اطعام در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = اطعام

| عنوان مدخل = اطعام

| مداخل مرتبط = [[اطعام در قرآن]] - [[اطعام در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[اطعام در فقه اسلامی]] - [[اطعام در معارف و سیره رضوی]] - [[اطعام در معارف و سیره حسینی]]

== مقدمه ==

در [[آموزه‌های دینی]]، بر اطعام [[فقیران]] و [[مستمندان]] تأکیدات فراوانی شده است. از جمله در آیاتی از [[قرآن]] به [[فضیلت]] [[اطعام نیازمندان]] اشاره شده است<ref>مانند: {{متن قرآن|وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ}} «و کسی را بر خوراک دادن به یتیمان برنمی‌انگیخت» سوره حاقه، آیه ۳۴ و سوره ماعون، آیه ۳؛ {{متن قرآن|وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ}} «و بر خوراک دادن به بینوا، یکدیگر را برنمی‌انگیزید» سوره فجر، آیه ۱۸.</ref>. به عنوان مثال در [[آیات]] ۸ و ۹ [[سوره دهر]] در بیان صفات«[[ابرار]]» آمده است: {{متن قرآن|وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا * إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا}}<ref>«و خوراک را با دوست داشتنش به بینوا و یتیم و اسیر می‌دهند * (با خود می‌گویند:) شما را تنها برای خشنودی خداوند خوراک می‌دهیم، نه پاداشی از شما خواهانیم و نه سپاسی» سوره انسان، آیه ۸-۹.</ref>. در [[منابع حدیثی]] و [[تاریخی]] هم نمونه‌های بسیاری از [[اطعام نیازمندان]] توسط [[پیامبر اکرم]] {{صل}} وامامان [[شیعه]] {{عم}} ذکر شده است. اما اینکه از چه زمانی و چگونه دامنه [[اطعام]] شوندگان از گروه‌های نیازمند به عموم [[مردم]] توسعه یافته است، دقیقاً مشخص نیست. گرچه مشهور است که پس از [[شهادت]] [[حمزه]] - [[عموی پیامبر]] {{صل}} در [[جنگ احد]]، [[پیامبر]] {{صل}} ضمن تسلای بازماندگان وی، از دیگران خواستند برای مدت سه [[روز]] تأمین غذای روزانه بازماندگان را برعهده بگیرند و با این کار، باری از دوش آنان در شرایط مصیب‌زدگی بردارند. شاید بتوان ریشه رسم اطعام در [[مراسم مذهبی]] را هم همین آسوده خاطر ساختن [[عزاداران]] برای شرکت در آیین‌های [[عزاداری]] بدون دغدغه تهیه [[غذا]] دانست. در هر حال این [[باور]] که اطعام دیگران، مصداقی از عمل مذهبی و مستوجب [[ثواب]] است، در طول [[تاریخ]] در بین [[شیعیان]] شکل گرفته و تثبیت شده است. به گونه‌ای که امروز با فهرست متنوعی از خوراکی‌ها مواجه‌ایم که در مناسبت‌های مذهبی مهم تهیه شده و به طور رایگان توزیع می‌شوند.

# آش‌ها: از آش‌های عمومی‌تر و رایج‌تر نظیر «شله قلمکار» و «آش رشته» تا برخی آش‌های خاص که [[آداب]] و مناسبت مخصوص خودشان را دارند؛ مانند «آش اَبودَردا» و «آش اُماج کُماج».

# دسرها: بیش از همه شله زرد و در رتبه‌های بعد: گونه‌های مختلف [[حلوا]]، سمنو، کاچی و شیربرنج و...

# نان‌ها: نان خشکه، روغنی، قندی، کُماج و.... در مواردی و معمولاً به عنوان صبحانه همراه نان، پنیر، سبزی، خرما و... هم داده می‌شود.

