جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل...» ایجاد کرد) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[بکر بن محمد بن حبیب مازنی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[ابوعثمان بکر بن محمد بن حبیب بن بقیه مازنی بصری شیبانی]] منسوب به [[طایفه]] [[مازن بن شیبان]] و از [[موالی]] بنی سدوس و [[اهل بصره]] بود.<ref> معجم الادباء ۷/۱۰۷.</ref> از محضر درس اساتید بزرگی چون [[ابوعبیده]]، اصمعی و [[ابوزید انصاری]] [[علم]] نحو را فرا گرفت<ref>البدایة و النهایه ۱۰/۳۵۲.</ref> و از آنان [[روایت]] کرده است. به علاوه، از [[اخفش]] نیز مسائلی را آموخت.<ref>بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.</ref> همچنین در [[ادب]]، او را از [[شاگردان]] و دست پروردگان [[اسماعیل بن میثم]] به شمار آورده‌اند.<ref> رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> اشخاصی همانند [[مبرّد]]، [[فضل بن محمد یزیدی]] و [[عبدالله بن سعد وراق]] از وی روایت کرده و از محضر وی بهره برده‌اند.<ref>تاریخ بغداد ۷/۹۳.</ref> | [[ابوعثمان بکر بن محمد بن حبیب بن بقیه مازنی بصری شیبانی]] منسوب به [[طایفه]] [[مازن بن شیبان]] و از [[موالی]] بنی سدوس و [[اهل بصره]] بود.<ref> معجم الادباء ۷/۱۰۷.</ref> از محضر درس اساتید بزرگی چون [[ابوعبیده]]، اصمعی و [[ابوزید انصاری]] [[علم]] نحو را فرا گرفت<ref>البدایة و النهایه ۱۰/۳۵۲.</ref> و از آنان [[روایت]] کرده است. به علاوه، از [[اخفش]] نیز مسائلی را آموخت.<ref>بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.</ref> همچنین در [[ادب]]، او را از [[شاگردان]] و دست پروردگان [[اسماعیل بن میثم]] به شمار آورده‌اند.<ref> رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> اشخاصی همانند [[مبرّد]]، [[فضل بن محمد یزیدی]] و [[عبدالله بن سعد وراق]] از وی روایت کرده و از محضر وی بهره برده‌اند.<ref>تاریخ بغداد ۷/۹۳.</ref> | ||
رجال‌نویسان و [[مورخان]] ابوعثمان را از پیش کسوتان و اساتید [[ادبیات عرب]]، [[امام]] در نحو و لغت و از بزرگان اهل قلم در بصره برشمرده<ref>رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> و گفته‌اند که ابوعثمان همیشه در [[مناظرات علمی]] [[پیروز]] میدان بود و با استاد خود اخفش نیز مناظراتی داشته که بر وی نیز چیره شده است. مازنی در روایت نیز ید طولایی داشته<ref>بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.</ref> و فردی مورد [[اعتماد]]،<ref>خلاصة الاقوال ۲۶.</ref> با [[ورع]]، [[زاهد]]<ref>تاریخ الاسلام۱۸/۱۸۸.</ref> و از [[شیعیان]] [[امامیه]] بوده است. کتاب‌های مقدمه‌ای بر علم نحو و لغت<ref> رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> التصریف ما یلحن فیه العامه التعلیق [[تفسیر]] کتاب سیبویه علل النحو الدیباج علی [[خلیل]] من کتاب ابی عبیده کتاب الالف و اللام العروض القوافی<ref>هدیة العارفین ۱/۲۳۴.</ref> الدیباج فی جوامع کتاب سیبویه کتاب فی القرآن<ref>معجم الادباء ۷/۱۲۲.</ref> التفسیر و غریب القرآن آثار وی می‌‌باشد.<ref> الذریعه ۴/۳۱۲ و ۱۶/۴۷.</ref> وی سرانجام در سال ۲۴۸هـ در بصره درگذشت.<ref>تاریخ بغداد ۷/۹۴.</ref> سال‌های ۲۴۷،<ref> الکامل فی التاریخ ۷/۱۱۰.</ref> ۲۳۰ و ۲۴۹ﻫ تاریخ‌های دیگری هستند که برای [[وفات]] او آورده‌اند<ref>معجم الادباء ۷/۱۰۹.</ref> | رجال‌نویسان و [[مورخان]] ابوعثمان را از پیش کسوتان و اساتید [[ادبیات عرب]]، [[امام]] در نحو و لغت و از بزرگان اهل قلم در بصره برشمرده<ref>رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> و گفته‌اند که ابوعثمان همیشه در [[مناظرات علمی]] [[پیروز]] میدان بود و با استاد خود اخفش نیز مناظراتی داشته که بر وی نیز چیره شده است. مازنی در روایت نیز ید طولایی داشته<ref>بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.</ref> و فردی مورد [[اعتماد]]،<ref>خلاصة الاقوال ۲۶.</ref> با [[ورع]]، [[زاهد]]<ref>تاریخ الاسلام۱۸/۱۸۸.</ref> و از [[شیعیان]] [[امامیه]] بوده است. کتاب‌های مقدمه‌ای بر علم نحو و لغت<ref> رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> التصریف ما یلحن فیه العامه التعلیق [[تفسیر]] کتاب سیبویه علل النحو الدیباج علی [[خلیل]] من کتاب ابی عبیده کتاب الالف و اللام العروض القوافی<ref>هدیة العارفین ۱/۲۳۴.</ref> الدیباج فی جوامع کتاب سیبویه کتاب فی القرآن<ref>معجم الادباء ۷/۱۲۲.</ref> التفسیر و غریب القرآن آثار وی می‌‌باشد.<ref> الذریعه ۴/۳۱۲ و ۱۶/۴۷.</ref> وی سرانجام در سال ۲۴۸هـ در بصره درگذشت.<ref>تاریخ بغداد ۷/۹۴.</ref> سال‌های ۲۴۷،<ref> الکامل فی التاریخ ۷/۱۱۰.</ref> ۲۳۰ و ۲۴۹ﻫ تاریخ‌های دیگری هستند که برای [[وفات]] او آورده‌اند<ref>معجم الادباء ۷/۱۰۹.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۲۰۷-۲۰۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||