اطعام در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[اطعام]] است. "'''[[اطعام]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = اطعام
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اطعام در قرآن]] - [[اطعام در جامعه‌شناسی اسلامی]]- [[اطعام در فقه اسلامی]]</div>
| عنوان مدخل = [[اطعام]]
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| مداخل مرتبط = [[اطعام در قرآن]] - [[اطعام در جامعه‌شناسی اسلامی]]- [[اطعام در فقه اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[اطعام]] به لحاظ [[حکم]] بر دو گونه است:
[[اطعام]] به لحاظ [[حکم]] بر دو گونه است:


#'''[[اطعام]] [[واجب]]:'''
# '''[[اطعام]] [[واجب]]:'''
##اطعام [[فقرا]] در کفّارات: کفّاره چهار گونه است: مرتّبه، مانند کفّاره ظهار، مخیّره، مانند کفّاره شکستن [[عهد]]، مرکب از مخیّره و مرتّبه، مانند کفّاره ایلاء و حنث قسم و جمع، مانند کفّاره [[قتل]] عمدی [[مؤمن]]. اطعام فقرا به [[جهت]] کفّاره [[خصال]] کفّاره واجب است، لکن [[وجوب]] آن در قسم اول، پس از [[ناتوانی]] از گرفتن [[روزه]] در قسم دوم و سوم، تخییری تخییری) و در قسم چهارم، تعیینی است. <ref>جواهر الکلام، ج۳۳، ص:۱۶۹ ـ ۱۷۸</ref>
## اطعام [[فقرا]] در کفّارات: کفّاره چهار گونه است: مرتّبه، مانند کفّاره ظهار، مخیّره، مانند کفّاره شکستن [[عهد]]، مرکب از مخیّره و مرتّبه، مانند کفّاره ایلاء و حنث قسم و جمع، مانند کفّاره [[قتل]] عمدی [[مؤمن]]. اطعام فقرا به [[جهت]] کفّاره [[خصال]] کفّاره واجب است، لکن [[وجوب]] آن در قسم اول، پس از [[ناتوانی]] از گرفتن [[روزه]] در قسم دوم و سوم، تخییری تخییری) و در قسم چهارم، تعیینی است. <ref>جواهر الکلام، ج۳۳، ص:۱۶۹ ـ ۱۷۸</ref>
##اطعام [[همسر]]: اطعام همسر به اندازه بر طرف شدن نیاز او بر شوهر واجب است. مقدار و کیفیّت آن بستگی به [[شئون]] [[خانوادگی]] و موقعیّت [[اجتماعی]] [[زن]] دارد. <ref>جواهر الکلام، ج۳۱، ص:۳۳۱</ref>
## اطعام [[همسر]]: اطعام همسر به اندازه بر طرف شدن نیاز او بر شوهر واجب است. مقدار و کیفیّت آن بستگی به [[شئون]] [[خانوادگی]] و موقعیّت [[اجتماعی]] [[زن]] دارد. <ref>جواهر الکلام، ج۳۱، ص:۳۳۱</ref>
##اطعام[[اسیر]]: اطعام اسیر، هرچند [[تصمیم]] بر کشتن او باشد واجب است. <ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص: ۱۳۰ ـ ۱۳۱</ref>
## اطعام[[اسیر]]: اطعام اسیر، هرچند [[تصمیم]] بر کشتن او باشد واجب است. <ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص: ۱۳۰ ـ ۱۳۱</ref>
##اطعام مضطرّ: اطعام کسی که بر اثر [[گرسنگی]]، [[بیم]] تلف شدن او یا از کار افتادن عضوی یا یکی از قوای بدنی‏اش، مانند [[بینایی]] و [[شنوایی]] می‏‌رود، واجب است <ref>جواهر الکلام، ج۳۶، ص:۴۳۲ ـ ۴۳۳</ref>.
## اطعام مضطرّ: اطعام کسی که بر اثر [[گرسنگی]]، [[بیم]] تلف شدن او یا از کار افتادن عضوی یا یکی از قوای بدنی‏اش، مانند [[بینایی]] و [[شنوایی]] می‏‌رود، واجب است <ref>جواهر الکلام، ج۳۶، ص:۴۳۲ ـ ۴۳۳</ref>.
#'''اطعام [[مستحب]]:''' اطعام مؤمن؛ <ref>وسائل الشیعة، ج۲۴، ص:۳۰۶</ref> اطعام بازماندگان میّت تا سه [[روز]]؛ <ref>جواهر الکلام، ج۴، ص:۳۲۸</ref> اطعام در ولادت، [[ختنه]] و [[عروسی]] فرزند <ref>العروة الوثقی، ج۲، ص:۷۹۸</ref> و نیز هنگام [[عقیقه]] کردن برای او به ده نفر مؤمن یا بیشتر؛ <ref>جواهر الکلام، ج۳۱، ص:۲۷۱</ref> اطعام گوشت [[قربانی]] به فقرا<ref>جواهر الکلام، ج۱۹، ص:۱۵۷</ref>؛ اطعام بعد از ساختن یا خریدن [[منزل]]؛ پس از بازگشت از [[مکّه]] <ref>العروة الوثقی، ج۲، ص:۷۹۸</ref> و اطعام برده به شیرینی پس از خریدن او. <ref>جواهر الکلام، ج۲۴، ص:۱۷۰</ref>
# '''اطعام [[مستحب]]:''' اطعام مؤمن؛ <ref>وسائل الشیعة، ج۲۴، ص:۳۰۶</ref> اطعام بازماندگان میّت تا سه [[روز]]؛ <ref>جواهر الکلام، ج۴، ص:۳۲۸</ref> اطعام در ولادت، [[ختنه]] و [[عروسی]] فرزند <ref>العروة الوثقی، ج۲، ص:۷۹۸</ref> و نیز هنگام [[عقیقه]] کردن برای او به ده نفر مؤمن یا بیشتر؛ <ref>جواهر الکلام، ج۳۱، ص:۲۷۱</ref> اطعام گوشت [[قربانی]] به فقرا<ref>جواهر الکلام، ج۱۹، ص:۱۵۷</ref>؛ اطعام بعد از ساختن یا خریدن [[منزل]]؛ پس از بازگشت از [[مکّه]] <ref>العروة الوثقی، ج۲، ص:۷۹۸</ref> و اطعام برده به شیرینی پس از خریدن او. <ref>جواهر الکلام، ج۲۴، ص:۱۷۰</ref>


