اشر: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اشر در قرآن]] - [[اشر در حدیث]] - [[اشر در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = اشر (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اشر در قرآن]] - [[اشر در حدیث]] - [[اشر در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = اشر (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*أشَر: شدّت [[تکبر]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۷.</ref>، [[لجاجت]] بر [[دروغگویی]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۰۲.</ref>، [[خودپسندی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۵۲۹.</ref>، شدت [[طمع]] در اختصاص [[مناصب]] به خود<ref>سید قطب، فی ظلال القرآن، ج۶، ص۳۴۳۲.</ref>. واژه أشِر صیغه [[مبالغه]] است، به معنای [[خودپسند]] و [[متکبر]] که از این طرق می‌خواهد بر دیگران بزرگی کند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۸۰.</ref>. | * أشَر: شدّت [[تکبر]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۷.</ref>، [[لجاجت]] بر [[دروغگویی]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۰۲.</ref>، [[خودپسندی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۵۲۹.</ref>، شدت [[طمع]] در اختصاص [[مناصب]] به خود<ref>سید قطب، فی ظلال القرآن، ج۶، ص۳۴۳۲.</ref>. واژه أشِر صیغه [[مبالغه]] است، به معنای [[خودپسند]] و [[متکبر]] که از این طرق می‌خواهد بر دیگران بزرگی کند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۸۰.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ}}<ref>«بلکه او دروغزنی خویشتن‌خواه است» سوره قمر، آیه ۲۵.</ref>. | *{{متن قرآن|بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ}}<ref>«بلکه او دروغزنی خویشتن‌خواه است» سوره قمر، آیه ۲۵.</ref>. | ||
*از [[صفات نکوهیده]] و [[ناپسند]] در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[قرآن]]، [[خودپسندی]] و [[جاه‌طلبی]] است که فردی خواستار [[ترقی]] بسیار و رسیدن به مقام‌ها و درجه‌های عالی و کسب افتخارات عمومی و [[نفوذ]] و [[برتری]] در برخی از عرصه‌های [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] باشد که خیلی از موارد ممکن است به [[خودبینی]]، [[غرور]] منفی و نادیده گرفتن [[حقوق اجتماعی]] دیگران منجر گردد<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۴.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۹۶.</ref>. | * از [[صفات نکوهیده]] و [[ناپسند]] در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[قرآن]]، [[خودپسندی]] و [[جاه‌طلبی]] است که فردی خواستار [[ترقی]] بسیار و رسیدن به مقام‌ها و درجه‌های عالی و کسب افتخارات عمومی و [[نفوذ]] و [[برتری]] در برخی از عرصه‌های [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] باشد که خیلی از موارد ممکن است به [[خودبینی]]، [[غرور]] منفی و نادیده گرفتن [[حقوق اجتماعی]] دیگران منجر گردد<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۴.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۹۶.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۴
اشر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اشر در قرآن - اشر در حدیث - اشر در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- أشَر: شدّت تکبر[۱]، لجاجت بر دروغگویی[۲]، خودپسندی[۳]، شدت طمع در اختصاص مناصب به خود[۴]. واژه أشِر صیغه مبالغه است، به معنای خودپسند و متکبر که از این طرق می‌خواهد بر دیگران بزرگی کند[۵].
- ﴿بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ﴾[۶].
- از صفات نکوهیده و ناپسند در فرهنگ سیاسی قرآن، خودپسندی و جاه‌طلبی است که فردی خواستار ترقی بسیار و رسیدن به مقام‌ها و درجه‌های عالی و کسب افتخارات عمومی و نفوذ و برتری در برخی از عرصه‌های سیاسی و اجتماعی باشد که خیلی از موارد ممکن است به خودبینی، غرور منفی و نادیده گرفتن حقوق اجتماعی دیگران منجر گردد[۷][۸].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۷.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۰۲.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۵۲۹.
- ↑ سید قطب، فی ظلال القرآن، ج۶، ص۳۴۳۲.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۸۰.
- ↑ «بلکه او دروغزنی خویشتن‌خواه است» سوره قمر، آیه ۲۵.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۴.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۹۶.