تشییع: تفاوت میان نسخه‌ها

[[تشییع جنازه]]، [[مستحب]] مؤکّد و دارای [[اجر]] و [[ثواب]] فراوانی است. برخی [[فقها]] گفته‏‌اند: [[استحباب]] تشییع در موردی است که [[دفن]] جنازه نیاز به نقل دارد. <ref>جواهر الکلام، ج۴، ص۲۶۳ ـ ۲۶۴.</ref>

برخی فقها برای تشییع جنازه از جهت مقدار فضل و کمال سه مرتبه برشمرده‏‌اند: کمترین مرتبه آن، تشییع تا مصلّی و [[اقامه نماز]] بر میّت. مرتبه متوسط، تشییع تا کنار [[قبر]] و توقّف تا پس از دفن و [[کامل‏ترین]] و با فضیلت‏ترین مرتبه آن توقّف بعد از دفن، [[استغفار]] و [[طلب]] [[ثبات قدم]] میّت بر [[اعتقاد]] [[حق]]، هنگام سؤال دو [[فرشته]] از او است. <ref>منتهی المطلب (ق)، ج۱، ص۴۴۵</ref> برخی در اینکه مرتبه اوّل، کمترین حدّ تشییع باشد ـ به‏ گونه‌‏ای که به کمتر از آن تشییع تحقّق نیابد ـ اشکال کرده‏‌اند. <ref>جواهر الکلام، ج۴، ص۲۶۴</ref>

خواندن دعاهای وارد شده هنگام [[مشاهده]] و حمل جنازه؛ پندگیری، [[عبرت آموزی]] و [[تفکّر]] در [[مرگ]] و [[آخرت]]؛ پیاده تشییع کردن؛ پشت سر یا دو طرف جنازه حرکت کردن؛ حمل جنازه توسط چهار نفر از چهار طرف و به دوش گرفتن هر یک، هر چهار طرف جنازه را با کیفیّت خاص؛ حمل میّت بر دوش نه بر مَرکب ـ مگر به جهت عذری مانند دوری راه ـ و [[تغییر]] هیئت صاحب [[مصیبت]] با برداشتن ردا از دوش یا پابرهنه بودن او. <ref>العروة الوثقی، ج۱، ص۴۱۸ ـ ۴۱۹</ref>

سواره بودن <ref>تذکرة الفقهاء، ج۲، ص۵۳</ref> و خندیدن؛ [[لهو و لعب]] و [[اشتغال]] به کارهای [[بیهوده]]؛ سریع بردن جنازه؛ حمل [[آتش]] پشت سر جنازه مگر در شب؛ برداشتن ردا از تن برای غیر صاحب [[عزا]]؛ [[سخن گفتن]] به غیر ذکر [[خداوند]] و ـ به تصریح برخی ـ نشستن تشییع کننده تا وقتی که میّت را در قبر نگذاشته‌‏اند. <ref>جواهر الکلام، ج۴، ص۲۷۰ ـ ۲۷۲؛ العروة الوثقی، ج ۱، ص۴۱۹</ref>

{{پایان منابع}}

{{پانویس}}

[[رده:تشییع]]