==اطعام غذای [[نجس]]==
== اطعام غذای [[نجس]] ==
اطعام غذای نجس به افراد بالغ [[حرام]] است؛ <ref>التنقیح (الطهارة)، ج۲، ص:۳۳۳</ref> لکن [[حرمت]] آن نسبت به اطفال ـ در صورت نداشتن ضرر ـ محل بحث است. برخی تصریح به عدم حرمت کرده‏‌اند. <ref>العروة الوثقی، ج۱، ص:۹۲ ـ ۹۳</ref> اطعام غذای نجس به حیوانات جایز است. <ref>التنقیح (الطهارة)، ج۱، ص:۳۳۱</ref>
اطعام غذای نجس به افراد بالغ [[حرام]] است؛ <ref>التنقیح (الطهارة)، ج۲، ص:۳۳۳</ref> لکن [[حرمت]] آن نسبت به اطفال ـ در صورت نداشتن ضرر ـ محل بحث است. برخی تصریح به عدم حرمت کرده‏‌اند. <ref>العروة الوثقی، ج۱، ص:۹۲ ـ ۹۳</ref> اطعام غذای نجس به حیوانات جایز است. <ref>التنقیح (الطهارة)، ج۱، ص:۳۳۱</ref>


==[[اطعام]] طعام غصبی==
== [[اطعام]] طعام غصبی ==
اگر [[غاصب]]، غذای غصبی را به [[مالک]] آن ـ بدون آنکه [[آگاه]] باشد ـ اطعام کند، ضامن آن است و باید قیمت آن را به صاحبش بپردازد <ref>جواهر الکلام، ج۳۷، ص:۱۴۲</ref> و اگر به دیگری اطعام کند، مالک می‏‌تواند غرامت آن را از هر یک از غاصب و خورنده بگیرد. اگر از غاصب بگیرد، او [[حقّ]] [[رجوع]] به خورنده ندارد، امّا اگر از خورنده بگیرد، وی در صورت [[آگاهی]] نداشن از [[غصب]]، می‏تواند به غاصب مراجعه کرده، غرامت پرداختی را از او بگیرد <ref>جواهر الکلام، ج۳۷، ص: ۱۴۵.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۵۸۱-۵۸۲.</ref>
اگر [[غاصب]]، غذای غصبی را به [[مالک]] آن ـ بدون آنکه [[آگاه]] باشد ـ اطعام کند، ضامن آن است و باید قیمت آن را به صاحبش بپردازد <ref>جواهر الکلام، ج۳۷، ص:۱۴۲</ref> و اگر به دیگری اطعام کند، مالک می‏‌تواند غرامت آن را از هر یک از غاصب و خورنده بگیرد. اگر از غاصب بگیرد، او [[حقّ]] [[رجوع]] به خورنده ندارد، امّا اگر از خورنده بگیرد، وی در صورت [[آگاهی]] نداشن از [[غصب]]، می‏تواند به غاصب مراجعه کرده، غرامت پرداختی را از او بگیرد <ref>جواهر الکلام، ج۳۷، ص: ۱۴۵.</ref><ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۵۸۱-۵۸۲.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۵: خط ۲۷:
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:اطعام]]
[[رده:اطعام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۹