# غذاها: مانند چلوخورشت قیمه (که شاید بتوان آن را رایج‌ترین [[غذا]] در عزاداری‌های مذهبی دانست)، انواع آبگوشت، انواع [[حلیم]]، کله پاچه، چلوخورشت قورمه سبزی، چلوخورشت فسنجان، عدس پلو، رشته پلو و...

# نوشیدنی‌ها: چای (به عنوان رایج‌ترین نوشیدنی در اطعام‌ها)، شیر، شیرکاکائو، شربت آبلیمو، شربت بیدمشک، قهوه، شربت پرتقال و...

# دخانیات: سیگار و قلیان

# شیرینی‌جات: انواع کیک، شیرینی و شکلات (بیشتر در مناسبت‌های [[شادمانی]])

# میوه‌ها: پرتقال، خرما، خیار و دیگر میوه‌های فصل (بیشتر در مناسبت‌های شادمانی)

# گوشت: تکه‌های گوشت خام گوسفند، گاو و شتر که اغلب در قالب [[سنت]] «[[قربانی]]» تهیه شده‌اند.

# دیگر خوراکی‌های متفرقه و محلی: به عنوان مثال «قیمه نجفی» در [[عراق]] یا «عاشوری» که در روزهای [[تاسوعا]]، [[عاشورا]] و [[اربعین]] در کرمان پخته و توزیع می‌شود یا «غلور» که مخصوص [[۲۸ صفر]] در زابل است یا «صفر آشی» که در زنجان غذای مرسوم اطعام در ماه صفر است.

نوع اطعام تابع تقویم مشخصی است. به عنوان مثال در بسیاری از مناطق [[ایران]]، اطعام مخصوص [[روز ۲۸ صفر]] شله زرد، و اطعام مخصوص شب ۱۹ [[رمضان]] در برخی مناطق کله پاچه است. همچنین چلوخورشت قیمه در [[دهه محرم]] رواج بسیاری دارد. در مناطق مختلفی از استان [[اصفهان]] از جمله آران و بیدگل در شب [[تاسوعا]] نان مخصوصی به نام «نان [[عباس]] [[علی]]» و در بروجرد در [[شب عاشورا]] نانی به نام «گرده [[عباسی]]» و در بروجن در چهارشنبه آخر ماه صفرنانی محلی به نام «کفتی شیرین» پخت می‌شود. در روز اربعین، در سیه‌چشمه ماکو حلوایی به نام «اگیرنک» و در [[سبزوار]]«سَمباسه» پخته می‌شود. در شب هفتم [[محرم]] در [[همدان]] «آش هَریسه» و در [[روز عاشورا]] در میبد [[یزد]]«آش [[حسین]]» و در دستجرد [[قم]] «آش قنبید و بلغور» و در شبستر «آش هویج»، همچنین در روزهای پایانی ماه صفر، در لارستان «آش نجرا»، در سیرجان «آش [[امام]] [[بیمار]]»، در [[بیرجند]]«آش قلور» پخته و توزیع می‌شود. لوبیا پلو و باقلاپلو در شب عاشورا در [[کازرون]]، آبگوشت در گنبدکاووس در شب‌های دهه محرم، «لال پلو» در روز سوم [[امام حسین]] {{ع}} در روستای گل‌سفید لنگرود، نان و کباب و «حلوای قاب» در بهبهان در دهه محرم، چای دارچین و گندم برشته در بندر ماهشهر در شب عاشورا و [[حلوا]] در [[مراسم]] «قنبرعلی» روزهای هفتم و هشتم محرم در شوشتر از دیگر نمونه‌های متنوع اطعام در مناطق مختلف ایران است. دسته‌ای از اطعام‌ها هم منحصراً به سفره‌ها مربوط شده و در محل برگزاری آیین‌های سفره توزیع می‌شوند. به عنوان مثال «دیگچه [[حضرت زهرا]]» مخصوص سفره چهارشنبه آخر صفر، «آش [[عباس]] [[علی]]» مخصوص سفره [[ابوالفضل]] و «آش بی‌بی سه‌شنبه» مخصوص سفره‌ای به همین نام است.