بکر بن حارثه جهنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پایان مدخل‌ وابسته}} +{{پایان مدخل وابسته}}))
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[بکر بن حارثه جهنی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[بکر بن حارثه جهنی در تاریخ اسلامی]] </div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
وی از تیره [[جهینه]] از قبیله [[قضاعه]] بود<ref>ابن حزم، ص۴۴۴ و ۴۸۶.</ref>. برخی منابع در شمار [[صحابه]] از وی یاد و از او نقل کرده‌اند که گفت: من در سریه‌ای که [[رسول خدا]]{{صل}} فرستاده بود، شرکت داشتم. بر یکی از [[مشرکان]] [[حمله]] بردم و او از [[ترس]] من [[اظهار اسلام]] کرد، اما من او را کشتم. چون خبر به رسول خدا{{صل}} رسید، [[خشمگین]] شد و مرا از خود دور کرد. سپس [[آیه]] {{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً}}<ref>«هیچ مؤمنی حق ندارد مؤمنی (دیگر) را بکشد جز به خطا» سوره نساء، آیه ۹۲.</ref>. نازل شد و آن [[حضرت]] از من [[خشنود]] شد و مرا به نزد خود فراخواند<ref>ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰؛ ابن اثیر، ج۱، ص۴۱۱؛ سیوطی، ج۲، ص۱۹۳.</ref>. [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰.</ref> در ابتدای معرفی وی گوید: رسول خدا{{صل}} او را «بدیر» نامید. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۱۶.</ref> با آنکه مدخلی مستقل با عنوان «بربیر» به وی اختصاص داده است اما در جایی دیگر<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۵۲.</ref>، به نقل از [[دولابی]]، خلاصه گزارش یاد شده را آورده، می‌گوید: رسول خدا{{صل}} او را «بربیر»<ref>در چاپ قدیم به خطا، بربیس، ر.ک: ابن حجر، چاپ مصر، ج۱، ص۱۴۵.</ref> خواند. البته در کتاب الکنی والاسماء دولابی این مطلب یافت نشد. برای [[شأن نزول]] این آیه، [[روایات]] دیگری نیز نقل شده است<ref>ر.ک: بیهقی، ج۸، ص۱۳۱؛ ابن جوزی، ج۲، ص۱۷۰ و ۱۷۱.</ref>.<ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بکر بن حارثه جهنی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۶۰.</ref>
وی از تیره [[جهینه]] از قبیله [[قضاعه]] بود<ref>ابن حزم، ص۴۴۴ و ۴۸۶.</ref>. برخی منابع در شمار [[صحابه]] از وی یاد و از او نقل کرده‌اند که گفت: من در سریه‌ای که [[رسول خدا]] {{صل}} فرستاده بود، شرکت داشتم. بر یکی از [[مشرکان]] [[حمله]] بردم و او از [[ترس]] من [[اظهار اسلام]] کرد، اما من او را کشتم. چون خبر به رسول خدا {{صل}} رسید، [[خشمگین]] شد و مرا از خود دور کرد. سپس [[آیه]] {{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً}}<ref>«هیچ مؤمنی حق ندارد مؤمنی (دیگر) را بکشد جز به خطا» سوره نساء، آیه ۹۲.</ref>. نازل شد و آن [[حضرت]] از من [[خشنود]] شد و مرا به نزد خود فراخواند<ref>ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰؛ ابن اثیر، ج۱، ص۴۱۱؛ سیوطی، ج۲، ص۱۹۳.</ref>. [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰.</ref> در ابتدای معرفی وی گوید: رسول خدا {{صل}} او را «بدیر» نامید. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۱۶.</ref> با آنکه مدخلی مستقل با عنوان «بربیر» به وی اختصاص داده است اما در جایی دیگر<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۵۲.</ref>، به نقل از [[دولابی]]، خلاصه گزارش یاد شده را آورده، می‌گوید: رسول خدا {{صل}} او را «بربیر»<ref>در چاپ قدیم به خطا، بربیس، ر. ک: ابن حجر، چاپ مصر، ج۱، ص۱۴۵.</ref> خواند. البته در کتاب الکنی والاسماء دولابی این مطلب یافت نشد. برای [[شأن نزول]] این آیه، [[روایات]] دیگری نیز نقل شده است<ref>ر. ک: بیهقی، ج۸، ص۱۳۱؛ ابن جوزی، ج۲، ص۱۷۰ و ۱۷۱.</ref><ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بکر بن حارثه جهنی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۶۰.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۱۹: خط ۱۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{صحابه}}
[[رده:بکر بن حارثه جهنی]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:صحابه]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۸

مقدمه

وی از تیره جهینه از قبیله قضاعه بود[۱]. برخی منابع در شمار صحابه از وی یاد و از او نقل کرده‌اند که گفت: من در سریه‌ای که رسول خدا (ص) فرستاده بود، شرکت داشتم. بر یکی از مشرکان حمله بردم و او از ترس من اظهار اسلام کرد، اما من او را کشتم. چون خبر به رسول خدا (ص) رسید، خشمگین شد و مرا از خود دور کرد. سپس آیه ﴿وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً[۲]. نازل شد و آن حضرت از من خشنود شد و مرا به نزد خود فراخواند[۳]. ابونعیم[۴] در ابتدای معرفی وی گوید: رسول خدا (ص) او را «بدیر» نامید. ابن حجر[۵] با آنکه مدخلی مستقل با عنوان «بربیر» به وی اختصاص داده است اما در جایی دیگر[۶]، به نقل از دولابی، خلاصه گزارش یاد شده را آورده، می‌گوید: رسول خدا (ص) او را «بربیر»[۷] خواند. البته در کتاب الکنی والاسماء دولابی این مطلب یافت نشد. برای شأن نزول این آیه، روایات دیگری نیز نقل شده است[۸][۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حزم، ص۴۴۴ و ۴۸۶.
  2. «هیچ مؤمنی حق ندارد مؤمنی (دیگر) را بکشد جز به خطا» سوره نساء، آیه ۹۲.
  3. ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰؛ ابن اثیر، ج۱، ص۴۱۱؛ سیوطی، ج۲، ص۱۹۳.
  4. ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰.
  5. ابن حجر، ج۱، ص۴۱۶.
  6. ابن حجر، ج۱، ص۴۵۲.
  7. در چاپ قدیم به خطا، بربیس، ر. ک: ابن حجر، چاپ مصر، ج۱، ص۱۴۵.
  8. ر. ک: بیهقی، ج۸، ص۱۳۱؛ ابن جوزی، ج۲، ص۱۷۰ و ۱۷۱.
  9. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «بکر بن حارثه جهنی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۶۰.