تسلیم در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = تسلیم
| عنوان مدخل  = [[تسلیم]]
| مداخل مرتبط = [[تسلیم در قرآن]] - [[تسلیم در حدیث]] - [[تسلیم در کلام اسلامی]] - [[تسلیم معصوم]] - [[مقام تسلیم]]
| پرسش مرتبط  =
}}


{{سیره معصوم}}
== [[تسلیم]] در سخنان [[امام علی]] {{ع}} ==
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[تسلیم]]''' است. "'''[[تسلیم]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
در [[غُررالحکم و دُررالکلم]] در "باب التسلیم" سخنانی به اختصار از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]، [[علی]] {{ع}}، بیان شده است که تنها در این جا به [[نقل]] برخی از آنها می‌پردازیم.
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[تسلیم در قرآن]] - [[تسلیم در حدیث]] - [[تسلیم در کلام اسلامی]] -  [[تسلیم معصوم]] - [[مقام تسلیم]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
 
==[[تسلیم]] در سخنان [[امام علی]] {{ع}}==
در [[غُررالحکم و دُررالکلم]] در "باب التسلیم" سخنانی به اختصار از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]، [[علی]]{{ع}}، بیان شده است که تنها در این جا به [[نقل]] برخی از آنها می‌پردازیم.
# [[تسلیم]] و منقاد بودن آن است که [[خدا]] را به هیچ وجه [[ظلم]] و [[بی‌عدالتی]] متهم نسازی.<ref>{{متن حدیث|التَّسْلِيمُ أَنْ لَا تَتَّهِمَ}}</ref>
# [[تسلیم]] و منقاد بودن آن است که [[خدا]] را به هیچ وجه [[ظلم]] و [[بی‌عدالتی]] متهم نسازی.<ref>{{متن حدیث|التَّسْلِيمُ أَنْ لَا تَتَّهِمَ}}</ref>
# [[تسلیم]] و [[راضی]] بودن به [[قضا و قدر الهی]]، [[ایمان]] است<ref>{{متن حدیث|فِي التَّسْلِيمِ الْإِيمَانُ}}</ref>.
# [[تسلیم]] و [[راضی]] بودن به [[قضا و قدر الهی]]، [[ایمان]] است<ref>{{متن حدیث|فِي التَّسْلِيمِ الْإِيمَانُ}}</ref>.
خط ۱۸: خط ۱۹:
# [[تسلیم]] [[فرمان خدا]] و [[فرمان]] ولی از جانب او باشید؛ زیرا با چنین تسلیمی هرگز [[گمراه]] نخواهید شد.<ref>{{متن حدیث|سَلِّمُوا لِأَمْرِ اللَّهِ وَ لِأَمْرِ وَلِيِّهِ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَضِلُّوا مَعَ التَّسْلِيمِ}}</ref>
# [[تسلیم]] [[فرمان خدا]] و [[فرمان]] ولی از جانب او باشید؛ زیرا با چنین تسلیمی هرگز [[گمراه]] نخواهید شد.<ref>{{متن حدیث|سَلِّمُوا لِأَمْرِ اللَّهِ وَ لِأَمْرِ وَلِيِّهِ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَضِلُّوا مَعَ التَّسْلِيمِ}}</ref>
# کسی که مهار خود را به [[خدا]]، رسولش و [[ولی امر]] او؛ (امامی که [[خداوند]] او را متولی امور [[خلق]] نموده است) وانهاده (تا هر جا که آنان بخواهند او را ببرند)، [[هدایت یافته]] است.<ref>{{متن حدیث|هُدِيَ مَنْ سَلَّمَ مَقَادَتَهُ إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَلِيِّ أَمْرِهِ}}</ref>
# کسی که مهار خود را به [[خدا]]، رسولش و [[ولی امر]] او؛ (امامی که [[خداوند]] او را متولی امور [[خلق]] نموده است) وانهاده (تا هر جا که آنان بخواهند او را ببرند)، [[هدایت یافته]] است.<ref>{{متن حدیث|هُدِيَ مَنْ سَلَّمَ مَقَادَتَهُ إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَلِيِّ أَمْرِهِ}}</ref>
#به [[راستی]]، اگر تو با [[خدا]] از در [[آشتی]] در آیی، سالم مانده و [[رستگار]] میشوی.<ref>{{متن حدیث|إِنَّكَ إِنْ سَالَمْتَ اللَّهَ سَلِمْتَ وَ فُزْتَ}}</ref>  
# به [[راستی]]، اگر تو با [[خدا]] از در [[آشتی]] در آیی، سالم مانده و [[رستگار]] میشوی.<ref>{{متن حدیث|إِنَّكَ إِنْ سَالَمْتَ اللَّهَ سَلِمْتَ وَ فُزْتَ}}</ref>  
# هر که با [[خدا]] [[آشتی]] نماید، [[خداوند]] او را به [[سلامت]] دارد، و آن کس که با [[خدا]] بجنگد، [[خدا]] با او در [[ستیز]] خواهد شد<ref>{{متن حدیث|وَ مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلَّمَهُ وَ مَنْ حَارَبَ اللَّهَ حَرَبَهُ}}</ref>.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، ج۱.</ref>
# هر که با [[خدا]] [[آشتی]] نماید، [[خداوند]] او را به [[سلامت]] دارد، و آن کس که با [[خدا]] بجنگد، [[خدا]] با او در [[ستیز]] خواهد شد<ref>{{متن حدیث|وَ مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلَّمَهُ وَ مَنْ حَارَبَ اللَّهَ حَرَبَهُ}}</ref>.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، ج۱.</ref>



نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۲

تسلیم در سخنان امام علی (ع)

در غُررالحکم و دُررالکلم در "باب التسلیم" سخنانی به اختصار از مولای موحدان، امیرمؤمنان، علی (ع)، بیان شده است که تنها در این جا به نقل برخی از آنها می‌پردازیم.

  1. تسلیم و منقاد بودن آن است که خدا را به هیچ وجه ظلم و بی‌عدالتی متهم نسازی.[۱]
  2. تسلیم و راضی بودن به قضا و قدر الهی، ایمان است[۲].
  3. شیوه نیکوکاران، نیکویی طاعت و فرمان‌پذیری است.[۳]
  4. غرض و عاقبت تسلیم و منقاد بودن، دست‌یابی به نعمت‌گاه بهشت است.[۴]
  5. ایمانی برتر از طاعت و سرسپردگی نیست.[۵]
  6. هر که با خدا از در آشتی در آید، سالم خواهد ماند.[۶]
  7. ریشه ایمان، نیکو تسلیم بودن برای امر خدا است.[۷]
  8. اگر خویش را تسلیم فرمان خدا کنی، نفست سالم ماند.[۸]
  9. با خدا آشتی نما؛ یعنی فرمانبردار او باش، تا آخرت توسالم ماند.[۹]
  10. تسلیم فرمان خدا و فرمان ولی از جانب او باشید؛ زیرا با چنین تسلیمی هرگز گمراه نخواهید شد.[۱۰]
  11. کسی که مهار خود را به خدا، رسولش و ولی امر او؛ (امامی که خداوند او را متولی امور خلق نموده است) وانهاده (تا هر جا که آنان بخواهند او را ببرند)، هدایت یافته است.[۱۱]
  12. به راستی، اگر تو با خدا از در آشتی در آیی، سالم مانده و رستگار میشوی.[۱۲]
  13. هر که با خدا آشتی نماید، خداوند او را به سلامت دارد، و آن کس که با خدا بجنگد، خدا با او در ستیز خواهد شد[۱۳].[۱۴]

منابع

پانویس

  1. «التَّسْلِيمُ أَنْ لَا تَتَّهِمَ»
  2. «فِي التَّسْلِيمِ الْإِيمَانُ»
  3. «سُنَّةُ الْأَبْرَارِ حُسْنُ الِاسْتِسْلَامِ»
  4. «غَايَةُ التَّسْلِيمِ الْفَوْزُ بِدَارِ النَّعِيم»
  5. «لَا إِيمَانَ أَفْضَلُ مِنَ الِاسْتِسْلَامِ».
  6. «مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلِمَ»
  7. «أَصْلُ الْإِيمَانِ حُسْنُ التَّسْلِيمِ لِأَمْرِ اللَّهِ»
  8. «إِنْ أَسْلَمْتَ نَفْسَكَ لِلَّهِ سَلِمَتْ نَفْسُكَ»
  9. «سَالِمِ اللَّهَ تَسْلَمْ أُخْرَاكَ»
  10. «سَلِّمُوا لِأَمْرِ اللَّهِ وَ لِأَمْرِ وَلِيِّهِ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَضِلُّوا مَعَ التَّسْلِيمِ»
  11. «هُدِيَ مَنْ سَلَّمَ مَقَادَتَهُ إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَلِيِّ أَمْرِهِ»
  12. «إِنَّكَ إِنْ سَالَمْتَ اللَّهَ سَلِمْتَ وَ فُزْتَ»
  13. «وَ مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلَّمَهُ وَ مَنْ حَارَبَ اللَّهَ حَرَبَهُ»
  14. امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن، ج۱.