افشای راز پیامبر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

#{{متن قرآن|وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِيثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمٰا نَبأَهٰا بِهِ قٰالَتْ مَنْ أَنْبَأَک هٰذٰا قٰالَ نَبأَنِی الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ}}<ref>«و آنگاه که پیامبر به یکی از همسرانش سخنی را، نهانی گفت و چون او آن را (به همسر دیگر) خبر داد و خداوند پیامبر را از آن آگاه کرد وی بخشی از آن را (به همسران خود) گفت و در (گفتن) بخشی دیگر خودداری ورزید، پس هنگامی که (پیامبر) آن (همسر رازگشا) را از این (ا» سوره تحریم، آیه ۳.</ref> {{متن قرآن|إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ}}<ref>«اگر شما دو زن به درگاه خداوند توبه کنید (بسی شایسته است) چرا که به راستی دلتان برگشته است و اگر از هم در برابر پیامبر پشتیبانی کنید بی‌گمان خداوند و جبرئیل و (آن) مؤمن شایسته ، یار اویند و فرشتگان هم پس از آن پشتیبان وی‌اند» سوره تحریم، آیه ۴.</ref>

==نکات==

#نگاه داشتن سر افراد [[امانت]] داری است. و افشای آن در [[حقیقت]]، یک نوع [[خیانت]]، در [[امانت]] است به‌ویژه سر میان [[زن]] و شوهر، که افشای آن روابط [[خانواده]] را متزلزل می‌کند. و [[پیامبر]] [[رازی]] را به یکی از زنهایش، گفت و با این که سِر بود؛ آن [[زن]] به یکی دیگر از [[زنان پیامبر]] گفت و [[خداوند]] [[پیامبر]] را از افشای سر [[آگاه]] فرمود و بر این مسئله تأکید دارد که افشا کننده سر [[توبه]] کند چون با این [[گناه]] [[قلب]] او به [[انحراف]] تمایل پیدا کرده است.

#[[ازدواج]] با [[زن]] پسر خوانده پس از [[طلاق]]، [[دستور خداوند]] به [[پیامبر]] بود. و پیامبراین مسئله را مخفی، نگاه می‌داشت، چون نگران بود، که با این [[ازدواج]] [[مردم]] از [[دین]] برگردند و به امر [[دعوت]] آسیب برسد؛ و لذا [[خداوند]] می‌فرماید از [[مردم]] نترس، و از [[خدا]] بترس، منظور [[ترس]] شخصی [[پیامبر]] نیست، بلکه [[ترس]] از آسیب رسیدن به امر [[دعوت]] است، چون [[ازدواج]] نکردن با [[زن]] پسر خوانده از عرف و [[قوانین]] و سنت‌های محکم [[جاهلی]] بود و [[خداوند]] این گونه با این [[سنت]] مقابله کرد<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۵۳.</ref>.

 

 

==پانویس==