بکر بن محمد بن حبیب مازنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل...» ایجاد کرد)
 
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[بکر بن محمد بن حبیب مازنی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[بکر بن محمد بن حبیب مازنی در تاریخ اسلامی]]</div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[ابوعثمان بکر بن محمد بن حبیب بن بقیه مازنی بصری شیبانی]] منسوب به [[طایفه]] [[مازن بن شیبان]] و از [[موالی]] بنی سدوس و [[اهل بصره]] بود.<ref> معجم الادباء ۷/۱۰۷.</ref> از محضر درس اساتید بزرگی چون [[ابوعبیده]]، اصمعی و [[ابوزید انصاری]] [[علم]] نحو را فرا گرفت<ref>البدایة و النهایه ۱۰/۳۵۲.</ref> و از آنان [[روایت]] کرده است. به علاوه، از [[اخفش]] نیز مسائلی را آموخت.<ref>بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.</ref> همچنین در [[ادب]]، او را از [[شاگردان]] و دست پروردگان [[اسماعیل بن میثم]] به شمار آورده‌اند.<ref> رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> اشخاصی همانند [[مبرّد]]، [[فضل بن محمد یزیدی]] و [[عبدالله بن سعد وراق]] از وی روایت کرده و از محضر وی بهره برده‌اند.<ref>تاریخ بغداد ۷/۹۳.</ref>
[[ابوعثمان بکر بن محمد بن حبیب بن بقیه مازنی بصری شیبانی]] منسوب به [[طایفه]] [[مازن بن شیبان]] و از [[موالی]] بنی سدوس و [[اهل بصره]] بود.<ref> معجم الادباء ۷/۱۰۷.</ref> از محضر درس اساتید بزرگی چون [[ابوعبیده]]، اصمعی و [[ابوزید انصاری]] [[علم]] نحو را فرا گرفت<ref>البدایة و النهایه ۱۰/۳۵۲.</ref> و از آنان [[روایت]] کرده است. به علاوه، از [[اخفش]] نیز مسائلی را آموخت.<ref>بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.</ref> همچنین در [[ادب]]، او را از [[شاگردان]] و دست پروردگان [[اسماعیل بن میثم]] به شمار آورده‌اند.<ref> رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> اشخاصی همانند [[مبرّد]]، [[فضل بن محمد یزیدی]] و [[عبدالله بن سعد وراق]] از وی روایت کرده و از محضر وی بهره برده‌اند.<ref>تاریخ بغداد ۷/۹۳.</ref>


رجال‌نویسان و [[مورخان]] ابوعثمان را از پیش کسوتان و اساتید [[ادبیات عرب]]، [[امام]] در نحو و لغت و از بزرگان اهل قلم در بصره برشمرده<ref>رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> و گفته‌اند که ابوعثمان همیشه در [[مناظرات علمی]] [[پیروز]] میدان بود و با استاد خود اخفش نیز مناظراتی داشته که بر وی نیز چیره شده است. مازنی در روایت نیز ید طولایی داشته<ref>بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.</ref> و فردی مورد [[اعتماد]]،<ref>خلاصة الاقوال ۲۶.</ref> با [[ورع]]، [[زاهد]]<ref>تاریخ الاسلام۱۸/۱۸۸.</ref> و از [[شیعیان]] [[امامیه]] بوده است. کتاب‌های مقدمه‌ای بر علم نحو و لغت<ref> رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> التصریف ما یلحن فیه العامه التعلیق [[تفسیر]] کتاب سیبویه علل النحو الدیباج علی [[خلیل]] من کتاب ابی عبیده کتاب الالف و اللام العروض القوافی<ref>هدیة العارفین ۱/۲۳۴.</ref> الدیباج فی جوامع کتاب سیبویه کتاب فی القرآن<ref>معجم الادباء ۷/۱۲۲.</ref> التفسیر و غریب القرآن آثار وی می‌‌باشد.<ref> الذریعه ۴/۳۱۲ و ۱۶/۴۷.</ref> وی سرانجام در سال ۲۴۸هـ در بصره درگذشت.<ref>تاریخ بغداد ۷/۹۴.</ref> سال‌های ۲۴۷،<ref> الکامل فی التاریخ ۷/۱۱۰.</ref> ۲۳۰ و ۲۴۹ﻫ تاریخ‌های دیگری هستند که برای [[وفات]] او آورده‌اند<ref>معجم الادباء ۷/۱۰۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۲۰۷-۲۰۸.</ref>
رجال‌نویسان و [[مورخان]] ابوعثمان را از پیش کسوتان و اساتید [[ادبیات عرب]]، [[امام]] در نحو و لغت و از بزرگان اهل قلم در بصره برشمرده<ref>رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> و گفته‌اند که ابوعثمان همیشه در [[مناظرات علمی]] [[پیروز]] میدان بود و با استاد خود اخفش نیز مناظراتی داشته که بر وی نیز چیره شده است. مازنی در روایت نیز ید طولایی داشته<ref>بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.</ref> و فردی مورد [[اعتماد]]،<ref>خلاصة الاقوال ۲۶.</ref> با [[ورع]]، [[زاهد]]<ref>تاریخ الاسلام۱۸/۱۸۸.</ref> و از [[شیعیان]] [[امامیه]] بوده است. کتاب‌های مقدمه‌ای بر علم نحو و لغت<ref> رجال النجاشی ۱/۲۷۲.</ref> التصریف ما یلحن فیه العامه التعلیق [[تفسیر]] کتاب سیبویه علل النحو الدیباج علی [[خلیل]] من کتاب ابی عبیده کتاب الالف و اللام العروض القوافی<ref>هدیة العارفین ۱/۲۳۴.</ref> الدیباج فی جوامع کتاب سیبویه کتاب فی القرآن<ref>معجم الادباء ۷/۱۲۲.</ref> التفسیر و غریب القرآن آثار وی می‌‌باشد.<ref> الذریعه ۴/۳۱۲ و ۱۶/۴۷.</ref> وی سرانجام در سال ۲۴۸هـ در بصره درگذشت.<ref>تاریخ بغداد ۷/۹۴.</ref> سال‌های ۲۴۷،<ref> الکامل فی التاریخ ۷/۱۱۰.</ref> ۲۳۰ و ۲۴۹ﻫ تاریخ‌های دیگری هستند که برای [[وفات]] او آورده‌اند<ref>معجم الادباء ۷/۱۰۹.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۲۰۷-۲۰۸.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۸

