امام غایب: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

* [[جامعه اسلامی]] نباید خالی از وجود [[معصوم]] باشد و آخرین [[معصوم]] غایب از نظرهاست. یکی از عواملی که برای [[غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} در [[روایات]] بیان‌ شده [[امتحان]] شدن [[مردم]] است. [[امام کاظم]] {{ع}} فرمودند: "... بدانید که برای [[صاحب]] این امر چاره‌ای جز [[غیبت]] نیست... این چیزی نیست جز ابتلایی از [[ناحیه]] [[خداوند]] که [[انسان‌ها]] را بدان [[آزمایش]] می‌کند".

* البته [[راز]] کامل [[غیبت]] [[امام مهدی|امام دوازدهم]] برای ما کاملاً روشن نیست.

* [[غیبت]] [[امام]]، به معنای بسته شدن راه [[هدایت]] نیست بلکه [[جانشینان]] [[امام]] [[وظایف]] ایشان را بر عهده دارند. * فقهای [[عادل]] با بهره‌گیری از [[قرآن]] و [[سنت]] و [[عقل]] به [[اجتهاد]] در باب [[معارف]] [[دین]] می‌پردازند و موظف به اجرای [[قوانین]] اجتماعی‌اند. البته این [[رجوع]] به [[فقها]]، منحصر به [[زمان غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} نیست. بلکه در زمان حضور [[پیامبر]] گرامی و [[امامان]] نیز مردمی که به ایشان دسترسی نداشتند از طریق [[رجوع]] به [[فقها]] راه [[هدایت]] را می‌یافتند. و در صورتی که [[مردم]] در تشخیص [[افضل]] از [[فقها]] دقت کنند و [[فقیه]] [[افضل]] نیز مت مطلوب داشته باشد در انجام [[تکلیف]]، اگر خطایی رخ دهد هم [[مردم]] معذورند و هم [[فقها]]؛ در نتیجه راه [[سعادت]] و [[هدایت مردم]] بسته نمی‌شود<ref>[[صفدر الهی راد|الهی راد، صفدر]]، [[انسان‌شناسی (کتاب)|انسان‌شناسی]]، ص ۲۲۲ -۲۲۳.</ref>.

== غایب در موعودنامه ==

* از [[القاب]] شایعه آن حضرت و به‌معنای پنهان است<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ۵۱۲.</ref>.

== غایب در فرهنگنامه آخرالزمان ==

* به معنی پوشیده و پنهان است. این نام از [[القاب]] بسیار مشهور [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. [[غیبت]] و پنهان بودن از دیدگان [[مردم]]، یکی از ویژگی‌های [[حضرت]] است که در [[روایات شیعه]] و [[سنی]] بدان اشاره شده است. [[امام صادق]] {{ع}} درباره این [[آیه]] فرمود: {{متن قرآن|ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ * الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ...}}<ref>«این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست، رهنمودی برای پرهیزگاران است * همان کسانی که «غیب» را باور دارند» سوره بقره، آیه ۲-۳.</ref>؛ [[پرهیزکاران]] در این [[آیه]]، [[شیعیان]] [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} هستند، و [[غیب]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} است که از میان خلق پنهان خواهد شد و این سخن خداست که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَيَقُولُونَ لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«و می‌گویند: چرا نشانه‌ای (دلخواه ما) از سوی پروردگارش برای او فرو فرستاده نشده است؟ بگو که غیب، تنها از آن خداوند است پس چشم به راه دارید که من (نیز) با شما از چشم به راه دارندگانم» سوره یونس، آیه ۲۰.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۷۹.</ref>.