مقدمه

اطعام به لحاظ حکم بر دو گونه است:

  1. اطعام واجب:
    1. اطعام فقرا در کفّارات: کفّاره چهار گونه است: مرتّبه، مانند کفّاره ظهار، مخیّره، مانند کفّاره شکستن عهد، مرکب از مخیّره و مرتّبه، مانند کفّاره ایلاء و حنث قسم و جمع، مانند کفّاره قتل عمدی مؤمن. اطعام فقرا به جهت کفّاره خصال کفّاره واجب است، لکن وجوب آن در قسم اول، پس از ناتوانی از گرفتن روزه در قسم دوم و سوم، تخییری تخییری) و در قسم چهارم، تعیینی است. [۱]
    2. اطعام همسر: اطعام همسر به اندازه بر طرف شدن نیاز او بر شوهر واجب است. مقدار و کیفیّت آن بستگی به شئون خانوادگی و موقعیّت اجتماعی زن دارد. [۲]
    3. اطعاماسیر: اطعام اسیر، هرچند تصمیم بر کشتن او باشد واجب است. [۳]
    4. اطعام مضطرّ: اطعام کسی که بر اثر گرسنگی، بیم تلف شدن او یا از کار افتادن عضوی یا یکی از قوای بدنی‏اش، مانند بینایی و شنوایی می‏‌رود، واجب است [۴].
  2. اطعام مستحب: اطعام مؤمن؛ [۵] اطعام بازماندگان میّت تا سه روز؛ [۶] اطعام در ولادت، ختنه و عروسی فرزند [۷] و نیز هنگام عقیقه کردن برای او به ده نفر مؤمن یا بیشتر؛ [۸] اطعام گوشت قربانی به فقرا[۹]؛ اطعام بعد از ساختن یا خریدن منزل؛ پس از بازگشت از مکّه [۱۰] و اطعام برده به شیرینی پس از خریدن او. [۱۱]

اطعام غذای نجس

اطعام غذای نجس به افراد بالغ حرام است؛ [۱۲] لکن حرمت آن نسبت به اطفال ـ در صورت نداشتن ضرر ـ محل بحث است. برخی تصریح به عدم حرمت کرده‏‌اند. [۱۳] اطعام غذای نجس به حیوانات جایز است. [۱۴]

اطعام طعام غصبی

اگر غاصب، غذای غصبی را به مالک آن ـ بدون آنکه آگاه باشد ـ اطعام کند، ضامن آن است و باید قیمت آن را به صاحبش بپردازد [۱۵] و اگر به دیگری اطعام کند، مالک می‏‌تواند غرامت آن را از هر یک از غاصب و خورنده بگیرد. اگر از غاصب بگیرد، او حقّ رجوع به خورنده ندارد، امّا اگر از خورنده بگیرد، وی در صورت آگاهی نداشن از غصب، می‏تواند به غاصب مراجعه کرده، غرامت پرداختی را از او بگیرد [۱۶][۱۷]

منابع

پانویس

  1. جواهر الکلام، ج۳۳، ص:۱۶۹ ـ ۱۷۸
  2. جواهر الکلام، ج۳۱، ص:۳۳۱
  3. جواهر الکلام، ج۲۱، ص: ۱۳۰ ـ ۱۳۱
  4. جواهر الکلام، ج۳۶، ص:۴۳۲ ـ ۴۳۳
  5. وسائل الشیعة، ج۲۴، ص:۳۰۶
  6. جواهر الکلام، ج۴، ص:۳۲۸
  7. العروة الوثقی، ج۲، ص:۷۹۸
  8. جواهر الکلام، ج۳۱، ص:۲۷۱
  9. جواهر الکلام، ج۱۹، ص:۱۵۷
  10. العروة الوثقی، ج۲، ص:۷۹۸
  11. جواهر الکلام، ج۲۴، ص:۱۷۰
  12. التنقیح (الطهارة)، ج۲، ص:۳۳۳
  13. العروة الوثقی، ج۱، ص:۹۲ ـ ۹۳
  14. التنقیح (الطهارة)، ج۱، ص:۳۳۱
  15. جواهر الکلام، ج۳۷، ص:۱۴۲
  16. جواهر الکلام، ج۳۷، ص: ۱۴۵.
  17. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۵۸۱-۵۸۲.