مقدمه

ابوعثمان بکر بن محمد بن حبیب بن بقیه مازنی بصری شیبانی منسوب به طایفه مازن بن شیبان و از موالی بنی سدوس و اهل بصره بود.[۱] از محضر درس اساتید بزرگی چون ابوعبیده، اصمعی و ابوزید انصاری علم نحو را فرا گرفت[۲] و از آنان روایت کرده است. به علاوه، از اخفش نیز مسائلی را آموخت.[۳] همچنین در ادب، او را از شاگردان و دست پروردگان اسماعیل بن میثم به شمار آورده‌اند.[۴] اشخاصی همانند مبرّد، فضل بن محمد یزیدی و عبدالله بن سعد وراق از وی روایت کرده و از محضر وی بهره برده‌اند.[۵]

رجال‌نویسان و مورخان ابوعثمان را از پیش کسوتان و اساتید ادبیات عرب، امام در نحو و لغت و از بزرگان اهل قلم در بصره برشمرده[۶] و گفته‌اند که ابوعثمان همیشه در مناظرات علمی پیروز میدان بود و با استاد خود اخفش نیز مناظراتی داشته که بر وی نیز چیره شده است. مازنی در روایت نیز ید طولایی داشته[۷] و فردی مورد اعتماد،[۸] با ورع، زاهد[۹] و از شیعیان امامیه بوده است. کتاب‌های مقدمه‌ای بر علم نحو و لغت[۱۰] التصریف ما یلحن فیه العامه التعلیق تفسیر کتاب سیبویه علل النحو الدیباج علی خلیل من کتاب ابی عبیده کتاب الالف و اللام العروض القوافی[۱۱] الدیباج فی جوامع کتاب سیبویه کتاب فی القرآن[۱۲] التفسیر و غریب القرآن آثار وی می‌‌باشد.[۱۳] وی سرانجام در سال ۲۴۸هـ در بصره درگذشت.[۱۴] سال‌های ۲۴۷،[۱۵] ۲۳۰ و ۲۴۹ﻫ تاریخ‌های دیگری هستند که برای وفات او آورده‌اند[۱۶][۱۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. معجم الادباء ۷/۱۰۷.
  2. البدایة و النهایه ۱۰/۳۵۲.
  3. بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.
  4. رجال النجاشی ۱/۲۷۲.
  5. تاریخ بغداد ۷/۹۳.
  6. رجال النجاشی ۱/۲۷۲.
  7. بغیة الوعاة ۱/۴۶۳ و ۴۶۴.
  8. خلاصة الاقوال ۲۶.
  9. تاریخ الاسلام۱۸/۱۸۸.
  10. رجال النجاشی ۱/۲۷۲.
  11. هدیة العارفین ۱/۲۳۴.
  12. معجم الادباء ۷/۱۲۲.
  13. الذریعه ۴/۳۱۲ و ۱۶/۴۷.
  14. تاریخ بغداد ۷/۹۴.
  15. الکامل فی التاریخ ۷/۱۱۰.
  16. معجم الادباء ۷/۱۰۹.
  17. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۲۰۷-۲۰۸.