بدیل بن کلثوم بن سالم خزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پایان مدخل‌های وابسته}} +{{پایان مدخل وابسته}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[بدیل بن کلثوم بن سالم خزاعی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
به وی [[عمرو بن کلثوم]] نیز گفته شده که نادرست است. [[ابن منده]] او را ناشناس می‌داند، اما [[ابن اثیر]]، نام وی را [[عمرو بن سالم بن کلثوم]] دانسته، می‌گوید: ابن منده باید او را ذیل عنوان «عمرو» (نه «بدیل») می‌آورد. گفته شده زمانی که [[خزاعه]] پس از [[صلح حدیبیه]] مورد [[هجوم]] بنی کعب قرار گرفت، بدیل بن کلثوم [[خدمت]] [[رسول خدا]]{{صل}} آمد و [[شعر]] معروف {{عربی|"يَا رَبِّ إنِّي نَاشِدٌ مُحَمَّدًا"}} را سرود<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۹؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۰۷؛ و ر.ک: ابن حبان، ص۶۳.</ref>. بیشتر منابع، [[شعر]] یاد شده را از [[عمرو بن سالم خزاعی]] دانسته‌‍‌اند<ref>ابن هشام، ج۴، ص۳۶؛ واقدی، ج۲، ص۷۸۹؛ ابن حبیب بغدادی، ص۸۹؛ ثقفی، ج۲، ص۵۷۵.</ref>. بنابراین درباره این فرد، دو [[اشتباه]] روی داده است: اول اینکه بدیل بن کلثوم خزاعی نزد رسول خدا{{صل}} نیامده و اطلاعات مربوط به وی، با [[بدیل بن ورقاء خزاعی]] که در این حادثه نزد رسول خدا{{صل}} آمد، آمیخته شده است. دیگر اینکه یکی دانستن «بدیل بن کلثوم» با «عمرو بن سالم خزاعی»، بدون هیچ وجه اشتراکی، بر پایه متقنی [[استوار]] نیست.<ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بدیل بن کلثوم بن سالم خزاعی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۰۷.</ref> | به وی [[عمرو بن کلثوم]] نیز گفته شده که نادرست است. [[ابن منده]] او را ناشناس می‌داند، اما [[ابن اثیر]]، نام وی را [[عمرو بن سالم بن کلثوم]] دانسته، می‌گوید: ابن منده باید او را ذیل عنوان «عمرو» (نه «بدیل») می‌آورد. گفته شده زمانی که [[خزاعه]] پس از [[صلح حدیبیه]] مورد [[هجوم]] بنی کعب قرار گرفت، بدیل بن کلثوم [[خدمت]] [[رسول خدا]] {{صل}} آمد و [[شعر]] معروف {{عربی|"يَا رَبِّ إنِّي نَاشِدٌ مُحَمَّدًا"}} را سرود<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۹؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۰۷؛ و ر. ک: ابن حبان، ص۶۳.</ref>. بیشتر منابع، [[شعر]] یاد شده را از [[عمرو بن سالم خزاعی]] دانسته‌‍‌اند<ref>ابن هشام، ج۴، ص۳۶؛ واقدی، ج۲، ص۷۸۹؛ ابن حبیب بغدادی، ص۸۹؛ ثقفی، ج۲، ص۵۷۵.</ref>. بنابراین درباره این فرد، دو [[اشتباه]] روی داده است: اول اینکه بدیل بن کلثوم خزاعی نزد رسول خدا {{صل}} نیامده و اطلاعات مربوط به وی، با [[بدیل بن ورقاء خزاعی]] که در این حادثه نزد رسول خدا {{صل}} آمد، آمیخته شده است. دیگر اینکه یکی دانستن «بدیل بن کلثوم» با «عمرو بن سالم خزاعی»، بدون هیچ وجه اشتراکی، بر پایه متقنی [[استوار]] نیست.<ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بدیل بن کلثوم بن سالم خزاعی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۰۷.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
{{پایان | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۴
بدیل بن کلثوم بن سالم خزاعی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بدیل بن کلثوم بن سالم خزاعی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
به وی عمرو بن کلثوم نیز گفته شده که نادرست است. ابن منده او را ناشناس می‌داند، اما ابن اثیر، نام وی را عمرو بن سالم بن کلثوم دانسته، می‌گوید: ابن منده باید او را ذیل عنوان «عمرو» (نه «بدیل») می‌آورد. گفته شده زمانی که خزاعه پس از صلح حدیبیه مورد هجوم بنی کعب قرار گرفت، بدیل بن کلثوم خدمت رسول خدا (ص) آمد و شعر معروف "يَا رَبِّ إنِّي نَاشِدٌ مُحَمَّدًا" را سرود[۱]. بیشتر منابع، شعر یاد شده را از عمرو بن سالم خزاعی دانسته‌‍‌اند[۲]. بنابراین درباره این فرد، دو اشتباه روی داده است: اول اینکه بدیل بن کلثوم خزاعی نزد رسول خدا (ص) نیامده و اطلاعات مربوط به وی، با بدیل بن ورقاء خزاعی که در این حادثه نزد رسول خدا (ص) آمد، آمیخته شده است. دیگر اینکه یکی دانستن «بدیل بن کلثوم» با «عمرو بن سالم خزاعی»، بدون هیچ وجه اشتراکی، بر پایه متقنی استوار نیست.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۹؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۰۷؛ و ر. ک: ابن حبان، ص۶۳.
- ↑ ابن هشام، ج۴، ص۳۶؛ واقدی، ج۲، ص۷۸۹؛ ابن حبیب بغدادی، ص۸۹؛ ثقفی، ج۲، ص۵۷۵.
- ↑ داداش‌نژاد، منصور، مقاله «بدیل بن کلثوم بن سالم خزاعی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۰۷.