبه است.
  10. «لَا فَاقَةَ مَعَ‏ عَفَافٍ‏»: هیچ گونه بیچارگی با پارسایی و پاکدامنی نیست؛ یعنی آدمی به برکت پارسایی، توانگری حقیقی را داراست.[۱]

منابع

پانویس