امنیت اجتماعی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

یکی از کارویژه‌ها و اهداف بسیار مهمی که [[دین اسلام]] بر عهده [[حکومت]] قرار داده است، تأمین و تحقق [[امنیت]] در [[جامعه]] است. جامعه سالم، پویا و کارآمد برای [[توانایی]] جهت ادامه مسیر [[رشد]] و [[بالندگی]] خود نیازمند و محتاج امنیت است که در [[فلسفه سیاسی]] از این نوع امنیت به «امنیت اجتماعی» تعبیر می‌شود. [[حاکمیت]] [[نظم]] و [[اجتماع]] در جامعه، برخورد با [[متجاوزان]] به [[حریم عمومی]] و خصوصی افراد، مقابله با افراد [[شرور]] و مزاحم و تحقق محیطی [[امن]]، ایمن، آرام و خالی از هرگونه [[شرارت]] و [[ناامنی]] از جمله علائم و ویژگی‌های وجود امنیت اجتماعی در هر جامعه است. بر همین اساس، امنیت اجتماعی از دو جنبه باید مورد ملاحظه قرار گیرد. اولاً، امنیت در همه ابعاد جامعه ایجاد شود و ثانیاً، همه [[آحاد]] [[مردم]] با هر [[گرایش]] و سلیقه [[سیاسی]]، قومی، مذهبی از امنیت اجتماعی برخوردار باشند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲۰/۸/۱۳۸۶.</ref>.

بنابراین می‌توانیم امنیت اجتماعی را این گونه تعریف کنیم که عبارت است از ایجاد شرایط و موقعیتی که بر اساس آن همه افراد جامعه در انجام فعالیت‌های [[مشروع]] و قانونی خود [[آزادی]] کامل داشته باشند و از امکانات جامعه یکسان استفاده کنند و مصون از خطرات و تهدیدات باشند. به عبارت دیگر، معنای امنیت اجتماعی این است که مردم در محیط کار و [[زندگی]] خود، [[احساس]] [[خوف]]، [[تهدید]] و ناامنی نکنند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲۹/۴/۱۳۷۳.</ref><ref>[[نجف علی غلامی|غلامی، نجف علی]]، [[نظام امنیتی دفاعی اسلام - غلامی (مقاله)|مقاله «نظام امنیتی دفاعی اسلام»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲]] ص ۱۰۰۴.</ref>

* [[برقراری نظم و امنیت]]